Gedwongen liefde

27.

Ik word wakker van het daglicht dat in mijn gezicht schijnt. Ik pak mijn iPhone en kijk dan op Whatsapp.

Soufouan : Wanneer ben jij van plan om naar huis te komen???

Inaya : Aicha 👭👭👭👭
Inaya : kom we gaan stad e meskiena 😭

Charissa : waar ben je kill :s

Ik reageer op allemaal, net wanneer ik mijn telefoon weer weg wil zetten gaat mijn telefoon weer af. Zonder te kijken wie mij belt neem ik op.

'Hallo met Aicha.'

'Ewa Aicha! Ik moet je wat vertellen zusje.'

'Nasser! Vertel dan?!'

'Ik kom voor een weekje zaken regelen maar alleen met Safae, zou jij op haar kunnen passen nigh? Nadia blijft thuis, ze is ziek.'

'Ja tuurlijk! Ik let graag op Safae, altijd. En Beterschap, wanneer kom je en wat kom je doen?'

'Djazakiellah, inshallah kom ik maandag. Ik moet hangen, let goed op jezelf hè?'

Voordat ik nog wat kan zeggen legt hij neer, ik ben echt blij dat hij komt. Ik heb me broer niet gezien sinds mijn nichtje is geboren. En dat is.... Bijna 1 jaar.

Ik leg me telefoon op het nachtkastje en laat mezelf vallen op het bed naast Hakeem. Het voelt zo goed, net alsof alle ellende voorbij is.

Ook al weet ik stiekem dat het nu pas begint. Ik moet trouwen met Saiffedine, Hakeem gaat waarschijnlijk dood, en blijkbaar krijg ik een kind...

Ik knijp mijn ogen dicht om de tranen tegen te houden, laat ik maar genieten van dit moment nu het nog kan.

Ik ga onder de dekens en klem me tegen Hakeem aan die nog slaapt. Hij maakt me echt gelukkig... Ik denk aan die tijden toen ik hem echt haatte.

Ik kan me nu echt geen leven zonder hem voorstellen.

'Wat doe je e dikzak? Wil je me dood hebben?' Zegt hij met een slaperige stem. Ik lach zachtjes en geniet van mijn uitzicht, hij is zo mooi.

'Wat vond je van gisteravond?' Zegt hij terwijl hij me intens aankijkt.

Ik kijk snel onder de dekens en ik heb inderdaad me jurk niet meer aan.

'Zeg wollah???' Roep ik verbaasd.

Hij knikt en lacht.

'Ben je het nu al vergeten?'

'Nee nee, ik herinner me alles goed goed.' Zeg ik terwijl ik rood word.

'En?'

'Het was geweldig... Kan het niet eens beschrijven.' Zeg ik terwijl ik dromerig voor me uit staar.

'Daarom schreeuwde je zo, je hebt heel me rug open gekrabd.' Zegt hij lachend.

'Jij schreeuwde juist e takzint, en je liegt! Ik heb je rug niet eens aangeraakt.' Zeg ik lachend, ik voel me wangen gewoon rood worden.

Hij gaat recht op zitten en doet zijn ondertrui uit. Ik zie inderdaad alleen maar schrammen op zijn rug. Ik zet mijn hand voor mijn mond en kijk hem vol ongeloof aan.

'Omg... Sorry sorry sorry sorry.' Zeg ik snel achter elkaar.

Hij lacht en geeft me een kus.

'Auw Hakeem, weyo. Hakeem wollah jij maakt mij helemaal loco. Omg Hakeem je bent de beste, Hakeem Hakeem.' Schreeuwt hij met een piepstem terwijl hij met zijn ogen knippert. En dramatisch waait met zijn handen

'Zo deed ik niet, ga weg man.' Zeg ik lachend terwijl ik hem van het bed afduw.

Hij lacht en verlaat de kamer.

Ik sta op en loop naar de douche, na 3 kwartier stap ik eruit. Ik droog mezelf af en smeer me in. Tot dat ik rode plekken op mijn lichaam tegen kom.

'HAKEEM?!' Schreeuw ik hard.

Binnen 5 seconden staat hij al in de badkamer.

'Wat is er? Heb je honger hahaha.'

'EVEN SERIEUS?! Wat zijn die rode plekken in mijn nek en overal?! Hoe kan ik zo naar buiten dan e gek?! Wat gaan mensen wel niet van mij denken?!' Schreeuw ik hopeloos.

'Je vroeg er zelf om, je deed t ook bij mij? Zie je mij huilen? ' Zegt hij lachend.

'Nee Hakeem, dit is niet grappig. Ik heb zelfs 2 bij me borsten, vindt je dat normaal e takzint?!'

'Ewa je hebt toch mascara en die shit?' Vraagt hij.

'Ja dus?' Zeg ik geïrriteerd.

'Zeur niet zo, en zet die mascara hahahahaha.'

'Dus je wilt zeggen dat ik die mascara op die plekken moet zetten?!' Schreeuw ik boos.

'Tazz, dat doen meisjes toch?.' Zegt hij terwijl hij me vreemd aankijkt.

Ik duw hem met moeite de badkamer uit en doe het op slot. Is hij echt zo dom? Ik smeer me in met Switzal en loop mijn inloop kast in.

Ik trek een zwarte kokerrok aan met daarop een witte Chanel tanktop die ik erin stop. Daaronder trek ik mijn spierwitte adidasjes aan.

Ik verdeel mijn haar dat tot mijn heupen komt in 2, en style het. Ik doe een kleine scheiding in het midden zodat 't langs me schouder valt.

Ik doe nog wat poeder op de rode plekken en spuit nog wat Chanel parfum. Ik doe snel nog wat rode lippenstift op en pak mijn zwarte Chanel tasje.

Ik ren de trap af naar de keuken en pak een chocoladebroodje, ik ga aan tafel zitten en begin te eten. Ik hoor de deur open gaan en zie Hakeem in de deuropening staan.

Mijn mond valt open en ik laat mijn broodje op mijn bord
vallen. Hij is zo mooi vandaag wow... Hij heeft een grijze broek aan met scheuren die hem perfect past, met een witte Tommy Hilfiger blouse waarvan de bovenste knopen open zijn.

Hij heeft een Rayban zonnebril op en louboutins aan. Zijn gespierde lichaam is goed te zien door zijn witte blouse.

'Mijn uiterlijk maakt je parra hè?' Zegt hij lachend terwijl hij de koelkast openmaakt en een Redbull pakt.

'Hou je mond... Kan je geen thee drinken in de ochtend?' Zeg ik snel om van onderwerp te veranderen.

'Geen tijd, kom we gaan.'

Ik pak snel meer eten en loop achter hem aan naar de garage. Waar 2 BMW's staan, een witte Porsche, een rode Ferarri en een zwarte Hummer H3.

'Wauw...' Fluister ik zacht, ik stap in de zwarte BMW waar Hakeem al wacht.

We rijden de garage uit, en rijden de villawijk in. Ik zie veel mooie huizen, maar die van Hakeem blijft toch het mooist. Het is net een stukje paradijs.

Ik hoor mijn song op de radio en zet de volume op 5.

'HEY BOY! I REALLY WANNA SEE IF YOU CAN GO DOWN TOWN WITH A GIRL LIKE ME!' Schreeuw ik terwijl ik helemaal los ga.

Hakeem maakt de ramen dicht en begint hard te lachen.

'Watser?' Vraag ik geïrriteerd.

'Hayeck schande, nooit meer doen hahahaha.' Zegt hij lachend terwijl hij parkeert voor een groot wit gebouw waarop staat St. Marien- Krankenhaus.

'Wat gaan we hier doen?' Vraag ik verbaasd.

Hij zucht en zet zijn hand op mijn knie.

'We gaan kijken van wie je zwanger bent.' Zegt hij terwijl hij me serieus aankijkt.

Het voelt alsof mijn hart zakt en valt op de grond. Te veel vragen door me heen, ik kan er even niet meer tegen.