Gedwongen liefde

14.

'Ik ga niet trouwen, wie zegt dat ik wil? Ewa saffi laat amang maar komen, ik ga toch nee zeggen.' Zeg ik emotieloos.

'Wat zeg jij daar? Jij gaat gewoon trouwen hoor?' Zegt me moeder fel.

'Nee.' Zeg ik droog.

'Even weg, weg! Sjtomme kind heb ik gemaakt.' Zegt me vader boos terwijl hij allerlei gebaren met zijn handen maakt.

Ik zucht en loop de trap op, als ik nog wat zou zeggen zou het echt uit de hand lopen. Ik doe me kamerdeur open die zo een troep is en haal mijn MacBook eruit. Ik doe de deur weer op slot en loop naar Soufouan's kamer.

Ik pak snel de envelop die Hakeem heeft gegeven en maak het open.

Lieve Aicha,

Ik heb nog nooit in me leven zo een mooi meisje als jou gezien, sinds ik me kan herinneren ben ik al verliefd op jou zine inou. Het doet me pijn om jou zo te zien, het doet me pijn dat ik de reden ben dat je verdriet heb. Wollah geloof me als ik zeg dat ik je nooit wou aanraken. Ik heb nu geen tijd omdat allemaal op te schrijven want aangezien je haast heb moet ik snel schrijven. Mohim waarschijnlijk zie ik je nooit meer terug, ik wil je wel duidelijk maken dat ik er nooit voor gekozen heb om dit te doen. Als ik het niet zou doen, zou het niet alleen jou dood worden maar ook die van mij. Misschien niet toen we jong waren maar met de jaren werd het erger. Ik deed het voor jou, ik smeek je ga alsjeblieft niet om met Saiffedine El (...) Pas op met wie je omgaat, niemand is te vertrouwen.

Ps: In die envelop zit je bruidsschat die ik al jaren aan het sparen was voor je.

Hakeem.

Tranen vallen op de brief, ik wil Hakeem zien. Hij kan en mag niet dood gaan, als hij dood gaat word ik gek.
Ik wist dat er veel meer achter zat, ookal weet ik nog niet alles. Ik weet al een beetje.

Ik kijk verder in de envelop en zie een grote bundel met briefjes van 500€. Deed hij dit alles voor mij? Ik kan het niet geloven...

Ik maak snel het tasje open en zie een mooi zwart doosje. Als ik het openmaak zie ik een goude Swarovski ring met een mooie diamant. In de ring staat mijn naam gegrift.

Ik moet en zal Hakeem zien voordat hij weggaat, met tranen in mijn ogen doe ik de ring om. Deze haal ik nooit meer van me vinger af, nooit.

Ik leg het geld snel in mijn kamer en doe de deur op slot. Ik ren snel de trap af, ik trek snel me slippers aan en spring op Soufouan's Vespa. Ik hoor me ouders nog schreeuwen, maar ik moet Hakeem zien. No matter what. Ik zet me oordopjes in en zet 'Miley Cyrus - Wrecking ball' op.

I never hit so hard in love
All I wanted was to break your walls
All you ever did was break me

De koude wind waait tegen me wangen aan, tranen rollen over mijn wangen. Met een hoge snelheid rij ik door de straten. Ik hoor auto's toeteren, maar ik moet Hakeem zien voordat hij vertrekt. Het is al behoorlijk donker, bij de gedachtes dat ik met iemand anders moet trouwen word ik gek. Ik heb altijd al gezegd wie de 1e is zal ook de laatste zijn.

Aangekomen bij het hotel zie ik Hakeem al vanuit de verte zijn koffer in de auto zetten. Als hij me ziet blijft hij recht een staan, een grote glimlach verschijnt op zijn gezicht. Een glimlach waar ik heel de dag naar kan kijken.

Ik ren naar hem toe en kijk hem diep in zijn ogen aan. Hij zakt op zijn knieën en begint te huilen.

'Aicha vergeef het mij alsjeblieft.' Zegt hij terwijl hij me stevig knuffelt om mijn middel.

Ik hou zijn hoofd stevig tegen mijn buik vast, ik wil hem nooit meer kwijt. Ik haat hem zo erg dat ik van hem hou.

Hij staat weer op en we kijken elkaar aan. Zijn mooie blauwe ogen zijn weer terug, de Hakeem waarvan ik hou is terug.

'Hakeem ik smeek je ga niet weg, laat me hier niet achter. Ik weet niet maar ik heb het gevoel dat ik je hard nodig ga hebben.' Snik ik huilend.

'Je hebt mij niet nodig.' Zegt hij emotieloos.

'Vergeet mij Aicha, is veel beter zo. Doe je ding, leef je leven. En misschien kom ik terug, ik zei je al niks is zeker. Als ik er over een week niet ben, weet je al genoeg.' Zegt hij terwijl hij een traan laat vallen.

'Hakeem hou op met die fucking bullshit, ik kan je niet vergeten begrijp dat dan! Ik ben fucking verliefd op jou! Je hebt mijn maagdelijkheid afgepakt? Hoe wil je dat ik jou ga vergeten?' Schreeuw ik huilend.

Hij zegt niks maar zijn blik zegt al genoeg, hij knuffelt me stevig en ik voel gewoon zijn tranen op mijn schouders vallen.

'Ik zal er alles aan doen om terug te komen, alles. Beloof me dat je goed voor jezelf zal gaan zorgen en geen gekke dingens doet. Ik krijg nog 3 dagen erbij, dus de 1e 3 dagen kunnen we elkaar nog spreken.'

'Ik weet het niet, ik kan niet leven zonder jou.' Zeg ik huilend.

Hij kijkt me recht in me ogen, deze blik zal ik nooit meer vergeten. Een blik vol pijn, woede, liefde, te veel emotie door elkaar. Hij komt dichterbij en zoent me intens, ik zoen terug en zo staan we daar 5 minuten. Ik wil dat het nooit ophoudt net als of dit de 1e keer is dat hij me aanraakt. Dit keer was het puur en uit liefde. Niet gedwongen.

Hij wendt zich van me af en stapt in zijn auto. Hij kijkt me nog een keer aan en rijdt dan weg. Ik blijf staan tot dat ik zijn auto niet meer zie. Tranen rollen over mijn wangen, Ya allah bescherm hem alstublieft.

~
Ik maak de voor deur van ons huis open en het is verschrikkelijk stil. Ik voel gewoon dat er me wat te wachten staat. Ik trek me slippers uit en loop de woonkamer in.

Als me vader me ziet staat hij op en verlaat hij scheldend de woonkamer. Mijn m0eder loopt naar me toe en trekt me aan haar op de bank.

'Waar was jij e Aicha? Wat ga jij zo laat nog op straat zoeken? Praat dan? Zied begin te zeggen waar jij was?' Schreeuwt ze terwijl ze allerlei gebaren maakt.

'Yema ik wa...'

'Ik wil niks horen, waarom praat je door me heen? Wil je dat heel de buurt over ons gaat praten? Wil je ze gaan zeggen kijk daar die dochter van Bouchra is shi kahba zo laat nog op straat met jongens?' Schreeuwt ze terwijl ze me een klap geeft in me gezicht. Net op dat moment valt haar blik op mijn ring, oké dit gaat dus flink uit de hand lopen.