Gedwongen liefde

91.

Ik liep de trap af naar beneden, Amine is zeker al weg. Ik slaakte een diepe zucht, ik haat het om zonder hem wakker te worden.

Ik deed de deur van de keuken open en zag tot mijn grote verbazing dat de tafel vol met eten stond. Echt van A tot Z of verder zelfs.

Amine stond achter het gasfornuis in zijn voetbaltenue van PSG. Het staat hem echt geweldig gewoon, gekke oogvitamine wel.

"Goedemorgen lieverd!" Zei ik blij en liep naar hem toe, ik knuffelde hem van achter en ging op mijn tenen staan om over zijn schouders te kijken wat nog niet lukte.

"Ewa bolle." Ik glimlachte en nam plaats aan tafel. Hij zette een bord met een pannenkoek voor mijn neus neer. Perfect gebakken wel.

"Waar aan heb ik dit verdiend Amine?" Vroeg ik verbaasd. "Ik mag mijn vrouw toch wel een keer verassen of niet?" Ik knikte hevig, "Paas me die poedersuiker en thee even."

Hij keek me met opgetrokken wenkbrauwen aan, ik schaam me dood. "Hallo het komt door jou dat ik zo praat hoor." Hij schoot in de lach en strooide wat poedersuiker op mijn pannenkoek. "Hayeck weinig, meer."

"Is genoeg a dikzak. Wil je suikerziekte wella?" Hij nam plaats en strooide bijna de fles leeg over zijn pannenkoek. Hij ving mijn blik op en schoot hard in de lach. "Ik ben een man." Zei hij en sloeg op zijn sixpack.

Ik rolde met mijn ogen en at mijn eten op. Na dat we van alles en nog wat naar binnen hebben gekregen, ruimde Amine alles op.

Ik liep naar de woonkamer en plofte op de bank. Ik mis mijn moeder, het liefst wil ik haar even opbellen maar ze is nu vast op het werk. Mijn vader ook, Soufouan vast ook..

Ik wil ook werken, mijn diploma heb ik eindelijk gehaald. Ons huwelijk leidd niet er onder dus begrijp niet waarom ik niet zou hoeven werken. Ik haat thuis zitten man.

Amine plofte op de bank en liet zijn hoofd rusten op mijn schoot. Ik keek hem recht in zijn mooie licht bruine ogen aan en voelde de vlinders in mijn buik weer vliegen.

"Ewa dushi, geef me een kus noh." Zei hij met een antiliaans accent. Ik schoot in de lach en kneep hem in zijn wang. "Geef me noh dushi, ik zie hoe die mooie lippen me aan staren noh." Weer schoot ik in de lach.

"Wollah, jij spoort niet man." Zei ik lachend. Ik pakte de afstandbediening naast me en deed de platte flatscreen tv die aan de wiyte  muur hangt aan. Time for tv bitches.

"Amine, niet naar me staren." Zei ik terwijl ik mijn hoofd rood voelde gloeien. "Je hebt ishn dikke klodder in je neus." Zei hij serieus. Geschrokken deed ik mijn hand voor mijn neus, "Zeg wollah? Sta op van mij!" Riep ik.

"Ja man, niet zo een kleine ook." Voegde hij eraan toe. "Sta op dan!" Riep ik wrevelig, ik schaam me dood jonge. "Is grap, niet stressen." Zei hij lachend. Ik griste zijn telefoon uit zijn handen zag dat mijn neus gewoon schoon was. Kan niet anders...

"Fuck you." Mompelde ik boos, hij schoot in de lach en streelde over mijn wang. Gelijk gloeide mijn wangen rood. "Nee, is niet leuk." Hij moest nog harder lachen, ik sloeg zijn hand van me af en duwde hem van me af.

Zijn hele gezicht werd rood van het lachen en hij lachte zijn perfecte tanden letterlijk bloot. Hij trok me naar zich toe en liet mijn hoofd rusten op zijn schouders.

"Niet huilen he." Zei hij lachend, "Je hebt echt zelfpret he jij? Ga weg van mij man." Ik stond op van de bank en liep de trap op naar boven wat zal ik vandaag aandoen?

Ik schoot in de lach, ghimi's be like wat ga ik vandaag aandoen maar hebben slechts keuze uit een andere kleur ghimaar.

Ik deed mijn kast open, mijn blik viel gelijk op mijn paarse ghimaar. Nee toch niet, of gewoon zwart? Nee man. Ik heb Amine nodig om te helpen. He knows the best.

Hij liep de kamer binnen en knuffelde me van achter. Vlinders kwamen weer omhoog. "Je ziet er niet al te blij uit." Zei hij en liet zijn kin rusten op mijn schouder. "Ik weet wat ik aan moet doen." Zuchtte ik, "Doe die zwarte."

"Dalijk is 't saai?" Zei ik onzeker, "Ik weet toch dat wat er onder zit verre is van saai?" Ik gaf hem een stoot in zijn buik. "Daarbij is zwart nooit saai." Voegde hij eraan toe.

In mijn zwarte ghimaar liep ik de trap af naar beneden, ik pakte de auto sleutels van tafel en gooide mijn tas over mijn schouders heen.

"Schat, ik ga even naar buiten!" Riep ik vanaf de gang, "Waat?!" Riep Amine en liep de gang op. "Waar ga je?" Ik dacht even na, "Boodschappen doen."

"Saffi, waar is jouw trekkar?" Ik schoot in de lach, "Sinds wanneer gebruik ik trekkar? Denk je ik ben oma?" Vroeg ik lachend, "Hoe ga je die boodschappen halen dan?"

"Ik ga met de auto schat." Zei ik en deed de deur alvast open. "Jij gaat niet redden." Zei hij hoofdschudden. "Ik heb me gewoon rijbewijs hoor."

"Vergeet het stuur niet vast te houden tijdens het rijden." Ik rolde met mijn ogen en liep de deur uit. Ik liep naar mijn witte auto die naast die van Amine stond en stapte in.

"Bismillaah!" Zei ik en reed de straat op, weet je hoe heerlijk het is om je eigen auto hebben? Nou, heel lekker.

Ik hoorde mijn telefoon afgaan. Zeker Amine, ik pakte het en nam op. "Wat is er?" Vroeg ik verbaasd. "Ewa zeekoe." Hoorde ik Soufouan zeggen.

"Oh sorry, dacht dat het Amine was." Hij zuchtte, "Als die flikker jou aan raakt bel je mij gelijk hè." Verbaasd staarde ik naar de auto voor me.

"Praat dan." Zei hij boos. "Wat bedoel je? Amine slaat mij niet." Hij haalde zijn neus op. "Boeit mij geen ****"

Ik bleef stil en reed richting de AH. Ik weet dus niet eens wat ik ga kopen. "Mohim.." Zei ik, "Ik bel je later." Ik schudde met mijn hoofd, een pijnlijke steek ging door mijn hoofd heen.

Ik sloot mijn ogen en hield mijn hoofd vast.  Ik scheur de envelop open en vouw het briefje uit. Het is van Hakeem dat zie ik gelijk aan zijn handschrift.

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen maar ik ga het kort houden, ik hou zielsveel van je. Ik heb dit nog nooit eerder voor iemand gevoeld, je bent zwanger van mij en ik snap dat het niet op de gewenste manier gebeurd is maar laat het kind alsjeblieft in leven Aicha. Als je dit leest zit je waarschijnlijk in je nieuw ingerichte kamer, vind je het leuk? Mohim als het een meisje wordt noem haar Jihane Jhalila el yousri en een jongen Sallahedine Omar el yousri. Jullie zullen nooit wat tekort komen dat beloof ik je, mijn pasje zit achterin in deze envelop bewaar het goed of zet het in een kluis.

Je kan echt merken dat hij niet in de stemming was toen hij dit schreef waar zijn zijn lieve woorden gebleven? Ik droog me tranen en leg de brieven weer in mijn koffer. Ik maak de doos open en zie allerlei leuke babyspullen, van een wit monclerjasje tot een speen waarop staat i love mama. Nu dring het pas echt tot me door, ik krijg een kind... Ik leg de spullen weg en pak de envolop. Ik hou het strak tegen me aan net alsof het een stukje van Hakeem mee draagt. Tranen rollen over mijn wangen.

'Hakeem kom terug...'

Ik hoorde vanaf de verte hard geschreeuw, gelijk opende ik mijn ogen en remde ik gelijk. Mijn hart klopte letterlijk 1000 km per uur.

Ik keek op en zag dat er bood schappen over de gehele straat lagen. Een vrouw liep naar me toe en klopte boos op mijn ruit. Kei hard ook.

Ik hoorde haar vanaf hier al in mijn oor schreeuwen. Ik deed de deur open en keek haar recht in haar ogen aan. Tot mijn schrik keek ik recht in de ogen Riham, moest het uitgerekend haar zijn? Er lopen honderden mensen hier rond maar wie rijdt Aicha bijna aan? Ja juist.

De vrouw van haar ex.

"Tering wijf, kan je niet beter uit je doppen kijken a kehba?!"

~
Dit boek is bijna afgelopen. Heb nog een beetje geduld met mij, er zullen een paar hele schokkende dingen gebeuren die niemand zou voorspellen en ik wil dat in 9 hoofdstukken proppen..