Gedwongen liefde

134

"Neem een slok water." Zei mijn advocaat terwijl hij me een beker voorhield.

Het liefst wil ik hem wahed klap in z'n gezicht geven nu omdat ik de stemmen van wie binnen komen wil herkennen.

Ik knik en neem de beker snel van hem aan zodat ie snel stil is.

No way dat ik me om ga keren om te kijken wie er allemaal is.

Plotseling zag ik mijn advocaat opstaan, hij gaf me een sign dat ik dit ook moest doen.

Gauw stond ik op en zag dat waarschijnlijk de rechter in zijn gewaad met een paar andere collegas voorin de zaal allemaal plaats namen.

We namen weer plaats waarna het gesmoes weer begon. Ik vraag me eigenlijk af of dit een open zitting is?

Want het zou me niks verbazen als heel de familie aanwezig is.

Links van mij vloog een deur open, ik keerde mij om en zag tot mijn schrik Soufouan met handboeien om en twee agenten achter zich richting de tafel die precies voor de rechter stond lopen.

Ya rabb..

Zijn ogen leker eerder zwart dan blauw. Ik heb hem nog nooit zo gezien. Hij ziet er wat aan de magere kant uit en zijn wallen zijn diep.

Ik wendde mijn blik van hem af, alles wat hij mij heeft aangedaan kwam weer naar boven.

Het liefst zou hem nu willen aanvallen en hem in elkaar willen slaan. Het liefst zou ik zijn ogen met een vork eruit willen steken.

Maar veel tijd daarvoor had ik niet aangezien de rechter al begon met de zitting.

"A3udu billah." Fluisterde ik in mezelf. Ik moet me rustig houden. Mijn lichaam trilt letterlijk. Mijn ogen branden van de tranen die ik in hou.

En in mijn hoofd zie ik alleen dingen terug die deze hond mij heeft aangedaan.

flashback~
Wat ze ook zei was 'Ik ga er achterkomen mijn dochter, hoe dan ook. Dit wordt onze strijd, je staat er niet alleen voor.' Ze dacht dat ik sliep maar nee.

Ik trek snel mijn huisjurk aan en zet mijn haar in mijn staartje. Ik loop naar de keuken waar mijn moeder staat te koken en geef haar een kus op haar wang.

'De bel gaat maak jij even open e benti!' Ik knik en loop naar de deur. Wie zou het zijn? Misschien Hakeem. Oh wat zou dat toch leuk zijn?!

Ik maak de deur open en mijn hart stopt even. Mijn hart breekt in duizenden stukjes, mijn ogen schieten vol tranen. Het voelt gewoon alsof ik in brand sta, net alsof er gewoon op mijn hart getrapt wordt. Ik kan het niet eens beschrijven, ik voel de pijn als nooit van te voren.

Nu weet ik het zeker, ik wil niet meer leven. Ik wil dood. Dit kan ik niet meer dragen.

'Salaam aleikum e benti! We zouden maandag komen maar vandaag hadden we meer tijd!' Saiffedines moeder geeft me een dikke knuffel.

'MIJN DOCHTER GAAT TROUWEN YOEYOEYOE!' Schreeuwt mijn moeder vanuit de keuken.

'Hakeem... Je hebt ons verlaten...'

Ik ren de deur uit, ik moet hier weg. Ik ga niet trouwen met Saiffedine, nooit! Ik kijk achterom en zie Saiffedine agressief achter me aan rennen.

Einde flashback~

"U wordt vandaag bijgestaan door Meneer Openhart. Het is wel belangrijk dat u oplet op wat er allemaal wordt gezegd. U bent niet verplicht om antwoord te geven. Ik heb doorgekregen dat de benadeelde partij onder andere het slachtoffer ook hier aanwezig is. Namelijk Aicha el Youssri.. En dat bent u klopt dat?" Zei de rechter terwijl hij me aankeek.

"Ja." Probeerde ik eruit te brengen wat net lukte. Ik voelde een warme hand over mijn schouder heen wrijven.

"Hou je rustig he wijfie. Komt goed in sha Allah." Ik herkende Dunya's stem gelijk. Ik knikte langzaam waarna ik me focus weer richtte op wat de rechter zei.

"Dan geef ik het woord aan de officier van justitie zodat hij de tenlastenlegging kan voordragen." Zei de rechter waarna iemand naast hem op stond.

Wollah deze mensen geven mij letterlijk zjnoen. Ik wil gewoon horen of hij vast moet zitten, ja of nee? Niets meer, niet meer.

Is hij schuldig ja of nee? Meer boeit mij niet.

Ik wil doorgaan met me leven en die hond.. wat mij betreft hoe ik hem nooit meer te zien.

Ookal doet het me diep van binnen dood veel pijn maar wat hij ons allemaal heeft aangedaan kan ik hem nooit meer vergeven. Nooit..

"De heer Soufouan el youssri wordt ervan verdacht mensen er toe te sturen of terwijl anderen te onderdrukken om bepaalde mensen vanuit zijn omgeving onder andere te mishandelen/verkrachten/bedriegen met hun bezittingen. Ook wordt hij ervan verdacht Hakeem E. hiervoor te hebben gebruikt. Daarbij wordt hij er ook verdacht van moord op Riham C. Saiffedine O. en Delano H. Het OM vermoedt dat het motief van achter deze 3 moorden is dat deze overledene tegen hem zouden kunnen getuigen op gelegenheden zoals deze. Hij wordt ook ervan verdacht dat hij op deze manier van onderdrukking meerdere vrouwen naast zijn eigen zus op deze manier zou hebben laten verkrachten en daarna op een onschuldige manier het kind laten verdwijnen via een "miskraam". Hiervoor heeft het OM genoeg bewijs verzameld. Vooral over de allerlaatste misdaad die Soufouan zou hebben gepleegd namelijk de moord op Riham C. Na onderzoek met behulp van Aicha E. is het de OM gelukt te bewijzen door middel van een DNA test dat Soufouan de vader zou zijn van het pasgeboren kindje van Riham C. Verder...

"Dankuwel." Zei de rechter en wendde zich tot Soufoan. "Heeft u hierop wat te zeggen?"

"Ik zou graag willen weten waarvan ik nu precies beschuldig wordt. Want ik hoor tig dingen door elkaar." Zei Soufouan met een nette stem.

Het liefst zou ik hem willen ophangen aan het plafond. Wollah mijn hoofd staat letterlijk op koken. Waarom is hij zo schijnheilig?

Ik begrijp dat hij die straf niet wilt, maar had het dan ook niet gedaan?

"De officier van justitie was overduidelijk. Of bent u gewoon niet instaat nu antwoord te geven.. Dan gaan we door naar..."

Ik stond op en keek Soufouan dodelijk aan, "Jij... Jij moet dood! Wollah!" Schreeuwde ik naar hem terwijl de tranen over mijn wangen rolde.

Mijn advocaat trok me weer op mijn stoel waarna ik in tranen uitbarstte.

"Mevrouw el Youssri, bent u in de staat de zitting nog bij te bewonen of heeft u liever dat we het schorsen? Ik denk dat wel al gauw een einde hier aan kunnen maken dus als u nog heel even volhoudt."

Ik droogde mijn tranen met een zakdoekje en knikte ja. Energie om nu wat te kunnen zeggen heb ik niet.

Ik hoorde snikken op de achtergrond.

"We gaan het nu houden op de aanklacht die Aicha el Youssri heeft ingediend. Over een kwartier zijn  we terug met de uitspraak."