Gedwongen liefde

92..

Langzaam begon mijn hoofd heet te worden. Ik probeerde mezelf zwaar te beheersen en deed de deur open.

Riham vloog op me af en begon letterlijk op me te slaan. Ik duwde haar in een reflex kei hard van me af. Je moet besseffen dat ik deze ghimaar pas gekocht heb uit Frankrijk.

Ze viel hard op haar acherste, aan de ene kant vond ik het echt leuk. Maar aan de andere kant, ik heb haar wel bijna aangereden en nu duw ik haar ook nog hard op de grond terwijl ze hoogzwanger is? Het is echt..

Ik moet me schamen. Ik mag haar dan wel haten. Maar dit kan echt niet. Ik liep op haar af en hurkte naast haar. Het leek alsof ze verging van de pijn.

Ze hield haar grote buik vast en ademde diep in en weer uit. Lichte paniek ging door me heen, het zal toch niet zo zijn dat ze nu zou moeten bevallen? Toch niet in mijn bij zijn?

Want wollah ik zou dat echt nooit kunnen verdragen. Het is nog veelte gevoelig voor me. Ik mag dan wel over Hakeem heen zijn maar over mijn lieve Firdaous zal ik nooit heen komen. Pas als we weer herenigd zijn.

En dan denk ik zelfs dat het me zwaar gaat vallen. Ik hield zoveel van dat kind. Ze had al bijna al haar ledematen toen ik haar verloor.. ik schudde de gedachtes van me af.

"Gaat het wel?" Vroeg ik zachtjes. Ze knikte hevig."Ga weg voordat ik de tering politie voor je bel gestoord wijf. Wie denk je wel niet dat je bent joh!"

Ze probeerde op te staan wat niet lukte. Ze is veelte zwanger. Echt. Ik hielp haar tegen haar wil in om toch op te staan. Al haar boodschappen lagen nog steeds op de grond. Pfff..

"Raak me nooit meer aan. Vuile hond." Siste ze boos. A3udu billah zei ik in mezelf en haalde diep adem. I can't. "Moet je is luisteren Riham. De enige vuile hond hier dat ben jij. Ik weet niet waar je het lef vandaan haalt om mij na alles wat je me hebt aangedaan nog steeds zo durft aan te spreken. Voor hoer nog wel. Hahaha."

"Wacht.. ben je.." Ik keek haar boos aan. "Ja, ik ben het ja. Aicha." Ze schrok duidelijk en keek me vol ongeloof aan. "Tering vieze hoer. Wat jij Hakeem hebt aangedaan is pas.."

Een jonge man liep op haar af, "Wat is er gebeurd?" Vroeg hij terwijl hij haar vragend aankeek. Ik ben benieuwd wie dat van haar is. Zou zomaar haar man kunnen zijn. Believe me tho.

"Deze dame hielp mij even. Ik ben net perongeluk gevallen." Loog ze, hij knikte en pakte haar hand vast. Hij bleef me raar aankijken. Ik keek van haar naar hem en zo weer terug.

"Kom we gaan." Zei ze en trok hem mee. Ik bleef ze achterna kijken en keek toe hoe hij de boodschappen op pakte. Ik slaakte een diepe zucht en stapte weer in mijn auto.

Wat heb ik dus zojuist meegemaakt? Like.. heeft Riham naast Hakeem nog een man of is het gewoon haar broer? Ik startte mijn auto op en reed gauw de straat weer uit. Ik heb zjnoen.

Ik ga maar gewoon weer naar huis. Ik heb geen zin meer in iets of iemand. Was ik nou maar thuis gebleven met die etter van een Amine. Dan had ik nu geen zjnoen van die zjnoen gekregen. Zij is gewoon zjnoen.

Ik parkeerde voor de deur en stapte uit. De buutvrouw stond zoals altijd voor het raam te gluren naar buiten. Ik zwaaide vriendelijk naar haar en holde gauw naar binnen. Ik heb een marokkaanse buurvrouw en als zij mij nou eenmaal te pakken krijgt..

Ik liep snel naar binnen en deed de deur achter me dicht. Ik hoorde dat er nog iemand naast Amine op bezoek is. Precies waar ik dus geen zin in heb en waarom? Dan kan ik weer in de keuken gaan vluchten. Hatelijk joh.

Ik gluurde stiekem naar de woon kamer en zag dat het zijn ouders waren. Gelukkig maar, ik trok mijn schoenen uit en liep de woonkamer binnen. "Salaam aleykuuum!"