Gedwongen liefde

58.

Een week later..

Ik doe mijn schoenen uit en loop naar de woonkamer waar Hajar thee aan het zetten is, ik neem plaats op de bank en pak gelijk een stuk cake van tafel.

Hajar neemt plaats naast me en kruist haar benen over elkaar, ze heeft haar haar los, en geloof me haar golven zijn zo prachtig en lang..

'Nog gefeliciteerd!' Zegt ze blij en neemt een nip van haar thee.

'Dankjewel maar heb je geen grotere glazen?' Zucht ik, ze schiet in de lach en schenkt een hele beker voor me vol.

'Beter zo..' Zeg ik tevreden en neem een grote slok van mijn te hete thee, heerlijk..

'Ik wil even met je praten.' Zegt Hajar serieus.

Ik ga recht op zitten en kijk haar aan.Haar ogen zijn rood, pas gehuild dus.. Ik neem een slok van mijn thee en wacht af.

'Sinds Hakeem je had meegenomen naar het strand ofzo, is er iets veranderd.. Ik wil niet tussen jullie inkomen, echt niet.. Maar Hakeem zit er echt mee, hij heeft niet precies gezegd wat er is maar hij heeft het moeilijk. Hij houdt echt zielsveel van je, het zou jammer zijn als hem zou verlaten.' Zegt ze terwijl ze haar blik op de grond gericht houdt.

'Ik wil Hakeem helemaal niet verlaten en ik weet ook niet waarom hij raar doet wollah, hij heeft me heel de week niet eens opgezocht. Hij had me alleen gefeliciteerd via de telefoon maar toen was hij ook droog.'

'Mis je hem niet dan? Ga met hem praten ofzo a heks.'

'Ja, ja.' Mompel ik en drink mijn beker in een keer leeg.

Ik sta op en haal het dienblad van tafel had. Ik loop naar de deur waar ik tegen iemand aanbots in de deuropening. Ik kijk geïrriteerd op en zie Hakeem voor me staan.

'Hey..' Fluister ik zacht, hij haalt zijn pet van zijn hoofd af en doet een stap opzij zodat ik langs kan lopen.

Ik loop door naar de keuken en plaats het dienblad op het aanrecht. Een diepe zucht verlaat mijn mond, ik plaats mijn handen op mijn gezicht en en zucht nog een keer.

'Aicha, ga met hem praten! Ga even boodschappen doen.' Fluistert Hajar terwijl ze zit te strijden om haar hoofddoek op te doen.

'Hoe dan? Ik weet niet eens waarom hij zich zo gedraagt!' Zeg ik wanhopig.

'Jij bent de enige die hem kan helpen, dat hij een zwak voor je heeft kan je ook niet ontkennen.' Ze stapt in haar slippers en rent de deur uit.

Met lood in mijn schoenen loop ik naar de woonkamer waar Hakeem op de bank zit, ik ga tegenover hem zitten en hou mijn blik op de grond gericht.

'Waarom negeer je me?' Vraag ik voorzichtig.

Hakeem heeft trouwens echt leuk aan, nou ja het is simpel maar Hakeem staat alles goed. Hij heeft een zwarte broek aan, niet met gaten dat je z'n benen ziet maar soortige scheuren snap je?

Daarboven heeft ie een zwarte Ralph Lauren polo aan waar zijn spieren goed uitkomen, echt prachtig die spieren, believe me.. Alles is black on black, en Hakeem is always on fleek..

'Praat tegen me Hakeem, praat. Alsjeblieft.' Zeg ik met een brok in mijn keel.

'Het gaat om het kind, mijn kind.' Zegt hij met een hese stem, ik sta op en ga naast hem zitten.

'Ja..' Fluister ik zacht en streel over zijn arm, zal vast lastig aanvoelen maar die spieren..!

Hij staat op en loopt naar het raam. Hij gooit de vaas bloemen die op het vensterbank staat op de grond en balt zijn vuisten.