Gedwongen liefde

20.

Ik keer me om en maak me los uit zijn greep. Wat is dit?

'Saiffedine? Zeg me alsjeblieft dat dit een droom is, alsjeblieft.' Zeg ik terwijl er tranen over mijn wangen rollen. Ik zak op me knieën en begin nog harder te huilen. Laat dit niet waar zijn...

Ik word gewoon gek... Wat als dat kind van Saiffedine is? Ik wil geen kind met hem... En Hakeem gaat waarschijnlijk dood, ik wil gewoon geen kind. Ik ben pas 17! Hoe ga ik me studie afmaken? Wat zullen mensen wel niet van mij denken?

'Aicha dit is real shit weet je?Je bent gewoon preggy a sahbi. Teenmom he, we kijken wel van wie dat kind is. Wij gaan gewoon trouwen weet je?' Zegt hij met een amsterdams accent dat mij gewoon misselijk maakt. Hij loopt nonchalant rond net alsof ie shen geweldige zakenman is en inspecteert alles.

'Ik ga het weghalen, klaar. Je kan niks doen.' Zeg ik.

Hij loopt naar me toe en tilt me op bij me kraag.

'Jij gaat helemaal niks weghalen vriendin.' Weyo deze idioot zijn accent irriteert mij. Ik ga het kind gewoon weghalen, als het niet van Hakeem is. Ik knik zachtjes en hij zet me weer op de grond.

'Aicha, nog maals gaan wij trouwen?' Ik knik alsnog nee. Als ik zie dat hij wat uit zijn zak haalt sta ik gelijk op.

'Saiffedine stop, wij gaan trouwen.' Zeg ik vol angst, hij duwt tegen de muur aan en wijst me een scherp mes.

'Hiermee steek ik je als je stoer doet e vriendin niet denken dat deze papi grapjes maakt he. Ik ben niet down met die grapjes weet je?' Weyo zijn accent irriteert mij zo erg. Ik knik zachtjes en dan laat hij me los.

'Eigenlijk ben je echt prachtig, weet je? Die body van jou maakt mij para e lekkerding. Je haar is zo lang, ik kan der aan trekken.' Zegt hij terwijl hij speelt met mijn haar.

Hij komt dichterbij met zijn lippen en geeft me een kus. Hij droogt me tranen en haalt alle uitgelopen mascara weg, inclusief mijn rode lippenstift die nu op zijn lip is.

Hij neemt me mee naar de woonkamer waar iedereen ons blij aankijkt. Ik zie dat Inaya en mijn moeder een paar traantjes wegpikken. Een gloed van verdriet overtreft mij weer, komt het door dat ik zwanger ben dat ik zo softy ben?

Tranen stromen over mijn wangen, ik voel de sterke armen van Saiffedine om me heen. Ik voel me machteloos, ik wil niet trouwen met hem maar met Hakeeem. Wollah ik trouw nog liever met een hond dan met deze vieze rat.

Zijn zus en mijn moeder schieten wat foto's van ons 2, snel droog ik me tranen weg en zet een neppe glimlach op. Niemand hoeft te weten hoe lelijk ik ben als ik huil. Inaya pakt me telefoon uit mijn zak en schiet wat foto's van mij en Saiffedine.

'Ik wou even zeggen dat we volgende week officieel Aicha's hand komen vragen, we zijn de cadeau's thuis vergeten. Maar is niet erg, zo kunnen ze elkaar ook beter leren kennen of niet Bouchra?' Zegt die dikke moeder van Saiffedine vrolijk.

Weyo dit wijf maakt me nu al gek, wat we? Ik zie al, als je met Saiffedine trouwt. Trouw je met zijn hele familie. Die varken en dat biggetje ( Moeder van Saiffedine en dat zusje.) groeten iedereen vriendelijk maar mij kijken ze gewoon scheef aan en lopen door. Huh oke? Saiffedine geeft me een knipoog en vertrekt ook.

Ik plof neer op de bank, Inaya en Soufouan zijn druk bezig met elkaar. Bleh. Samir komt naast me zitten op de bank, zijn hoofd is helemaal in die DS.

'Sammie! Kom bij Aicha!' Zeg ik lief.

'Je wou toch geen snoepje halen.' Zegt hij boos.

'Oke dan ga ik wel weg e kleine rat, dan kom ik nooit meer terug.'

'Nee nee! Aicha blijf alsjeblieeeeeefftttt.' Zegt hij terwijl hij op me springt.

Ik neem hem stevig in me armen en druk hem tegen me borst aan net alsof ik op het punt sta hem te verliezen. Ik hou gewoon teveel van hem, na 30 minuten valt Samir in slaap op mij. Ik breng naar zijn bed en pak me Louis Vuiton tas in om naar Duitsland te gaan ik moet Hakeem spreken. Ik doe mijn gestylde haar in een staartje. Snel trek ik mijn FC Bayern Munchen trainingspak aan en doe ik mijn Canada goose jas aan met daaronder mijn zwarte Adidas xflux.

'Yema! Ik ga naar Charissa! Ik blijf een paar dagen slapen!' Schreeuw ik luid.

Mijn moeder loopt naar me toe en geeft me een dikke knuffel.

'Doe voorzichtig e benti, morgen ben je weer thuis! Hou van je mijn princesss.' Zegt ze terwijl ze me de deur uit duwt. Ik app Hakeem even om te vragen waar ik moet zijn. Ik haal je op bij Centraal Station Essen maar neem je vriend niet mee. Appt hij terug, waar slaat dat op?

Ik stap in de trein en ga in een leeg cabine zitten, ik doe mijn oordopjes in en zet een playlist op. Ik maak me ogen dicht en leun met me hoofd tegen het raam. Ik voel de tranen gewoon weer opkomen, ik voel iets branden van binnen.

Aangekomen bij Centraal Station Essen stap ik uit en loop ik naar een bankje, Duitsland is hayeck lelijk. Er zijn zo veel mensen, tfoe gewoon een kut stad. Ik app Hakeem dat ik ben aangekomen en ga wat op Facebook. Ik moet echt weer tijd vrij gaan maken voor mijn nichten!

'Aicha? Ik heb je gemist!' Hoor ik een stem achter me zeggen, ik sta op en keer me om. Het is Delano. Oh néé.

'Laat me met rust e vieze loverboy!'

'Je was toch verliefd op me?' Vraagt ze3ma teleurgesteld.

'Tot je me liet zien hoe jij bent smeerlap! Je zat toch vast?' Zeg ik terwijl ik hem vies aankijk.

'Ben op de vlucht, denk ik je heb geen back up? Als ik je wil pak ik je gewoon. Grapje mijn liefde voor jou was wel echt.'

'Hou die leuge...' Net voordat ik mijn zin af kan maken kust me op me lippen en houdt hij me stevig vast.

In mijn oog hoeken zie ik iemand naar ons staren, ik wend me van Delano af en kijk recht in de rode ogen van Hakeem die alleen maar woede uitstralen.