Gedwongen liefde

119

Ik nam plek op mijn bed en scheurde de envelop in een keer open.

Ik liet mijn ogen globaal glijden over de regels, gelijk herkende ik zijn handschrift.

Een grote brok onstond in mijn keel, wat zal hij te zeggen hebben? Dat hij me nog een kans wilt geven? Of dat hij me juist niet meer wilt?

Ik schudde met mijn hoofd, dat is iets wat ik echt niet wil. Wollah, wil hem niet kwijt.

Ik slaakte een diepe zucht, wat ik wil eigenlijk?

Als ik met hakeem ben, komen die oude herinneringen weer naar boven.

Die oude herinneringen waarvan ik sommige het liefst nooit zou willen meemaken.

Maar sommige ook voor eeuwig zou willen herleven.

Met Amine is het anders, maar van hem hou ik ook?

Hoe kan het zo zijn dat ik alsnog twijfel aan Amine als ik met Hakeem ben terwijl hij me nooit iets verkeerds aan heeft gedaan?

Hij heeft altijd zijn best gedaan voor me, hij was loyaal..

Wat het nog moeilijker maakt, is dat Hakeem dat eigenlijk ook was..

Fuck it.

Aicha,

Ik had  je dit liever real life verteld maar ma3lish, kan niet anders.

Ik heb al een scheiding aangevraagd, en in sha Allaah krijg je die over 2 weken binnen.

Ik heb echt me best gedaan voor ons twee, maar jij liet zien dat het voor niks was.

Ik zag een toekomst voor me met jou, maar jij met iemand anders.

Wollah had dit nooit van je verwacht, die roddels over en rondom jou geloofde ik nooit maar jij hebt zelf bewezen dat ze degelijk wel waar zijn.

Nog nooit heb ik zoveel van een vrouw gehouden als van jou, door jou was ik een beter persoon geworden.

Door jou hield ik me niet meer bezig met zaken van deze dunya, drugs, drank, bitches en zina..

Wollah door jou boeide dat me niks meer, enige wat me interesseerde was onze toekomst samen.

Hoe ik jou gelukkig kon maken, ik zorgde ervoor dat jij niks te kort kwam. Ik gaf je alles, maar dat was niet genoeg wella?

Jij had me volledig in je macht, deze emotionele shit is niks voor mij. Dat weet je toch? Maar voor jou had ik het over.

Jij bracht me hoger op, maar tegelijkertijd heb je me ook gelijk in de put gebracht.

Ik ga voor een tijdje weg uit Nederland want wollah ik word gek hier. Jij met iemand anders..

Tranen rolde over mijn wangen, ik slaakte een diepe zucht. Ik moet Amine spreken voor ik hem echt kwijt raak. Door alle stress was ik even vergeten hoe veel ik van hou.

Waarom gelooft hij Soufouan?

Het boeide hem toch niet wat andere mensen zeiden?

Ik greep gelijk naar mijn nokia, want mijn iphone ligt natuurlijk nog thuis.

Ik belde naar Amine maar kreeg gelijk voicemail binnen. Shit.

Ik slaakte een diepe zucht en belde zijn werknummer op. Tot mijn verbazing kreeg ik zijn baas aan de lijn.

"Goedemorgen met Aicha, de vrouw van Amine." Zei ik met een schorre stem, "Haa, Aicha! Hoe is het?" Vroeg hij opgewekt.

"Het gaat de laatste tijd niet zo goed met Amine he, zorg je een beetje goed voor die gozer? Het is een goede kerel." Ik slikte een brok weg. "Wat is er met hem dan? Is hij ziek?"

"Dat weet ik niet maar in iedergeval ziet een ieder die hem kent dat hij diep ongelukkig is nu, zou best kunnen dat het komt dat Dunya zolang vermist is hoor maar dat zal het wel niet wezen. Ik zie zo dat er iets is wat hem meer verdriet doet dan de vermissing van zijn zus."

"Oh.." Het bleef stil aan beide kanten. "Weet u waar Amine op dit moment is?" Vroeg ik gauw, "Nee, hij heeft vorige week al ontslag genomen? En waarschijnlijk zitten jullie nu op schiphol samen toch? Waar gaat de reis heen?"

Gelijk hing ik op en rende de trap af naar beneden. Ik deed gauw een hoofddoek op en trok mijn canada goose jas aan.

Ik stapte in mijn Addidas slippers en rende de deur uit. "Aicha! Waar ga je?" Ik keerde me om en zag Charissa achter me staan met Firdaous in haar armen.

"Stap gauw in, yallah!" Riep ik en stapte in mijn auto. Charissa plaatste Firdaous in haar maxi cosi en stapte zelf ook achterin in.

Ik wachtte tot ze de deur dicht had gedaan en racete zowat de weg op.

Ik moet Amine spreken. Ik wil hem niet kwijt. Ik wil niet scheiden, als ik hem verlies. Wat heb ik dan nog over?

Eerst mijn eer, mijn familie, mijn moeder, mijn huis, alles en daarna ook mijn man?

Ik beet op mijn lip om me in te houden. Een gebroken hart is het meest pijnlijke wat een meisje kan overkomen.

Tranen vloeide over mijn wangen. Amine moet ik zien voor hij in die fucking vliegtuig stapt.

Alles is gelogen. Dat weet hij toch?