Gedwongen liefde

23.

'Dus hier ben je.' Hoor ik een zware stem achter me zeggen. Dit is geen Hakeem? Ik schrik en blijf verstijfd staan. Ik keer me om en zie een donkere lange man.

'Wie ben jij?' Vraag ik geschrokken.

'Geen stress dushi, ik breng alleen iets voor Hakeem. Is hij thuis? Ik ruik lekker eten kan ik hier eten?' Vraagt de man.

'Nee.' Zeg ik.

'Oh, geef dit maar aan hem.Ey saang je bent wel een mooie dame mang.' Zegt de man terwijl hij me van top tot teen aankijkt. Ik neem de tas uit zijn handen en doe deur snel op slot.

Ik haat het als mannen naar me lichaam kijken. Ik voel me dan zo vies.

Ik zet de tas in een kamer en loop dan weer naar de woonkamer. Ik maak me zorgen om Hakeem. Zal hij ooit nog terug komen? Of is hij boos misschien is er wat met hem gebeurd?

Pff vast niet. Plotseling hoor ik een telefoon afgaan. Ik loop naar de witte salon tafel en pak de iPhone 6+.
Zal ik opnemen of niet? Ik besluit toch om het niet te doen.

Als de oproep is verdwenen zie ik dat Hakeem mij als achtergrond heeft. Echt schattig.

Net wanneer ik de telefoon terug wil zetten hoor ik een sleutel de deur ingaan. Ik leg de telefoon neer en ren naar de deur.

Ik loop naar Hakeem en hang zijn jas op. Hij ziet er niet echt blij uit. Zijn ogen zijn rood.

'Hakeem het spijt me zo erg, ik had nooit aan je moeten twijfelen. Ik geloof je... Vergeef me alsjeblieft.' Zeg ik terwijl ik hem diep in zijn ogen aankijk.

'Ik hou echt van je...' Zeg ik terwijl er een traan over mijn wang rolt.

Een grote glimlach verschijnt op zijn gezicht, hij knuffelt me stevig.

'Ik hou meer van jou, meer dan dat je je ooit zou kunnen voorstellen.' Fluistert hij in me oor.

Ik wend me van hem af en kijk diep in zijn heldere blauwe ogen waarvan ik nu meer kan genieten dan normaal.

Nu weet ik wat erachter zit, nu weet ik eindelijk waarom hij me dit aandeed. Ik weet dat ik van hem hou en hij van mij. We horen gewoon bij elkaar, mijn grote haat voor hem is veranderd in liefde. Onbeschrijfelijke liefde.

Nadat we beide hebben gegeten staat hij op en loopt hij naar de woonkamer. Ik doe het vaat in de vaatwasser en ga vervolgens ook naast hem zitten.

'Aicha...' Zegt hij terwijl hij me serieus aankijkt.

'Hmm?'

'Je ziet er echt prachtig uit, maar ik heb toch liever dat je iets netters aangaat doen.' Zegt hij serieus, ik haat dit gedoe. Ik mag toch zelf weten wat ik aan doe e rare.

'Oké.' Zeg ik droog terwijl ik mijn voeten uitstrek.

'Wat doe jij?' Vraagt hij nu wat bozer.

'Ben je blind? Zie je niet dat ik zit?' Zeg ik geïrriteerd.

'Ga iets anders aandoen nu, en je profielfoto kan je ook gelijk veranderen.'

'We hebben niet eens iets.' Zeg ik droog terwijl ik hem uitdagend aankijk.

'Weet je zeker? Maakt niet uit, dan eet ik me pizza straks wel alleen.'

'Ik wil ook.' Zeg ik lachend, hij loopt naar me toe en tilt me op over zijn schouder. Hij loopt naar boven en gooit me op het bed.

'Je komt pas naar beneden als je iets anders aangetrokken hebt.'

'Stil aub, gaan we zwemmen?' Vraag ik 'blij'