Gedwongen liefde

34.

'WIE IS DIE ***** IN JOU TELEFOON?' Schreeuwt hij luid. Ik deins naar achter en kijk hem bang aan.

'W...' Voordat ik uit kan praten geeft hij me een harde klap in me gezicht. Ik val hard op de grond en de kast vol schoenen valt om. Hij loopt naar me toe om nog een keer te slaan maar dan houdt iets hem tegen.

'Tfoe e3la zoon heb ik, wat ga je jou zusje slaan? Wacht maar jij gaat zien!' Sist me moeder zacht tegen Soufouan.

'Jij bent niks van mij.' Fluistert hij in me oor, hij loopt de deur uit en slaat de deur achter zich dicht.

'Waarom heeft ie jouw geslagen?'

'Ik wee...'

'Stil maar benti wacht maar tot Soufouan weer thuis komt, hij gaat zien. Niemand slaat mijn princesje vooral die nietsnut niet. Ga maar douchen, ik ga weer naar de livingroom.' Ze helpt me met opstaan en geeft me een kus op mijn wang.

Ik zucht en pak mijn telefoon van de grond af. Het glas van mijn iPhone is helemaal gebroken...
Ik loop naar de badkamer en fris mezelf op, ik sla een baddoek om heen en loop mijn kamer binnen. Het is nog steeds een puinhoop, gelukkig heeft niemand het gezien.

Ik droog mezelf af en trek een zwarte broek met scheuren aan met een fel gele blouse die valt tot mijn knieeen. Ik ga voor aan mijn make up tafeltje zitten en zie hoe rood mijn wang is. Wat heeft Soufouan precies gezien? Ik durf nog steeds niet op mijn telefoon te kijken...

Ik maak me helemaal op zo dat de rode plek niet meer te zien komt. Ik doe mijn wenkbrauwen en zet wat lipglosses op. Ik haal mijn haar uit het staartje en zet wat olie in mijn haar zodat mijn bos krullen terugkomt. Ik heb ze echt gemist. Ik loop mijn kamer uit en doe de deur op slot.

Ik ben liever niet in die puinhoop, het lijkt wel een vuilnisbelt. Al het glas van mij spiegel ligt er nog steeds, echt alles ligt overhoop. Wat bezielde mij wollah?

Ik loop rustig de trap af naar de woonkamer, Immazine zit er nog steeds samen met zijn ouders. Zijn ouders zijn hayeck druk. Ik ga naast mijn moeder zitten en leun met me hoofd op haar schouders.

'Aicha, kan jij Rayan en Samir ophalen bij Fatima?' (Haar zus)

'Zo ver!' Mompel ik zacht.

'Ewa, Immazine kan jou gewoon brengen hoor. Geen probleem, geen probleem.' Zegt Immazine's vader opeens. Mijn moeder kijkt me twijfelend aan maar stemt na heel wat aandringen toch in. Ik groet iedereen en pak de autostoeltjes van die kleine boefies en zet ze voor de deur.

Ik loop weer naar binnen en trek mijn zwarte leren jack aan en mijn fel gele adiddasjes aan, als ik de deur achter me dicht doe zie ik dat Immazine al naar zijn zwarte bmw loopt met de autostoeltjes in zijn handen.

Ik loop achter hem aan en stap in aan de passagierskant.

'Waar is het?'

'Grofstedelaan 675C.' Hij toetst het in op zijn tomtom en begint te rijden.

'Wat had Soufouan op je telefoon gezien?'

'Hoe weet jij hiervan?' Vraag ik verbaasd, hij geeft me een dodelijke blik en draait met zijn stuur de bocht om. Wow oke...

'En ik weet niet wat hij gezien heeft wollah...'

'Ga je nog vertellen wat hij heeft gezien of ga je door met die ****** tenouies?' Zegt hij boos.

'Wesh ik weet het niet, stil gewoon.' Zeg ik boos. Waar bemoeit hij zich mee, en waarom? Ik voel een pijnlijke steek in mijn buik en mijn ogen beginnen vochtig te worden. Waarom huil ik de laatste tijd altijd zo snel?