Chapter 9
လု!
—
နန်းတော်ထဲမှအစေခံသည် ကြေးဝါမှန်ရှေ့၌ ရပ်နေပြီး သူမရှေ့ရှိလူ၏ နက်မှောင်သည့်ဆံပင်တို့ကို ဖြီးသင်ပေးနေသည်။
ထိုပုဂ္ဂိုလ်က အဝါရောင်စကပ်ကျယ်ကိုဝတ်ဆင်ထားသည်။ ပျော့စင်းကျနေသောပိုးသားအဝါရောင်ဝတ်စုံသည် သူ၏သွယ်လျသည့်ခါးထက် တင်းကျပ်စွာ တိတိပပရစ်ပတ်လို့နေ၏။ သူ၏အသွင်အပြင်က ပေါ့ပါးနေကာ ထည်ဝါမှုတို့ဖြင့်။
"ရွေ့ရွှယ်၊ ငါ ဆံပင်ဖြူနေပြီလို့ထင်လား"
ထိုလူက မေးရင်း လက်ချောင်းများဖြင့် သူ၏ဆံပင်အနည်းငယ်ကို ညင်သာစွာ ကိုင်လိုက်သည်။
စကပ်ဝတ်ထားသော်ငြား ထိုလူ၏အသံမှာ အမျိုးသမီးကဲ့သို့ နူးညံ့မနေချေ။ ထိုအသံက ပိုကြီး၏။ ထိုအရာက အနှီပုဂ္ဂိုလ်မှာ အမျိုးသားတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်း ရှင်းလင်းသွားစေ၏။
ရွေ့ရွှယ်ကပြုံးကာဖြင့်
"ဘာကိုဆံပင်ဖြူပါလဲ၊ ဒီအစေခံကတော့ ဖြူတဲ့အရိပ်အယောင်တစ်ခုလေးတောင် မတွေ့မိပါဘူး"
ထိုအမျိုးသားက ခပ်သဲ့သဲ့ရယ်လိုက်ကာ အမျိုးသား၏ မျက်နှာချေလိမ်းထားသည့် အပြုံးမျက်နှာမှာ ပို၍ဆွဲဆောင်မှုရှိသွားသည်။
"မယ်မင်းက ငါကျေနပ်အောင်ပြောနေတာပဲ"
"ဒီအစေခံက ဘယ်လိုလုပ် လိမ်ရဲမှာလဲ၊ အမှန်ကိုပြောနေတာပါ၊ တကယ်လို့ သခင်သာ ကျွန်တော်မျိုးမ သင့်ကိုလိမ့်တာသိသွားရင် သူကကျွန်တော်မျိုးမရဲ့ခြေထောက်တွေကို ရိုက်ချိုးပသ်လိမ့်မယ်"
ရွေ့ရွှယ်ထံမှ 'သခင်'ဟူသောအပြောကို ကြားလိုက်ရသည့်အခါ အမျိုးသား၏အပြုံးမှာ ဖျော့တော့သွားရသည်။ သူကဆိုသည်။
"မင်းသခင် ဒီရက်တွေမှာ နေကောင်းရဲ့လား၊ သူကနန်းတော်ကိုမလာပေမယ့် မင်းကိုတော့ နေ့တိုင်းပို့ပေးတယ်၊ မင်း ငါနဲ့ပတ်သက်ပြီး ပင်ပန်းနေလား"
"ကျွန်တော်မျိုးမ ဘယ်လိုလုပ်ပင်ပန်းမှာလဲ"
ရွေ့ရွှယ်ကပြောသည်။
"သခင်က တာ့ဝမ်ရဲ့တိုင်းရေးပြည်ရေးတွေကို ကိုင်တွယ်ဖို့ နေ့တိုင်းအလုပ်လုပ်နေရလို့ပါ၊ သိပ်မကြာခင်ကတောင် သူကပင်ပန်းနေခဲ့သေးတာ၊ ကျွန်တော်မျိုးမကြားတာတော့ ဝန်မင်းကျိုးက သခင့်ကို အမြဲလိုလို ဆန့်ကျင်နေလို့တဲ့၊ သူက မင်းကြီးကို စိတ်မပူစေချင်လို့ ကျွန်တော်မျိုးမကိုတောင် မပြောဖို့သတိပေးထားတယ်"
YOU ARE READING
"အကျည်းတန် ဧကရီ"
FantasyDescription စစ်မြေပြင်တွင် ၁၀နှစ်ကြာပြီးနောက် ထန့်ယွင်သည် သူ၏တိုင်းပြည်ကိုကာကွယ်ရင်း နယ်မြေချဲ့ထွင်နေသည့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူ့နှလုံးသားကို မြှားဖြင့်ပစ်ကာ အဆုံးသတ်စေခဲ့၏။သူနိုးထလာသည့်အချိန်တွင် အနှီယောက်ျား၏ ရုပ်ဆိ...
