Chapter 155
ရွှယ်ဖေနှင့်ချန်ယီ
ရွှယ်ဖေက ပင်မခန်းမဆောင်၏ တံခါးဘောင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေသည်။ ဘုရင်မင်းမြတ်က ဤကဲ့သို့ ထိုင်နေသည်ကိုမြင်တော့ အထိန်းတော် ကသောကမြော ပြေးလာပြီး ပြော၏။
"အရှင်မင်းကြီး...အရှင်....."
ရွှယ်ဖေက သူ့ကို မှုန်ကုပ်ကုပ်အကြည့်တစ်ချက်ပေးလာသည်ကိုမြင်ရာတွင် ချက်ချင်းပြုံးကာ သူ့စကားများကိုပြောင်းလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်မျိုး အခင်းတစ်ခုယူလာပေးပါ့မယ်...တံခါးဘောင်က မာလွန်းပါတယ်..."
ရွှယ်ယွီက ပြန်မဖြေပါဘဲ ထိုအစားပြောလိုက်၏။
"တော်ဝင်ဆရာနဲ့ပတ်သတ်တဲ့သတင်းရသေးလား"
"မရသေးပါဘူး အရှင်မင်းကြီး"
ရွှယ်ယွီက သက်ပြင်းချကာဆိုသည်။
"အရူး"
"မှန်ပါ..."
ရွှယ်ဖေ ဒူးနှစ်ဖက်ပေါ်မှာ လက်ထောက်ပြီး ထရပ်လိုက်ပြီး ပြန်လှည့်ကာ အထဲဝင်သွားရင်းပြောလေ၏။
"တစ်ယောက်ယောက်ကို နယ်စားမင်းကျန့်ကျန်းရဲ့နေအိမ်တော်ကို လွှတ်ပြီး တစ်ချက်ကြည့်ခိုင်းလိုက်"
"နယ်စားမင်းကျန့်ကျန်း... "
ဘဏ္ဍာစိုးက ရွှယ်ဖေနောက်ကနေ အထဲကိုလိုက်ဝင်ပြီး ခါးခါးသီးသီး ပြောလိုက်သည်။
"အရှင်မင်းကြီး... နယ်စားမင်းကျန့်ကျန်းက ရန်စဖို့ရာ မတတ်နိုင်ပါဘူး...ဘယ်လိုထင်ပါသလဲ ဘုရား...သူ့ရဲ့နေရာကို ရှာချင်ပါသလား"
ရွှယ်ဖေက အနွေးမဏ္ဍပ်ထဲဝင်ကာ ထိုင်ချပြီး ခြေထောက်များကို ဆန့်လိုက်၏။ ဘဏ္ဍာစိုးက အလျင်အမြန် လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် ငှဲ့ပြီး ယူလာပေးလေသည်။ သူက ပြုံးကာပြော လိုက်၏။
"ရှာဖွေနေရခြင်းရဲ့ အကြောင်းပြချက်တစ်ခုလည်း ရှိရပါမယ်...ဒီနိမ်ကျတဲ့အစေခံက တုံးအတဲ့အတွက် မသိပါဘူး...အရှင်မင်းကြီး ညွှန်ပြပေးသင့်ပါတယ်"
ရွှယ်ယွီက လက်ဖက်ရည်တစ်ငုံစာသောက်ပြီးနောက် ခွက်ကိုပြန်ချထားပြီး ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဆိုလေသည်။
YOU ARE READING
"အကျည်းတန် ဧကရီ"
FantasyDescription စစ်မြေပြင်တွင် ၁၀နှစ်ကြာပြီးနောက် ထန့်ယွင်သည် သူ၏တိုင်းပြည်ကိုကာကွယ်ရင်း နယ်မြေချဲ့ထွင်နေသည့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူ့နှလုံးသားကို မြှားဖြင့်ပစ်ကာ အဆုံးသတ်စေခဲ့၏။သူနိုးထလာသည့်အချိန်တွင် အနှီယောက်ျား၏ ရုပ်ဆိ...
