Chapter 148
ကျောက်လုရောက်လာသည်နှင့် ဧကရာဇ်ရွှယ်ကို အရိုအသေပေးလိုက်သည်။ ရွှယ်ကျွင်းလျန်က သူ့ကိုအပြုံးဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
"မင်းကတော့ ငါကိုယ်တော်အနားယူဖို့ရတဲ့အခွင့်အရေးလေးမှာ ရောက်လာတာပဲ... ဘာဖြစ်သွားပြီလဲ... မင်းမှာသူ့ကိုအညံ့ခံအောင်လုပ်ဖို့ နည်းရှိလာလောက်ပြီပေါ့လေ... မဟုတ်ရင်တော့ ကိုယ်တော်ကကျန်တာကိုနားမထောင်ချင်ဘူး...."
ကျောက်လုဘာမှမပြောသေးမီ ဧကရာဇ်ရွှယ်က အရင်ဆုံးစကားလမ်းစ ပိတ်ထားလိုက်သည်။ တစ်ဖက်လူက သူပြောမညိ့စကားကို မနည်းပြောလိုက်ရသည်။
"ဒီစစ်သူကြီးက အကြံပေးဖို့လာတာမဟုတ်ပါဘူး ဒါပေမဲ့...."
"ဒါပေမဲ့ ဘာဖြစ်လဲ...."
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ပြုံးပြီးဆက်ပြောသည်။
"အသနားခံဖို့လာတာ... ဟုတ်တယ်မလား...."
ကျောက်လုက ဧကရာဇ်ရွှယ်ကိုကြည့်လိုက်ပြီး မျက်လွှာချလိုက်သည်။ သူ့အသံကအလွန်တည်ငြိမ်နေသည်။
"ဉာဏ်ပညာကြီးမားလှပါတယ်အရှင်မင်းကြီး... အရှင်ပြောတာမှန်ပါတယ်..."
"မင်းက ကိုယ်တော့်ကို ဉာဏ်ပညာကြီးမားလှတယ်လို့ပြောရဲသေးတယ်လား...."
ရွှယ်ကျွင်းလျန်ကပြောသည်။
"ကျောက်လုရေ... ကျောက်လု... မင်းဘာတွေတွေးနေတာလဲ... ဒီလောက်နှစ်တွေအကြာကြီး ကိုယ်တော်က မင်းရဲ့သစ္စာရှိမှုကို သံသယမဝင်ခဲ့ဘူး... မင်းက ကိုယ်တော်နားမှာရှိတဲ့လူတွေထဲ သစ္စာအရှိဆုံးလူပဲ... တော်ဝင်မြို့တော်နဲ့ နှစ်ပေါင်းများစွာအဝေးကြီးကိုရောက်နေတာတောင် မင်းမှာအတွေးနှစ်ခုမရှိခဲ့ဘူး... အခုတော့ မင်းဘာကိုပြောချင်တာလဲ... သေချာစဉ်းစားပြီး မှားမပြောမိစေနဲ့နော်..."
ကျောက်လုက တစ်ချိန်လုံးခေါင်းသာငုံ့ထားပြီး အချိန်အတော်ကြာမှပြောလိုက်သည်။ သူ့အသံက အလွန်မကျယ်သော်လည်း တည်ငြိမ်နေဆဲဖြစ်သည်။ တိတ်ဆိတ်နေသော နွေးထွေးလှသည့်အဆောင်ထဲတွင် သူနောက်ဆုံးပြောထွက်လာချိန်၌ သူ့အသံကကြွပ်ဆတ်နေသည်။
YOU ARE READING
"အကျည်းတန် ဧကရီ"
FantasyDescription စစ်မြေပြင်တွင် ၁၀နှစ်ကြာပြီးနောက် ထန့်ယွင်သည် သူ၏တိုင်းပြည်ကိုကာကွယ်ရင်း နယ်မြေချဲ့ထွင်နေသည့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူ့နှလုံးသားကို မြှားဖြင့်ပစ်ကာ အဆုံးသတ်စေခဲ့၏။သူနိုးထလာသည့်အချိန်တွင် အနှီယောက်ျား၏ ရုပ်ဆိ...
