Chapter 127
ထန့်ယွင်က သူ့ရှေ့ရှိမြင်ကွင်းကိုကြည့်ပြီး ထန့်ချမ်းယီ မင်္ဂလာပွဲအတွက် နန်းတော်သို့လာရောက်စဉ်အချိန်ကိုတွေးလိုက်မိသည်။ အဆုံးတွင် အမြင်ရှိသည့်မည်သူမဆို တိုင်းပြည်နှစ်ခုက ရွှယ်ကျွင်းလျန်နှင့် ဖန်းမင်အပေါ် အတော်လေးအကြွေးတင်နေကြောင်း သိကြလေသည်။
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ပုံမှန်ဝတ်နေကြထက် ပိုသားနားသော ဝတ်ရုံကိုဝတ်ထားသည်။ သတို့သမီးက နန်းတော်ထဲရောက်နေပြီဖြစ်ပြီး တိတ်တဆိတ်စောင့်ဆိုင်းနေကာ ရွှယ်ကျွင်းလျန်က အပြင်ဘက်တွင် အဆက်မပြတ်မြှောက်ပင့်ခြင်းခံယူနေရသည်။
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ရွှယ်ချန်ကျင်းတစ်ယောက် အသောက်လွန်ပြီး ကောင်းကောင်းပင်မတ်တတ်မရပ်နိုင်ကြောင်းမြင်လိုက်ရ၍ ခပ်ပြုံးပြုံးပြောလိုက်သည်။
"ချန်ကျင်း... မင်းက ကိုယ်တော့်ထက် ငယ်တယ်... ကိုယ်တော်က မင်းကိုအမြဲတမ်းညီအစ်ကိုအရင်းတစ်ယောက်လို ဆက်ဆံခဲ့တာ... အခု မင်းမှာမိသားစုရှိလာပြီ... ကိုယ်တော်အတော်လေးစိတ်ချလက်ချဖြစ်သွားခဲ့ပြီ... မင်းပြန်သွားရင် ဦးရီးတော်ဘွဲ့ကို ဆက်ခံရတော့မှာပဲ..."
ရွှယ်ချန်ကျင်း နန်းမြို့တော်ကိုလာရသည့် ရည်ရွယ်ချက်က ဦးရီးတော်ဘွဲ့ကိုခံယူရန်ဖြစ်သည်။ ထိုစကားကိုကြားလိုက်ပြီးသောအခါတွင် အလွန်ပျော်သွားပြီး အသိပင်လွတ်သွားရသည်။ နောက်ဆုံးတော့ သူကအကြီးဆုံးမင်းသားမှသည် နယ်စားမင်းတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့ချေပြီ။
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က အနည်းငယ်စိတ်ပူနေသောအမူအရာဖြင့်ပြောလိုက်သည်။
"နယ်စားမင်းကျန်းအန်းက အမြဲတမ်းနယ်စပ်မှာရှိနေတယ်ဆိုပေမဲ့ ကိုယ်တော်နဲ့ အရမ်းကိုနီးစပ်ကြပါတယ်.... အခု သူက ကွယ်လွန်သွားခဲ့ပြီဆိုတော့ ကိုယ်တော် အတော်လေးဝမ်းနည်းရပြီး သူ့အတွက်တစ်ခုခုလုပ်ပေးသင့်တယ်လို့ ခံစားမိတယ်... ချန်ကျင်းရဲ့ လက်ဆက်ပွဲက တစ်ခုခုလုပ်ပေးတယ်လို့ထည့်တွက်လို့ရပေမဲ့ ကိုယ်တော့်မှာ တခြားအကြံရှိနေသေးတယ်..."
သူပြုံးပြုံးလေးပြောလိုက်သည်။
"ဒုတိယအနေနဲ့ ကိုယ်တော် နယ်စားမင်းကျန်းအန်းအတွက်လုပ်ပေးနိုင်တာ သူ့သားသမီးတွေကို စောင့်ရှောင့်ပေးဖို့ပဲ... ချန်းကျင်း မင်းမှာညီအစ်ကိုဘယ်လောက်ရှိလဲ..."
YOU ARE READING
"အကျည်းတန် ဧကရီ"
FantasyDescription စစ်မြေပြင်တွင် ၁၀နှစ်ကြာပြီးနောက် ထန့်ယွင်သည် သူ၏တိုင်းပြည်ကိုကာကွယ်ရင်း နယ်မြေချဲ့ထွင်နေသည့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူ့နှလုံးသားကို မြှားဖြင့်ပစ်ကာ အဆုံးသတ်စေခဲ့၏။သူနိုးထလာသည့်အချိန်တွင် အနှီယောက်ျား၏ ရုပ်ဆိ...
