"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 42
သဝန်တိုမှု ( ၁ )

ရွှယ်ကျွင်းလျန်က မျက်ခုံးမွှေးတစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက်ကို ဂရုတစိုက်ဖြင့် ဆွဲပေးနေသည်။

ရှို့ယောင်၏ အမြင်တွင်မူ ရွှယ်ဝမ်ထက်ပို၍ ချစ်တတ်သောဘုရင် မရှိတော့ပေ။ သို့ရာတွင် ထန့်ယွင်ကမူ ရွှယ်ကျွင်းလျန်ကို ခန့်မှန်းရခက်သောလူဟုသာ တွေးနေမိသည်။

ရွှယ်ကျွင်းလျန်က သူ့ကို ရက်အနည်းငယ်အကြာထိ အေးတိအေးစက် ဆက်ဆံခဲ့သည်။ သူတို့မျက်နှာချင်းဆိုင်ရမည့်အချိန်ရောက်တိုင်း သူ့ပုံစံက ဒေါသထွက်နေသည့် အမူအယာဖြစ်သွားသည်။ ထန့်ယွင်က သူ့ကို သတ်ရန်ကြံစည်ခဲ့သူဖြစ်၍ ထိုသို့ဖြစ်သည်မှာ ကျိုးကြောင်းသင့်လျော်ပေသည်။ သူ့အကြံအစည်က ကျရှုံးခဲ့သော်လည်း သူ့ကိုလွတ်ပေးထားသည့်အပြင် ဧကရီ့ကို ဤမျှချစ်မြတ်နိုးနေသည့် အမူအယာဖြင့် ဆက်ဆံစရာအကြောင်းမရှိဟု တွေးနေမိသည်။

ရွှယ်ကျွင်းလျန် မျက်‌ခုံးမွေးဆွဲပြီးသည့်အခါ သူ့လုပ်ဆောင်ချက်ကို ကျေနပ်အားရနေပြီး သဘောတကျဖြင့် ကြည့်နေသည်။ ထို့နောက် အစေခံများကို လက်ကာပြလိုက်ကာ အပြင်ထွက်ရန်အမိန့်ပေးလိုက်ပြီး ဤည ယွင်ဖုန့်နန်းဆောင်တွင် အချိန်ကုန်ဆုံးမည်ဟု ‌မှာကြားလိုက်သည်။

ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ဧကရီ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် မျက်နှာချေအနည်းငယ် လိမ်းပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် သူမမျက်နှာက ယခင်ကခန့် သွေးရောင်မလွှမ်းနေတော့သော်လည်း မျက်နှာပြောင်ဖြစ်နေသည်နှင့် နှိုင်းစာပါက ပိုကြည့်ကောင်းသွားသည်။

ရွှယ်ကျွင်းလျန်က သစ်သားဘီးတစ်ချောင်းကိုယူ၍ ဧကရီ၏နောက်တွင် ရပ်လိုက်ပြီး သူမဆံနွယ်များကို နူးညံ့ညင်သာစွာ ဖြီးပေးနေသည်။

ထန့်ယွင်က ကြေးမုံထဲတွင် ရောင်ပြန်ဟပ်နေသော ရွှယ်ကျွင်းလျန်ကို ကြည့်နေသည်။ ရွှယ်ကျွင်းလျန်၏ မျက်နှာက အနည်းငယ်မှုန်ဝါးနေ၍ ထန့်ယွင် အိမ်မက်မက်နေသည်ဟုပင် ထင်ရသည်။ ထန့်ယွင် အသက်ပြင်းပြင်းရှုလိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံး ပူထူမလာအောင် ကြိုးစားလိုက်သည်။