Chapter 123
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ခေါင်းငုံ့ကာ သူ့၏နားသံသီးလေးများကို နမ်းရှိုက်လာပြီး သူ့နားရွက်များကို အပူဓာတ်တို့သွန်းလောင်းလေသည်။ ထန့်ယွင်က မီးငြိမ်းသွား၍ တော်သေးသည်ဟုတွေးလိုက်သည်။ မဟုတ်ပါက သူသေချာပေါက် အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နိုင်မည်မဟုတ်ပေ။
ထန့်ယွင်၏နားရွက်များက အဖျားတက်သွားသလိုခံစားလိုက် သည်။ သူ့အဝတ်အစားများမချွတ်ရသေးဘဲ ဘရိုကိတ်ဝတ်ရုံများဖြင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လွှမ်းခြုံထားသေးကြောင်း သတိရသွားခဲ့သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ပူပြင်းလာပြီး ချွေးအလွှာပါးပါးလေးတစ်ခုပင်ထွက်ပေါ်လာသည်။
ထိုလူ၏နှုတ်ခမ်းများက သူ့နားရွက်များမှသည့် သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်ဆီသို့ရွေ့လျားလာသည်။
ထန့်ယွင် နှလုံးခုန်မြန်သည်ထက်မြန်လာပြီး မထိန်းနိုင်တော့ပေ။ သူနိုးလာသလိုဟန်ဆောင်ရန် တွေးလိုက်သည်။
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ခေါင်းငုံ့ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ ၎င်းက ခပ်ဖွဖွအနမ်းလေးသာဖြစ်ပြီး ချက်ချင်းဖယ်ခွာသွားခဲ့၍ ထန့်ယွင်ကို စိတ်သက်သာရာရသွားစေသည်။
ထန့်ယွင် မျက်လုံးပင်မဖွင့်ရဲတော့ချေ။
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က သက်ပြင်းချလိုက်ဟန်ပေါ်ပြီး အသံတိုးတိုးဖြင့် သူ့ကိုယ်သူပြန်ပြောနေဟန်ပြောလိုက်သည်။
"ထန့်ယွင်... မင်းအခုနားလည်ပြီလား..."
ထိုစကားကိုကြားပြီးနောက်တွင် ထန့်ယွင်က သူမကျေမနပ်ဖြစ်နေကြောင်း အမူအရာပင်မလုပ်ရဲတော့ပေ။ တစ်ဖက်လူက သူ့ကိုထန့်ယွင်ဖြစ်ကြောင်း သိနေသည်မှာသေချာပေါက်ပင်။ စောင်အောက်ရှိသူ့လက်များက သူ့အင်္ကျီစကို တင်းတင်းဆုပ်မိသွားသည်။
ရွှယ်ကျွင်းလျန်၏လက်များက သူ၏ပါးပြင်မှသည်လည်ပင်းဆီသို့ ဖြေးဖြေးချင်းလျောဆင်းသွားသည်။
"မင်းနားလည်သေးရင်တော့လည်း ဒါကကိုယ့်အတွက် အပြစ်ဒဏ်ပဲဖြစ်ရင် ဖြစ်လောက်မှာပေါ့လေ... အဲ့ဒီ့တုန်းက ကိုယ်မင်းကိုမုန်းလွန်းလို့သတ်ချင်ခဲ့တယ်... နောက်တော့ မင်းကကိုယ် ဂရုစိုက်တဲ့ တစ်ဦးတည်းသူဖြစ်ကြောင်း သိလာခဲ့ရတယ်... ယွင်ဖုန့်နန်းတော်က အရာတိုင်းကိုပြန်တည်ဆောက်နိုင်ခဲ့တယ်... စာဖတ်ခန်းထဲက စာအုပ်တွေကိုတောင် တစ်ထပ်တည်းပြန်ထားခဲ့တယ်... ဒါပေမဲ့ ဉာဏ်ကောင်းပြတ်သားတဲ့ မင်းဆိုတဲ့ စစ်သူကြီးကတော့မရှိတော့ဘူး... ဒါအရမ်းကိုဆိုးဝါးတဲ့ ပြစ်ဒဏ်တစ်ခုပဲ..."
ESTÁS LEYENDO
"အကျည်းတန် ဧကရီ"
FantasíaDescription စစ်မြေပြင်တွင် ၁၀နှစ်ကြာပြီးနောက် ထန့်ယွင်သည် သူ၏တိုင်းပြည်ကိုကာကွယ်ရင်း နယ်မြေချဲ့ထွင်နေသည့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူ့နှလုံးသားကို မြှားဖြင့်ပစ်ကာ အဆုံးသတ်စေခဲ့၏။သူနိုးထလာသည့်အချိန်တွင် အနှီယောက်ျား၏ ရုပ်ဆိ...
