"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 12

တာ့ဖေး စကားပြောပြီးသည်နှင့် ထန့်ယွင်က သူ့မြင်းကို လှည့်ရန်စေခိုင်းလိုက်သည်။ သေချာပေါက်ကို သူ့မျက်နှာပေါ်ရှိ အနီစက်နီစက်များက ပျောက်ကွယ်လုနီးနီးရှိနေပြီဖြစ်ကာ အရေပြားကလည်း ပုံမှန်အသားအရည်နီးပါး ပြန်ပြောင်းလာပြီပင်။ တော်ဝင်သမားတော်က သူ၏အလုပ်ကို တစ်ဝက်ပင် လုပ်ခဲ့ပုံမရသော်ငြား ထန့်ယွင်၏အရေပြားမှာ ကျန်းမာနေပြီး မွေးဖွားစကလေးငယ်၏အသားအရည်ကဲ့သို့ပင်။

မြင်းစီးရန် အားအင်လိုအပ်သည်ဖြစ်ရကား သူ့အရေပြားပေါ်တွင် ချွေးတစ်လွှာ ဖုံးအုပ်နေပြီး သူ၏လည်တိုင်လျလျသည် ထိရုံမျှ ပန်းရောင်ပြောင်းသွားတော့မည့်အလား မြင်နေရသည်။

တာ့ဖေးတစ်ယောက် အံ့အားသင့်သွားရ၏။

ပုံမှန်အားဖြင့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်က နူးညံ့ပြီးလှပသည့်အမျိုးသမီးများကို သဘောကျလေ့ရှိသည်။ ကောင်းပြီ၊ ဘယ်ဘုရင်ကများ လှပနူးညံ့တဲ့မိန်းကလေးတွေကို မကြိုက်မှာလဲ။ အမျိုးသမီးတွေက ကောင်းမွန်စွာနာခံတတ်သူများဖြစ်ပြီး ညီလာခံတွင်မောပန်းလာသည့် ဘုရင်တစ်ပါး၏အလိုကိုလည်း သိနိုင်ကြသည်မဟုတ်ပါလား။

သို့သော်လည်း ဘုရင်တစ်ပါး၏စိတ်အစဥ်မှာ ပြောင်းလဲလွယ်သည်။ ရှင်ဘုရင်တစ်ပါးအနေဖြင့် နေ့စဥ်နေ့တိုင်း အလှလေးတွေကို မြင်နေရခြင်းအား ငြီးငွေ့လာသည်မှာလည်း မဖြစ်နိုင်တာတော့မဟုတ်ပေ။

တစ်ယောက်ကမှ သူမအား ပြန်မဖြေသည်ကိုမြင်ရပြီးနောက် တာ့ဖေးက ထပ်မံရယ်မောလိုက်သည်။ အလွန်ရင်းနှီးသလို ဟန်ဆောင်ကာ

"အစ်မတော်ရဲ့မျက်နှာက ပိုကြည့်ကောင်းလာပြီပဲ၊ အရမ်းလှတဲ့အမျိုးသမီးနဲ့ စပြီးတူနေပါပြီ၊ အရှင်မင်းကြီးက သင့်ကို သဘောကျနေတာ မဆန်းပါဘူး"

တာ့ဖေးပြောနေသည့် ထူးထူးဆန်းဆန်း စကားပြောနည်းကို ရွှယ်ဖေက ချက်ချင်းနားလည်သွားသည်။ တာ့ဖေးက ပုံမှန်အားဖြင့် မင်းကြီးအနှစ်သက်ဆုံးကြင်ယာတော်ဖြစ်သည်။ သူမက အရှင်မင်းမြတ်ဟာ သူမထံပြန်လာလိမ့်မည်ဟု တွေးနေတာကြောင့် သက်တောင့်သက်သာဖြစ်နေတာပင်။ တာ့ဖေးက ဧကရီ၏မျက်နှာမှာ ပိုသက်သာလာသည့်တိုင် သူမကတာ့ဖေးထက်တော့နိမ့်ကျ(မလှ)နေဆဲဟုလည်း တွေးနေတာဖြစ်၏။