"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 130

ထန့်ရှန့်က ပြောလိုက်သည်။

.

“အခုချက်ချင်း အလျင်စလို ပြန်သွားစရာ မလိုပါဘူး… မင်း မြန်မြန်ဆန်ဆန် ထွက်သွားမယ်ဆိုရင် ရွှယ်ချန်ကျင်းက သံသယဖြစ်လိမ့်မယ်… ဧကရာဇ်ရွှယ်က မင်းကို ပြန်လာဖို့ အရေးတကြီး တောင်းဆိုနေတယ် ဆိုတဲ့ သတင်းအမှားမျိုး မင်းဆီကို တစ်ယောက်ယောက်ကို ပို့ခိုင်းလိုက်… အဲ့ဒီအချိန်မှ သွားလည်း မင်း နောက်မကျသေးပါဘူး…”

ထန့်ယွင်က သဘောတူကြောင်း ပြန်ဖြေလိုက်သည်။ နေ့လည်သို့ ရောက်သောအခါ ရွှယ်ချန်ကျင်းက ယဉ်ကျေးမှုအရ လာရောက်ပြီး ကျေနပ်သွားအောင် တောင်းပန်စကား ဆိုလေသည်။ အမှန်တကယ်တမ်းတွင် ထန့်ယွင်၏ သံသယကို ရှောင်ရှားရန်အတွက် သူ့ကို စိတ်ကျေနပ်အောင် ကြိုးစားနေခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ကံမကောင်းစွာဖြင့် ထန့်ယွင်ကား သူဖုံးကွယ်ရန် ကြိုးစားနေသော သတင်းအချက်အလက်ကို သိထားပြီးသား ဖြစ်ပေသည်။

ဤအချိန်တွင် အစောင့်တစ်ဦး ရောက်လာပြီး မြေပြင်ပေါ်၌ ဒူးထောက်ကာ မြို့တော်တွင် အရေးပေါ်အခြေအနေ ဖြစ်နေသဖြင့် ချက်ချင်း ဖြေရှင်းနိုင်ရန် အမတ်ကြီးထန့်ယွင် မြို့တော်သို့ ပြန်လာရန် လိုအပ်ကြောင်း ပြောလိုက်သည်။

ထိုအခါ ရွှယ်ချန်ကျင်းက သူ ထွက်သွားတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် ဝမ်းသာနေပြီး မည်သည့် ကိစ္စကိုမှ သံသယမဝင်ပေ။ သူက ထန့်ယွင်အတွက် အစောင့်အကြပ်များနှင့် မြင်းများကို အဆင်သင့်ပြင်ဆင်ထားရန် အမိန့်ပေးလိုက်ပြီး စိတ်ကျေနပ်စေရန် ရွှေငွေသေတ္တာများပါ ပြင်ဆင်ပေးလိုက်သည်။

ထန့်ယွင်က ထိုလက်ဆောင်များကို သဘာဝကျကျ လက်ခံလိုက်ပြီး သူ့လူများကို သေတ္တာအား သော့ခတ်ခိုင်းပြီး ကုန်ကျစရိတ်အဖြစ် ပြန်လည် ပို့ဆောင်ခိုင်းလိုက်သည်။

ထို့နောက် သူတို့အဖွဲ့ မြို့တော်သို့ အမြန် ပြန်သွားကြ၏။ မြို့တော်အနီးသို့ ရောက်သောအခါ ထန့်ယွင်က ထန့်ရှန်း ပြောသည့် စကားများကို ရုတ်တရက် ပြန်လည် အမှတ်ရလာသည်။ အကယ်၍ တိုင်းပြည် နှစ်ခုသာ စစ်မက်ဖြစ်ပွားခဲ့ပါက ရွှယ်တိုင်းပြည်တွင် ဗျူဟာမှူးများနှင့် စွမ်းရည်ရှိသော စစ်သည်တော်များ ပိုင်ဆိုင်ထားသော်လည်း တစ်ခုတည်းသော လိုအပ်သည့်အရာမှာ ရှေ့ပြေးတပ်အဖြစ်ဆောင်ရွက်ပေးနိုင်မည့် ဗိုလ်ချုပ်တစ်ယောက် ဖြစ်သည်။