"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 151

ကျောက်လုနှင့်ဖုန့်မင်

အနှီလူက မယုံနိုင်လောက်အောင်ထူးခြားသောလူတစ်ယောက်၊ အကြောင်းမှာ ဤသို့ဝေးလံခေါင်သီသောနေရာ၌ပင် သူ့အား အစားအသောက်တွေပေးကာ ပိုက်ဆံတွေတောင်မကြာခဏပေးတတ်သည့် ချမ်းသားကြွယ်ဝဟန်ရှိသော လူများရှိ သောကြောင့်ဖြစ်ပေသည်။ ထပ်ပြီး အံ့ဩစရာကောင်းသည့်အရာကား ထို့လူမှာ ရူးသွပ်နေသော ဆွေမျိူးတစ်ယောက် မိသားစုထဲမှာရှိနေခဲ့ခြင်းပင်...

ထိုလူဟာ အပြင်ဘက်ကနေအထဲကို ဝင်လာပြီးပြင်ဆင်ထားသည့် မနက်စာကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်၏။ အိပ်ရာထက်၌ လဲလျောင်းနေသူကတော့ အိပ်ပျော်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူဟာ ငြိမ်သက်စွာ လဲလျောင်းနေပြီး မျက်လုံးများမှိတ်ကာ အသက်မှန်မှန်ရှူလျက်ရှိသည်။ သူ့အသွင်က အနည်းငယ်မျှတောင် ခြားနားခြင်းမရှိပါဘဲ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်များစွာတုန်းကကဲ့သို့ပင်။

ကွာခြားသည်ကား တော်ဝင်နန်းတော်၊ပင်မခန်းမဆောင်နှင့်နဂါးအုံးစက်ရာတို့မရှိသလို နန်းတွင်းအစေခံများလည်းရှိမနေရုံမျှသာ။ သူတို့နှစ်ဦးတည်းပင် ရှိနေခဲ့၏။

ထိုလူက ခုတင်စွန်းတွင်ထိုင်ကာ အိပ်ရာထဲမှလူကို ခဏမျှငေးကြည့်နေခဲ့သည်၊ ထို့နောက် ဖြည်းညင်းစွာ လက်လှမ်း၍ ဆံနွယ်များကို ညင်ညင်သာသာ ပွတ်သပ်ပေးပြီး ဂနာမငြိမ် အိပ်စက်ထားခြင်းကြောင့် မျက်နှာပေါ်သို့ကပ်ကာနေသောဆံပင်များကို သပ်တင်ပေးလိုက်သည်။

ထိုလူ သက်ပြင်းချကာ ဆံနွယ်များကို ပွတ်သပ်နေသည့် လက်က တစ်ဖက်လူ၏မျက်ခုံးတန်းများကို နူးညံ့စွာထိလိုက်ပြီး နှာတံတစ်လျှောက်ကိုဖြတ်သန်း သက်ဆင်းလာခဲ့၏။ အခိုက်အတန့်တစ်ခုအကြာတွင် အိပ်ရာပေါ်မှာ လဲလျောင်းနေသူက ရုတ်တရက် မျက်လုံးပွင့်လာပြီး ထိုလူ၏လက်ကိုကိုက်လိုက်လေသည်။

တစ်ဖက်အမျိုးသား၏လက်ကို ကိုက်နေသည့်လူက ရယ်မောနေသည့်အတွက် သူတို့ဟာတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဆော့ကစားနေသည်နှင့်တူသော်လည်း တစ်ဖက်အမျိုးသားကမူ အကိုက်ခံထားရသည့်လက်ကနေ သွေးများစီးကျလာခြင်းကြောင့် အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်သွား၏.....