Chapter 108
ကျန်းယွီပြန်ရောက်လာသောအခါ ရွှယ်ကျွင်းလျန်းက လျှောက်လွှာကို ကိုင်နေဆဲဖြစ်ပြီး တစ်ခုခုကို စဥ်းစားနေပုံရသည်။
ကျန်းယွီ ချောင်းဟန့်ကာ ဆိုလိုက်၏။
"အရှင်မင်းကြီး... လျှောက်လွှာက ဇောက်ထိုးဖြစ်နေပါတယ်"
ထိုမှသာ ရွှယ်ကျွင်းလျန် လက်ရှိကိုပြန်ရောက်လာပြီး သူ့လက်ထဲကလျှောက်လွှာကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ ၎င်းနောက် ကျန်းယွီကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ခပ်တိုးတိုးဆိုလေ၏။
"ထန့်ယင်းကို ပြန်လိုက်ပို့ခဲ့လား"
သူမပြောသင့်သည့် တစ်စုံတစ်ခုကို ပြောမိလိုက်မှန်း ကျန်းယွီ ချက်ချင်းသိသွားပြီး တောင်းတောင်းပန်ပန်ပြုံးကာ ဖြင့်
"အရှင်မင်းကြီးကို ဖြေကြားပါတယ်...ဟုတ်ကဲ့"
ရွှယ်ကျွင်းလျန် လျှောက်လွှာတွေကို ဘေးပစ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
" တစ်ယောက်ယောက်ကို ကုဘေးမှာထားချင်ရင်... ကုဘာလုပ်သင့်တယ်လို့ မောင်မင်းထင်လဲ"
ကျန်းယွီက အနည်းငယ်တုံ့ဆိုင်းနေပြီးလျှောက်တင်လာ၏။
"အရှင်မင်းကြီး...... အရှင်မင်းကြီးက နယ်စားမင်းထန့်နန်အကြောင်းကို ပြောနေတာဖြစ်ပါလိမ့်မယ်...နယ်စားမင်းက စစ်ပွဲကိုသွားတဲ့အချိန်မှာ ထန့်ဖေးဖြစ်နေပြီးပါပြီ...အခုသူပြန်ရောက်လာတော့ သူကထန့်ဖေးဖြစ်နေဆဲပါပဲ"
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ကျန်းယွီကို နောက်ထပ်တစ်ခါ စောင်းကြည့်ပြီးပြောသည်။
"ကုက ဒါကို အတည်ပြုဖို မောင်မင်းကိုလိုသေးလား"
ကျန်းယွီ ချက်ချင်း ဒူးထောက်ကာ ဝပ်တွားရင်းလျှောက်တင်လိုက်၏။
"ဒီကျွန်အိုကြီးက တုံးအပါတယ်...ဒီကျွန်အိုကြီး သူ့အပြစ် သူသိပါတယ်ဘုရား"
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ဘာမှဆက်မပြောပေ။ သူက ကျန်းယွီကိုသာ ထခိုင်းလိုက်ပြီး ၎င်းနောက် လျှောက်လွှာကို ကောက်ကိုင်ပြီး ကြည့်လေသည်။ ခဏအကြာတွင် သူဖတ်ရမည့်လျှောက်လွှာက ဇောက်ထိုး ဖြစ်နေပြန်ကြောင်းတွေ့သွား၏။
YOU ARE READING
"အကျည်းတန် ဧကရီ"
FantasyDescription စစ်မြေပြင်တွင် ၁၀နှစ်ကြာပြီးနောက် ထန့်ယွင်သည် သူ၏တိုင်းပြည်ကိုကာကွယ်ရင်း နယ်မြေချဲ့ထွင်နေသည့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူ့နှလုံးသားကို မြှားဖြင့်ပစ်ကာ အဆုံးသတ်စေခဲ့၏။သူနိုးထလာသည့်အချိန်တွင် အနှီယောက်ျား၏ ရုပ်ဆိ...
