Chapter 121
ဤသို့ဖြင့် ဧကရာဇ်ရွှယ်နှလုံးသားထဲရှိ ထန့်ယွင်၏နေရာကို လူတိုင်းရှင်းရှင်းလင်းလင်းနားလည်သွားကြလေသည်။ ကန့်ကွက်လိုသော ဝန်ကြီးအချို့ပင် ပြောလိုသည့်စကားများကို မျိုချလျက် တစ်ခွန်းတစ်ပါဒမှ မပြောရဲကြပေ။
ရွှယ်ကျွင်းလျန်စားသောက်ပွဲသို့ဝင်လိုက်ပြီး ထန့်ယွင်ကသူ့ဘေးတွင်ထိုင်သည်။ ထန့်ရှန်လည်း ယနေ့တွင် ရွှယ်ဟုန်ယန်နှင့်အတူ နန်းတော်တွင်းဝင်လာခဲ့သည်။ သူထန့်ယွင်ကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်။ ထန့်ယွင်က ရှက်လွန်း၍ ထန့်ရှန်ကိူပြန်မကြည့်ရဲပေ။
ထန့်ရှန်က ရွှယ်ကျွင်းလျန်ကို တိုက်ရိုက်ကြည့်လိုက်သည်။
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ထန့်ရှန်သူ့ကိုကြည့်နေကြောင်းမြင်သော်လည်း အကြည့်မလွှဲလိုက်ပေ။ သူ့က လုံးဝသက်တောင့်သက်သာမဖြစ်ပေ။
ရွှယ်ဟုန်ယန်က ထန့်ရှန်တစ်ယောက် ရွှယ်ကျွင်းလျန်ကို စူးစိုက်ကြည့်နေမှန်းသိ၍ ထန့်ရှန်က်ု အသာအယာထိလိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ဧကရာဇ်ကို ဒီလိုသာစိုက်ကြည့်နေမယ်ဆိုရင် အပြစ်ပေးခံရလိမ့်မယ်နော်...."
ထန့်ရှန်းက ပြုံးပြီးပြန်ဖြေသည်။
"ကျွန်တော်ကသူ့ကိုကြည့်ရုံကြည့်တာပါ... ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဝန်ကြီးထန့်နန်မှာ ကျွန်တော်နဲ့တူတဲ့ ထန့်ဆိုတဲ့ မျိုးရိုးနာမည်ရှိနေတယ်လေ... သူအနိုင်ကျင်ခံရရင် ဘာလုပ်သင့်လဲ..."
ရွှယ်ဟုန်ယန်က နှစ်ကြိမ်မျှရယ်မောလိုက်သည်။
"တကယ်တော့ ကျွန်တော်က အရှင်မင်းကြီးကို ရိုးသားတယ်ထင်မိတယ်... မဟုတ်ရင် ဒီလိုကြီး လူသိရှင်ကြားလုပ်ဖို့မှ မလိုအပ်တာ..."
ထန့်ရှန်းပြောလိုက်သည်။
"တကယ်တော့ ကျွန်တော်လည်း သူရိုးသားမှန်းမြင်ပါတယ်... မဟုတ်ရင် ဒီလိုထိုင်နေမှာကိုမဟုတ်တာ...."
ရွှယ်ဟုန်ယန်က ပြောလိုက်သည်။
"သူ့ရဲ့ရိုးသားမှုကို မြင်နိုင်မှတော့ အရှင်မင်းကြီးကို ကူညီပေးလိုက်ပါလား.... နယ်စားမင်းထန့်နန်က အရှင်မင်းကြီးရဲ့ စိတ်ကိုနားမလည်သေးတဲ့ပုံပဲ..."
YOU ARE READING
"အကျည်းတန် ဧကရီ"
FantasyDescription စစ်မြေပြင်တွင် ၁၀နှစ်ကြာပြီးနောက် ထန့်ယွင်သည် သူ၏တိုင်းပြည်ကိုကာကွယ်ရင်း နယ်မြေချဲ့ထွင်နေသည့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူ့နှလုံးသားကို မြှားဖြင့်ပစ်ကာ အဆုံးသတ်စေခဲ့၏။သူနိုးထလာသည့်အချိန်တွင် အနှီယောက်ျား၏ ရုပ်ဆိ...
