"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 144

ရွှယ်စစ်တပ်က မင်မြစ်ကိုဖြတ်ပြီးနောက်တွင် အတော်လေးအရှိန်ရနေလေပြီ။ မင်မြစ်က ဖုန့်တိုင်းပြည်၏ အသက်ကယ်အဆောင်ဖြစ်လေသည်။ မင်မြစ်အလွန်တွင် ခုခံရန်နေရာများရှိသေးသော်လည်း အဓိကဖြစ်သည့်မင်မြစ်ကျဆုံးသွားပြီဖြစ်၍ ဖုန့်တပ်သားများ၏တိုက်ခိုက်ချင်စိတ်တို့ လျော့ကျလာသည်။ တစ်လ်တွင်းတွင် မြို့ပေါင်းသုံးဆယ်ကမတိုက်ခိုက်တော့ပဲ လက်နက်သာချလိုက်တော့သည်။

ထန့်ယွင်က တပ်သားတစ်သောင်းခွဲပါသော တပ်ခွဲကိုဦးဆောင်ပြီး ကျောက်ထုံကလည်း တပ်သားတစ်သောင်းခွဲ၊ ရွှယ်ကျွင်းလျန်ကိုယ်တိုင်ကတပ်သားနှစ်သောင်းနှင့် ရွှယ်ယွီက တပ်သားတစ်သောင်းဖြင့် အကုန်လုံးက ဖုန့်တိုင်းပြည်၏ မင်းနေပြည်တော်ကို လူသူလက်နက်အပြည့်အစုံဖြင့် တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်ဝန်းရံလိုက်လေသည်။

_ _ _

လုရှစ်ချန် အရေးနိမ့်သွားသည့်နောက်တွင် တော်ဝင်ခုံရုံးသို့ပြန်ရောက်လာခဲ့သည်။ မူလက ဖုန့်စစ်တပ်က လုရှစ်ချန်ကို ထပ်မသုံးချင်တော့သော်လည်း မင်မြစ်ကျဆုံးပြီးနောက်တွင် လူတိုင်းအထိတ်တလန့်ဖြစ်ကာ လက်နက်ချရန်ပို၍ပို၍ပြင်ဆင်လာကြသည်။ ယင်းအစား လုရှစ်ချန်က စစ်ပွဲ၏အဓိကလူသားတစ်ယောက်ဖြစ်လာခဲ့သည်။

တော်ဝင်ခုံရုံးတွင် လက်နက်ချချင်သောလူအနည်းငယ်ရှိလာခဲ့သည်။ ထိုကဲ့သို့လူများကို ဖုန့်မင်က သတ်ဖြတ်ပစ်လိုက်သဖြင့် မည်သူမှလက်နက်ချရန်မပြောရဲတော့ပေ။ ဖုန့်စစ်တပ်မှာ အရှိန်အဟုန်ဆုံးရှုံးသွားပြီဖြစ်သည်။ မည်သူမှထုတ်မပြောရဲလျှင်တောင် သူတို့၏လူများနှင့် ပိုင်ဆိုင်မှုများကို အခြားတစ်နေရာသို့လျှို့ဝှက်စွာပို့ထားကြလေပြီဖြစ်သည်။

ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ရှုံးနိမ့်သွားသည့်လူများကို အထင်သေးပါသော်လည်း ရန်သူကလက်ခုပ်ထဲတွင်ရောက်နေပြီဖြစ်၍ စိတ်ရှည်ရှည်ထားကာ ဝိုင်နှင့် အစားအသောက်ကောင်းကောင်းဖြင့် အပန်းပြေကြည့်ရုံသာတတ်နိုင်လေသည်။

ထိုအချိန်တွင် ရွှယ်ကျွင်းလျန်၏ ဂုဏ်သတင်းက ဖုန့်ညီလာခံတွင်ပျံ့နေလေပြီ။ ဧကရာဇ်ရွှယ်က ကိုယ်ကျင့်တရားနှင့်ပြည့်စုံပြီး စိတ်သဘောထားပြည့်ဝသည်ဟူ၍ လူပြောများလာသည်နှင့်အမျှ လူအများစုက ကံကြမ္မာပေါ်အကုန်ပုံအပ်၍ လက်နက်ချလိုက်လေတော့သည်။ နောက်တစ်လအတွင်းတွင် ရွှယ်စစ်တပ်က မည်သည့်တိုက်ပွဲကိုမှ မရှုံးလေတော့ပဲ တော်ဝင်မြို့တော်ကိုပါ တိုက်ရိုက် တက်သိမ်းလိုက်တော့သည်။