Chapter 22
မင်္ဂလာပွဲ
ရွှယ်ဟုန်ယန် လည်ချောင်းကိုရှင်းလိုက်ကာ ဆိုသည်။
"နောက်ကျနေပြီ၊ ဝန်မင်းရှန် ခင်များနားသင့်ပြီ၊ ကျွန်တော်.. ကျွန်တော် ဧည့်ခန်းမှာ အိပ်လိုက်ပါ့မယ်"
သူကတံခါးထံ လှည့်ထွက်သွားပေမယ့် ထန့်ရှန်၏စကားလုံးတွေက သူ့ကို တားဆီးလာသည်။
"နယ်စားမင်းက ကျွန်တော့်အတွက် ဧည့်ခန်းမှာအိပ်ဖို့ လုပ်တာကိုသိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် လူတွေက ဒီလိုတွေးမှာမဟုတ်ဘူး၊ သူတို့ကတော့ မသင့်တော်ဘူးလို့ပဲ တွေးကြမှာပဲ"
ရွှယ်ဟုန်ယန် ရပ်တန့်သွားရ၏။ ကြည့်ရတာ သူလုံးဝ သတိမရသေးပုံပင်။ သူ၏တုန့်ပြန်မှုက နှေးကွေးလို့နေသည်။ ခေါင်းကိုငြိမ့်ကာ သူကပြောသည်။
"ခင်များမှန်တယ်၊ ကျွန်တော် အဲ့အကြောင်း မတွေးလိုက်မိဘူး၊ ကျွန်တော် ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အိပ်ပါ့မယ်"
ရွှယ်ဟုန်ယန်က အလွန်ရိုးသားလေသည်။ ယင်းက ထန့်ရှန်ကိုပြုံးစေကာ ပြောလိုက်သည်။
"နယ်စားမင်း၊ မင်းကိုကြည့်ရတာ အတော်လေး မူးနေပုံပဲ၊ ဘယ်လိုလုပ် မင်းက ကြမ်းပြင်မှာအိပ်ရမှာလဲ၊ မင်းအအေးမိသွားမှာကို ကျွန်တော်စိုးရိမ်မိပါရဲ့"
ရွှယ်ဟုန်ယန်က ထိုအပြုံးကိုကြည့်ကာ သူ့လည်ချောင်းတွေတင်းကြပ်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ခြောက်သွေ့နေမှုကို သက်သာစေရန် သူကတံတွေးမြိုချလိုက်ပြီး သူ့အကြည့်တွေကို လွှဲလိုက်လေသည်။
ထန့်ရှန်ကပြောလိုက်သည်။
"ဒီအိပ်ယာက ယောက်ျားနှစ်ယောက် အိပ်လောက်အောင် ကြီးပါတယ်၊ ကျွန်တော်တို့အတူအိပ်လို့ရတယ်၊ ဒါပေမယ့် နယ်စားမင်း ကျွန်တော့်ကို သံသယဝင်နေသေးရင်တော့ ရပါတယ် ထားလိုက်ပါ"
သူ့နှလုံးသားက စူးလာသလိုခံစားလိုက်ရပြီး ရွှယ်ဟုန်ယန်က နောက်ဆုံးတွင် ကုတင်ဆီလာကာ ထန့်ရှန်ဘေးသို့ ဝင်လိုက်လေသည်။ ဖယောင်းတိုင်တွေက ထွန်းညှိထားဆဲဖြစ်ကာ အခန်းတစ်ဝှိုက်တွင် မှိန်ဖျော့ဖျော့အလင်းရောင်များ ဖြန့်ကျက်နေသည်။ လေထူအခြေအနေက ရွှယ်ဟုန်ယန်ကို ထူးဆန်းစွာ ခံစားရစေသည်။
YOU ARE READING
"အကျည်းတန် ဧကရီ"
FantasyDescription စစ်မြေပြင်တွင် ၁၀နှစ်ကြာပြီးနောက် ထန့်ယွင်သည် သူ၏တိုင်းပြည်ကိုကာကွယ်ရင်း နယ်မြေချဲ့ထွင်နေသည့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူ့နှလုံးသားကို မြှားဖြင့်ပစ်ကာ အဆုံးသတ်စေခဲ့၏။သူနိုးထလာသည့်အချိန်တွင် အနှီယောက်ျား၏ ရုပ်ဆိ...
