"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 140

စစ်သားများက စခန်းမှပြေးထွက်လာကာ ဒူးထောက်လျက် ဧကရာဇ်ရွှယ်ကိုကြိုဆိုကြသည်။ရွှယ်ကျွင်းလျန်က မြင်းပေါ်ကဆင်းလာသည်နှင့် စစ်သားများကိုပြန်ထခိုင်းကာပထမဆုံးမေးသည့်အရာမှာ "နယ်စားမင်းထန့်နန်ဘယ်လိုနေလဲ...." ဟူ၍ပင်။

ကျောက်ထုံကပြောလိုက်သည်။

"စစ်သူကြီးက အခုလေးတင်သတိရလာပါပြီ....'

"သတိရလာပြီလား..."

ရွှယ်ကျွင်းလျန် ထိုစကားကိုရေရွတ်လိုက်ပြီး လူအုပ်ကြီးကိုနောက်တွင်ထားကာ အထဲသို့အပြေးတစ်ပိုင်းဝင်သွားသည်။ ကျောက်ထုံက အရှင်မင်းကြီးက နယ်စားမင်းထန့်နန်၏ဒဏ်ရာများကိုသွားကြည့်ချင်ကြောင်းသိ၍ ချက်ချင်းလက်ငင်း အဓိကရွက်ဖျင်တဲဆီပို့ပေးလိုက်သည်။

ရွှယ်ကျွင်းလျန် အဓိကရွက်ဖျင်တဲကိုရောက်ချိန်တွင် သူ၏စစ်သားများက သူ့ကိုလိုက်ကာမပေးလိုက်သော်လည်း သူအထဲသို့မဝင်သေးမီ ထန့်ယွင်၏ဖြူဖျော့နေသော မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရသည်။

ထန့်ယွင်၏နှုတ်ခမ်းများကဖြူဖျော့နေပြီး မျက်နှာကသွေးရောင်မဲ့နေသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးက ပိန်ပါးနေကာ စိတ်ဝိဉာဉ်မဲ့နေဟန်ဖြစ်နေသည်။ စစ်သားတိုင်းက ရွှယ်ကျွင်းလျန်ကို ကြိုဆိုရန်ပြေးထွက်လာကြ၍ သူ့ကိုပြုစုပေးမည့်လူရှိမနေခဲ့ပေ။ ထန့်ယွင်နိုးလာချိန်တွင် စစ်ပွဲအတွက်စိတ်ပူနေလေသည်။ ထို့ကြောင့် အတွင်းဝတ်တစ်လွှာသာဝတ်ပြီး အပြင်ကိုထွက်ရန်ပြင်လိုက်သည်။

ထန့်ယွင်က တော်ဝင်ဝတ်ရုံလွှာကို ဝတ်ထားသော ရွှယ်ကျင်းလျန်ကိုငေးစိုက်ကြည့်ပြီး မယုံနိုင်အောင်ဖြစ်နေသည်။

ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ထန့်ယွင်၏အားနည်းဖျော့တော့နေသော အမူအရာကိုကြည့်ပြီး နှလုံးသားတစ်ခုလုံး ဖျစ်ညှစ်ခံလိုက်ရသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူချက်ချင်း ထန့်ယွင်ကို ကူညီပေးလိုက်ပြီး အမိန့်ပေးလိုက်သည်။

"အကုန်လုံးအပြင်ထွက်ကြ.. ကိုယ်တော့်မှာ နယ်စားမင်းထန့်နန်ကိုပြောစရာရှိနေတယ်...."