"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 68
Vol 2 - Chapter 1,1

တွေ့ဆုံခြင်း (ချိုမြိန်ခြင်းတို့ဖြင့်)

_

ရွှယ်ကျွင်းလျန်၏ မျက်နှာပေါ်ရှိအပြုံးက အေးခဲသွားသည်။ သူကရှန်ယီကို မြေပေါ် တွန်းချလိုက်ပြီး အော်ပြောလိုက်သည်။

"မင်းဘာပြောလိုက်တယ်"

ရှန်ယီက သွားတွေကို တင်းတင်းဖိကာ ပြောလိုက်သည်။

"အရှင်မင်းကြီး၊ ကျွန်တော်မျိုးတို့ ပူဆွေးဝမ်းနည်းနေကြပါတယ်"

ရွှယ်ကျွင်းလျန်၏လက်က ပြာကာထက်ရှနေ၏။ သူက ရှန်ယီကို လွှတ်ချကာ စားပွဲထက်ရှိပစ္စည်းများကို တွန်းဖယ်ပစ်လိုက်လေသည်။ သေးငယ်သည့်ဘုရားကျောင်းလေးထဲတွင် လှုပ်ရှားမှုများစွာ ဖြစ်ပွသွားခဲ့၏။ ပန်းကန်တစ်ချပ်က မြေပေါ်ကျကာ "အက်ကွဲ"သွားခဲ့သည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က ယင်းကို အပြင်မှနေ၍ မြင်လိုက်သော်လည်း အလျင်စလို ဝင်မလာရဲချေ။
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ရယ်မောလိုက်ပြီး

"မင်းက ဒီလောက်တောင်ထက်မြက်တဲ့လူမဟုတ်ဘူးလား၊ သူမက မင်းရဲ့လူတွေကို ကယ်တင်ပေးဖို့ ငါကိုယ်တော်ကို ပြောခဲ့တယ်၊ ဒါပေမယ့် မင်းကတော့ ဘာလို့ သူမကိုမကာကွယ်ခဲ့ရတာလဲ"

ရှန်ယီက ဒူးထောက်ထားရင်း အထိမ်းအမှတ်ကျောက်စာတိုင်ကို စကားပြောနေသည့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်ကိုကြည့်ကာဖြင့် မပြောပဲမနေနိုင်တော့ချေ။

"အရှင်မင်းကြီး..."

ရွှယ်ကျွင်းလျန်က သူ့ကို စကားဆုံးသည်အထိ ပြောခွင့်မပေးခဲ့ပေ။

"ဧကရီက ဘယ်လိုသေဆုံးခဲ့တာလဲ၊ အဲတာ ရွှယ်ယွီလား"

ရှန်ယီက ခေါင်းသာညိတ်ပြီး ချက်ချင်း ပြန်မဖြေခဲ့ချေ။ ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ယင်းအပေါ် ဒေါသထွက်နေတာဖြစ်သည်။ သူက ဘာကိုမှမပြောရဲချေ။ မတော်တဆသို့ဦးတည်သွားက ရွှယ်ဧကရာဇ်က ရွှယ်ယွီအား သတ်ပစ်ဖို့ အမိန့်ပေးလိုက်မှာကို ကြောက်ရွံ့မိ၏။ သာမန်လူတို့၏အမြင်တွင် ရွှယ်ယွီနှင့် ရွှယ်ဧကရာဇ်တို့က ညီအစ်ကိုတွေ ဖြစ်ကြသည်။ ရွှယ်ကျွင်းလျန်က တာဝန်ခံထားသူဖြစ်သော်လည်း ထိုသို့လုပ်လိုက်လျှင် လူတို့၏နှလုံးသားကို ဆုံးရှုံးရပေလိမ့်မည်။