"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter - 16

ရုတ်တရက် လက်ထပ်ခြင်း

ထန့်ယွင် သူ့လည်ချောင်းထဲရှိ အဖုအထစ်များကို ပြန်မြိုချလိုက်သည်။ ချက်ချင်းဆိုသလို သူသတိရသွားသည်။ ဟိုအရင် သူငယ်ရွယ်စဥ်က ခမည်းတော်ထံမှ ချီးကျူးမှုကိုရရန် ထန့်ယွင်နှင့် သူ၏အစ်ကိုတော်များက အကြီးဆုံးသားကောင်ကို ပြိုင်၍အမဲလိုက်ခဲ့ကြသည်။ ပြီးရင် ထိုမင်းသားက အရဲရင့်ဆုံးဖြစ်လိမ့်မည်။ ထန့်ရှန်တစ်ဦးသာလျှင် ထန့်ယွင်ကို ဂရုစိုက်ပြီး သူ့ထံလာလည်လေ့ရှိသည်။

ထန့်ယွင်ကို စစ်မြေပြင်ထံပို့ပြီးနောက် ထန့်ရှန်သည် နန်းမြို့တော်မှ အဝေးတွင်ရှိနေကာ ထန့်ယွင်အား မည်သူကမျှ အဆင်ပြေနေရဲ့လားဟူ၍ ဂရုမစိုက်ခဲ့ပေ။

ထန့်ယွင်ကလည်း ယင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ဘယ်တော့မှ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ။ နှစ်များစွာကြာပြီးနောက် သူယခု ရွှယ်ကျွင်းလျန်၏ပါးစပ်မှ ထိုစကားလုံးကို ကြားခဲ့ရပြီ။

ထန့်ယွင် အာရုံပြန့်နေစဥ် အရိပ်တစ်ခု သူ့အပေါ်အုပ်မိုးလာတာကို ခံစားလိုက်ရပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို နွေးထွေးသည့်အရာတစ်ခု ထိတွေ့လာလေသည်။

အမှန်ပင် ထန့်ယွင်က ရွှယ်ကျွင်းလျန်မှာ ဤသရဲသဘက်ကဲ့သို့ ရုပ်ဆိုးအကျည်းတန်သောမျက်နှာကို ဘယ်တော့မှ စိတ်မဝင်စားလောက်ဟု သေချာနေခဲ့တာဖြစ်သည်။ အကျည်းတန်ဧကရီက မူလကလောက် ရုပ်မဆိုးတော့ရင်တောင် ဘယ်သူကမှ ဒီမျက်နှာကို လှသည်ဟု တွေးမည်မဟုတ်။ အထူးသဖြင့် ပုံမှန်ပင် လှပသည့်မျက်နှာများကို မြင်နေရသော ရွှယ်ဝမ်ကတော့တွေးမည်မဟုတ်ချေ။

သို့သော်လည်း ထန့်ယွင်မှာ ရွှယ်ကျွင်းလျန်၏စရိုက်ကို မှားယွင်းစွာ တွက်ချက်ခဲ့မိလေသည်။ လူတွေက သူမလုပ်နိုင်ဘူးဟုတွေးလေလေ သူလုပ်နိုင်ကြောင်းကို သက်သေပြလိုလေလေပင်။ ထို့ကြောင့်လည်း ရွှယ်ကျွင်းလျန်က သာမန်မင်းသားတစ်ဦးဟုထင်ရသည့်တိုင် ထီးနန်းကို အချိန်တိုအတွင်း ရယူနိုင်ခဲ့တာပင်။

ပထမတွင်၊ ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ဧကရီကို ကျီစယ်လိုခြင်းသာဖြစ်သည်။ သူတစ်ဖက်လူ၏ နှုတ်ခမ်းကို သူ၏လက်ထိပ်ဖြင့် စမ်းမိပြီးနောက်တွင် သူ၏လက်ချောင်းများကို ဖယ်မပစ်လိုက်ချင်တော့ပေ။ ထိုနှုတ်ခမ်းများက နူးညံ့ပြီး ပျော့ပြောင်းနေလေသည်။ ဧကရီ၏'ဒေါသ'ကိုပါ ထပ်ပေါင်းထည့်လိုက်လေလျှင် ရွှယ်ကျွင်းလျန်မှာ တကယ်ပင် ကိုယ်ကိုကိုင်းချကာ ထိုနူးညံ့သောနှုတ်ခမ်းများအား သူ၏နှုတ်ခမ်းဖြင့် ထိတွေ့လိုက်လေသည်။