Chapter 112
သူ အချိန်အတော်ကြာသည့်တိုင်အောင် မလှုပ်မရှားဖြစ်နေသည်ကိုမြင်လျှင် ရွှယ်ကျွင်းလျန်က လက်ဖက်ရည်ခွက်ကို စားပွဲပေါ်ချပြီးပြောလေသည်။
" ပြော"
အခိုက်အတန့်တစ်ခုမျှ ကျန်းယွီ အခိုက်အတန့်တစ်ခုမျှ စိတ်သောကရောက်သွားပြီး သာမန်ကာလျှံကာပြောလိုက်၏။
"တခြားသူတွေကို ကျွန်တော်က သူ့အပေါ်တကယ်ကောင်းပေးချင်တယ်လို့ခံစားရအောင် ဘာလုပ်ရမလဲ "
ရွှယ်ဟုန်ယန် သူ့ပြောစကားကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ကြားလိုက်ပါသော်လည်း သူဘာကိုဆိုလိုမှန်နားမလည်ပါချေ။ "ဘာရယ်..."ဟုသာ သူပြောလိုက်နိုင်လေသည်။
ရွှယ်ကျွင်းလျန် လက်ဝှေ့ယမ်းကာဖြင့် ကျန်းယွီကို ပြန်ဆုတ်ခိုင်းလိုက်၏။ သူက သူ(ယွီ)၏မိုက်မဲမှုကို မုန်းတီနေပုံပေါ်ပြီး ဖြည်းညင်းစွာ ပြောလေသည်။
"ငါမင်းကို မေးဖို့လာတာ...မင်းအခု ထန့်ရှန်နဲ့ဘယ်လိုနေလဲ...ဖုန့်တိုင်းပြည်ရဲ့နယ်စားမင်း ကိုးယောက်က သူတို့သမီးတွေရဲ့ ပုံတူတွေကိုပို့ပြီး... မင်းမကြာခင် လက်ထပ်နိုင်ဖို့အတွက် သမီးတစ်ယောက်ရွေးမှာကို အသင့်စောင့်နေကြတယ်"
ရွှယ်ဟုန်ယန် နန်းတော်ထဲဝင်စဥ်က တကယ်တမ်းမှာ ပြဿနာက ဤကိစ္စဖြစ်မည်ဟု သူနည်းနည်းမှထင်ထားခဲ့။ သူ ချက်ချင်း ဒူးထောက်ကာ ပြောလိုက်၏။
"အရှင်မင်းကြီး... ချန်တိ ထပ်ပြီးလက်ထပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး"
"အို...မင်းက အကြိမ်တိုင်း အဲ့လိုပြောတာပဲ...စိတ်မပြောင်းတော့ဘူးလား..."
"မပြောင်းတော့ပါဘူးဘုရား"
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ဝေ့ဝိုက်နေခဲ့ပြီး အဓိကအချက်ကိုမရောက်ခင် တခြားခေါင်းစဥ်များကိုကွေ့ပတ်ပြောပြီးမှ
ပြောလိုက်သည်။
"ထန့်ရှန်ကရော ဘယ်လိုနေလဲ... မင်းနဲ့ထပ်တူပဲလား"
"အရင်ကဆိုရင်တော့ ကျွန်တော် သိပ်မသေချာပေမဲ့ အခုတော့ သေချာပါတယ် "
ရွှယ်ကျွင်းလျန် လက်ဖက်ရည်တစ်ငုံသောက်ကာ ပြောလိုက်၏။
"အိုး...ထန့်ရှန် စိတ်ပြောင်းသွားအောင် မင်းလုပ်ခဲ့တာလား...ငါ မင်းကိုချီးကျူးရမှာပဲ"
YOU ARE READING
"အကျည်းတန် ဧကရီ"
FantasyDescription စစ်မြေပြင်တွင် ၁၀နှစ်ကြာပြီးနောက် ထန့်ယွင်သည် သူ၏တိုင်းပြည်ကိုကာကွယ်ရင်း နယ်မြေချဲ့ထွင်နေသည့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူ့နှလုံးသားကို မြှားဖြင့်ပစ်ကာ အဆုံးသတ်စေခဲ့၏။သူနိုးထလာသည့်အချိန်တွင် အနှီယောက်ျား၏ ရုပ်ဆိ...
