"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 40

ရွှယ်ယွီက သူ့မြင်းကို ခြေလှမ်းစိပ်စိပ်သာလှမ်းစေပြီး ထန့်ရှန်၏အရှိန်နှင့်လိုက်မှီအောင် တမင်လုပ်လိုက်သည်။

ထို့နောက်ပြုံးလျက်နှင့် ပြောလိုက်သည်။

" ခရီးစဉ်က တော်တော်ရှည်မှာ... အမတ်ထန့် အပင်ပန်းခံနိုင်ပါ့မလား ဒါမှမဟုတ် ခဏလောက်နားချင်သေးလား..."

ထန့်ရှန်ပြောလိုက်သည်။

" ဒီခရီးရှည်ကြီးကို ကျွန်တော်မျှော်လင့်နေခဲ့တာမို့လို့ ပင်ပန်းတယ်မထင်ပါဘူး..."

" အရှင်အမတ်မင်းက တစ်ခုခုတော့မှားနေသလိုပဲ... တကယ်ဆို လိုချင်တာအားလုံးရနိုင်ပြီး လုံခြုံတဲ့ နန်းမြို့တော်မှာပဲ နေသင့်တယ်... ကိုယ့်ရဲ့စည်းမျဉ်းစည်းကမ်းတွေကိုစွဲကိုင်ထားပြီး ဒီလိုအဆင်မပြေတဲ့အလုပ်မျိုးကို အတင်းအကြပ် မလုပ်သင့်ဘူး..."

နောက်ဆုံးတွင် ထန့်ရှန်က ရွှယ်ယွီဘက်သို့လှည့်လာသည်။

" နယ်စားမင်းကျန့်ကျန်းက အကြံပေးနေတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်သိပါတယ် ဒါပေမဲ့ အဲ့စကားတွေကို နယ်စားမင်းကို ပြန်ပြောရမယ်ဆိုရင်ရော ..."

ထန့်ရှန် ခဏရပ်လိုက်ပြီးနောက် ပြုံးပြလိုက်သည်။

" အရှင်က စစ်သူကြီးချုပ်အဖြစ်နဲ့ပဲ အလိုရှိတာ အားလုံးရနိုင်တဲ့ နယ်စပ်မှာပဲ သက်တောင့်သက်သာနေသင့်တာလေ... ဘာလို့ ဒီတာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ရတာလဲ..."

ရွှယ်ယွီ၏ အမူအယာက အနည်းငယ်ပြောင်းလဲသွားပြီးနောက် သူ၏ ညင်သာကျက်သရေရှိသောပုံစံ ပြန်ဖြစ်သွားသည်။

" အမတ်ထန့်ကို မတွေ့ရတာ နှစ်ပေါင်းတော်တော်ကြာခဲ့တာတောင်မှ စကား‌လုံးတွေက ပြင်းထန်နေတုန်းပဲ... ထန့်တိုင်းပြည်က အမတ်ထန့်က သဘောထားကြီးပြီး ကြင်နာတယ်လို့ကြားဖူးပေမယ့် ကျွန်တော်နဲ့ စကားပြောရင်တော့ အရမ်း ရင့်သီးတာပဲ..."

ထန့်ရှန် ပြောလိုက်သည်။
" ကျွန်တော်က အရှင်နယ်စားမင်းကို အဲ့လိုပြောဖို့ မရည်ရွယ်ပါဘူး..."

ထို့နောက် ရွှယ်ယွီကိုကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူ့မျက်ဝန်းထဲတွင် အောင်နိုင်သူကဲ့သို့သော အရိပ်အမြွက်များ ဖြတ်ပြေးသွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက ပြုံးလျက်နှင့် ဆက်ပြောလိုက်သည်။