"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 137

ကျောက်ထုံက လုရှစ်ချန်၏ လက်ထဲတွင် သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် ရှုံးနိမ့်ခဲ့ပြီး ဖြစ်၏။ လက်ရှိတွင် စခန်းသစ်၌ စားနပ်ရိက္ခာနှင့် ထောက်ပံ့ရေးပစ္စည်းများ မကျန်တော့ပေ။ ပြည်မကြီးမှ ဤနေရာသို့ သယ်ဆောင်လာရန်ကိုသာ စောင့်နေရသည်။ ကျောက်ထုံကား ထိတ်လန့်နေလေပြီ။ အကြောင်းမှာ အကယ်၍ ဤတစ်ကြိမ် တိုက်ပွဲတွင် ရှုံးနိမ့်သွားခဲ့ပါက မက်မွန်ပွင့်ရေကန်ကို လုံးဝ လက်လွှတ်ပေးလိုက်ရမည် ဖြစ်သောကြောင့်ပင်။ သူ၏ ရှုံးနိမ့်မှုက ကျောက်လုကို စိတ်ပျက်လက်ပျက် အခြေအနေသို့ တွန်းပို့နေခြင်းနှင့် တူညီကြောင်းကိုလည်း သူ သိထားသည်။

ကျောက်ထုံက နောက်ဆုံးတစ်ခေါက် တိုက်ပွဲအကြောင်း တွေးတောနေသော်လည်း လုရှစ်ချန်မှာ အလွန်ပင် နည်းပရိယာယ် ကြွယ်ဝသူ ဖြစ်ပေသည်။ ဤတိုက်ပွဲတွင် ကျောက်ထုံ၏ တပ်သားများနှင့် မြင်းများကို ဝိုင်းရံထားကြပြီး ၎င်းမှာ ပုလင်းတစ်လုံးဖြင့် လိပ်များကို ဖမ်းဆီးခြင်းကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည်။

ကျောက်ထုံမှာ ဆိုးရွားလှသည့် အခြေအနေသို့ ရောက်ရှိနေသည့်အခိုက် မြောက်ပိုင်းတွင် တပ်ဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ တိုက်ခိုက်နေကြောင်း တပ်သားများထံမှ သတင်းစကား ကြားရလေသည်။ အစပိုင်းတွင် ထိုတိုက်ပွဲမှာ လုရှစ်ချန် စီစဉ်သည့် ခြုံခိုတိုက်ခိုက်မှုဟု ထင်နေခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် မဖြစ်နိုင်ကြောင်း သူ တွေးလိုက်မိသည်။ အကြောင်းမှာ ဖုန့်စစ်တပ်က ဖုန့်တိုင်းပြည်၏ တောင်ဘက်တွင် ရှိနေသောကြောင့် မြောက်ပိုင်းရှိ တပ်ဖွဲ့များကို တိုက်ခိုက်ရန် မည်ကဲ့သို့ စီမံနိုင်ပါမည်နည်း။

ထန့်ယွင်က လက်ရွေးစင်စစ်သည် ၅၀၀၀ နှင့်အတူ ရောက်ရှိလာပြီး လုရှစ်ချန်၏ တပ်များကို အစွန်အဖျားမှ ဝိုင်းရံထားလိုက်၏။ ဤနည်းအားဖြင့် အတွင်းရော အပြင်ပါ တိုက်ခိုက်မှုအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားလေသည်။ လုရှစ်ချန်၏ တပ်သားများနှင့် မြင်းများမှာ ရှုံးနိမ့်သွားခဲ့ရပြီး ဖရိုဖရဲ ဖြစ်ကာ မိုင် ၃၀ အကွာအဝေးထိ မောင်းထုတ်ခံလိုက်ရသောကြောင့် မက်မွန်ပွင့်ရေကန်၏ တောင်ဘက်သို့ ပြန်လည် ဆုတ်ခွာသွားကြလေသည်။