"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 26

ရွှယ်ဟုန်ယန် အတွင်းခန်းထဲသို့ရောက်သည်နှင့် ချက်ချင်းဒူးထောက်ကာ ပြောလိုက်သည်။

" အပြစ်သား ရွှယ်ဟုန်ယန် မင်းကြီးကို ဂါရဝပြုပါတယ် ..."

ရွှယ်ကျွင်းလျန် မတ်တပ်ရပ်ကာ ရွှယ်ဟုန်ယန်ဆီသို့ လျှောက်သွားလိုက်သည်။ သူ့ဘယ်လက်ဖြင့် ရွှယ်ဟုန်ယန်ကို ထူ‌ပေးကာ ပြောလိုက်သည်။

" အမြန်မတ်တပ်ရပ်ပါ ... မင်း ‌ဒဏ်ရာရ မရ ကြည့်ပါရစေဦး ..."

ထိုစကားများကြောင့် ရွှယ်ဟုန်ယန်ရင်ထဲ ခံစားသွားရသည်။ သူ မတ်တပ်ရပ်လိုက်သော်လည်း ရှက်ရွံ့မှုနှင့် အပြစ်မကင်းမှုတို့ကြောင့် ခေါင်းငုံ့ထားသည်။

" ချန်တိက အသုံးမဝင်တဲ့လူပါ အပြစ်ကျူးလွန်မိပါတယ် ... တာ့ဝမ် ကျွန်တော့်ကို အပြစ်ပေးပါ ..."

" မင်း ဘာအမှားမှ မလုပ်ထားပါဘူး ... ဒါက ဒေသဆိုင်ရာအမှုထမ်းတွေရဲ့အပြစ်လေ ... ကိုယ့်ကိုကိုယ် အပြစ်မတင်နေပါနဲ့ ... ကိုယ်တော်က သူတို့ကို ဂိတ်ပေါက်ကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းတယ် ပြီးတော့ စစ်တပ်ကိုတောင် ဦးဆောင်ခိုင်းထားသေးတာကို သေချာမစောင့်ကြပ်ဘူး ... ကိုယ်တော့်ကို ဟာသလုပ်နေသလိုပဲ ..."

ရွှယ်ဟုန်ယန်၏ ပခုံးကို ပုတ်လိုက်ကာ ရွှယ်ကျွင်းလျန် ထပ်ပြောလိုက်သည်။

" အဲ့လိုလူမျိုးတွေက ဘယ်နေရာမဆို ရှိနေတတ်တာပဲလေ ... ဒါပေမဲ့ ဟုန်ယန် မင်းက လုပ်ကြံသူတွေကို အမြန်ဖမ်းဆီးနိုင်ခဲ့တာပဲ ... အခုကစပြီး အဲ့ဒီစစ်တပ်တွေကို မင်းပဲလက်လွှဲယူပြီး ကွပ်ကဲလိုက်တော့ ..."

ရွှယ်ဟုန်ယန် အလွန် အံ့အားသင့်သွားသည်။ ရွှယ်ကျွင်းလျန်က သူ့ကို စနောက်နေသည်ဟုထင်၍ မော့ကြည့်လိုက်မိသည်။ ထို့နောက် ဒူးထောက်ပြီးပြောလိုက်သည်။
" ချန်တိက အပြစ်ရှိပေမယ့် တာ့ဝမ်ရဲ့ ယုံကြည်မှုကို ရနိုင်သေးတာပေါ့နော် ချန်တိ ..."

" မလိုအပ်တဲ့စကားတွေ မပြောပါနဲ့ ... ကိုယ်တော်က အလွန်အကြူးချိုသာနေတဲ့ စကားတွေဆိုရင် သိပ်သဘောမတွေ့တာ သိရဲ့သားနဲ့ ..."

ရွှယ်ဟုန်ယန်၏ မျက်နှာက ရှက်ရွံ့မှုကြောင့် ပူတက်လာသည်။
" အရှင်မင်းကြီးက ဉာဏ်အမျှော်အမြင် ကြီးမားပါပေတယ် ..."