"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 119

နယ်စားမင်းကျန်းအန်း၏ မင်းသားနှင့် ဖုန့်တိုင်းပြည်မှ ဖုန့်မင်းသမီးတို့၏လက်ထပ်ပွဲကို အခွင့်အရေးယူပြီး ဖုန့်တိုင်းပြည်က တပ်ရင်းကြီးတစ်ခုကိုစေလွှတ်ကာ မင်မြစ်တစ်လျောက် ဖုန့်တိုင်းပြည်၏နယ်စပ်တွင် အကာအကွယ်ချထားသည်။

ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ထိုသတင်းကိုကြားပြီး လူတိုင်း၏အထင်အမြင်ကိုမေးလေသည်။ ခုံရုံးမှ ဝန်မင်းများက ယခုအချိန်တွင် ရွှယ်များအတွက် စစ်ပွဲအထဲဝင်ရောက်ရန် မသင့်လျော်ဟုခံစားကြရသည်။ အဆုံးတွင် ရွှယ်တိုင်းပြည်၏ နယ်မြေမှာ ကျယ်ပြောလှပြီး စစ်တပ်အင်အားက ပြည့်တင်းခြင်းမရှိသေးချေ။ အကယ်၍ ရွှယ်များသာ ယခုအချိန်စစ်ပွဲထဲတွင်ပါဝင်ခဲ့ပါက စားနပ်ရိက္ခာများ၊ မြင်းများနှင့် စစ်သားများကို ပြင်ဆင်ကြရပေလိမ့်မည်။ ၎င်းက တစ်လနှစ်လအတွင်း အဆင်သင့်ဖြစ်နိုင်မည့်အရာမျိုး မဟုတ်ပါချေ။

ထန့်ယွင်လည်းပဲ ရွှယ်များက အရင်ဆုံးပြင်ဆင်သင့်သည်ဟု ခံစားနေရသည်။ ဤတစ်ကြိမ်တွင် ထန့်ယွင်က လူဖြည့်ချင်ယောင်ဆောင်ပြီး အခြေအနေကိုကြည့်ရန် စစ်တပ်တစ်တပ်ကို တိတ်တဆိတ် ပျိုးထောင်ထားပြီးဖြစ်သည်။

"ဒီငယ်သားက မြစ်ကြောင်းရဲ့ တိမ်ကောတဲ့နေရာအနားရဲ့ မက်မွန်ပွင့်ကန်နားမှာ တောင်တစ်လုံးရှိတယ်လို့ ကြားခဲ့ဖူးပါတယ်... မြေပြင်အနေအထားက အရမ်းကိုအန္တရာယ်ရှိပါတယ်... တောင်ထိပ်ကနေဆိုရင် အောက်ဘက်က မြေပြင်ကို အတော်လေးကြည့်လို့ရပါတယ်... အရှင်မင်းကြီးက တောင်ထိပ်ကို တပ်ရင်းတစ်ခုကိုပို့လို့ရပါတယ်....အကယ်၍ ဖန့်စစ်တပ်သာ တကယ်ပဲ ခိုးဝင်တိုက်ခိုက်မယ်ဆိုရင် အဲ့ဒီ့နေရာကိုဖြတ်ကျော်ပြီးမှ မြစ်ဖျားနေရာကို ဖြတ်ကျော်ရမှာပါ... ဒါကြောင့် သူတို့ကို တိုက်ခိုက်ဖို့ဆိုရင် အဲ့ဒီ့နေရာက အကောင်းဆုံးပါပဲ.. ကျွန်တော်မျိုးတို့ရဲ့ အစောင့်စစ်သားတွေက တောင်ထိပ်မှာနေရင်း အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို အစီအရင်ခံနိုင်ပါတယ်...."

ထိုသည်ကိုကြားပြီးနောက်တွင် ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ခေါင်းငြိမ့်ပြီး ကျောက်လုကို စစ်တပ်ကို ဦးဆောင်ရန် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။