Chapter 126
ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ဆက်ပြောသည်။
"ကိုယ်တော်အများကြီးပြောမိသွားပြီပဲ... ကိုယ်တော်ကလူတိုင်းကို လူအများကြီးက ကိုယ်တော့်ကိုမကြိုက်ကြဘဲ အရမ်းရက်စက်ကြမ်းကြုတ်တယ်လို့ထင်ပြီး ကိုယ်တော့်ကိုပုန်ကန်ခဲ့တဲ့လူတွေဆိုရင်တောင် သူတို့အသက်ရှင်နိုင်သ၍ သူတို့ကို အာဃာတမထားပါဘူးဆိုတာကိုပဲ... ဧကရာဇ်တစ်ပါးအနေနဲ့ကိုယ်တော်က ဘယ်သူ့ကိုမှယုံလို့မရပေမဲ့ လူတွေကိုအလုပ်ခန့်လို့ရပါသေးတယ်.. ဒါက ကိုယ်တော်စိတ်ရင်းနဲ့ပြောတာပဲ... မင်းကရော..."
သူပြောပြီးသည်နှင့်ထန့်ယွင်ကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီးပြုံးလိုက်သည်။
"ကိုယ်တော်ယုံကြည်မှုပေးချင်တဲ့လူတစ်ယောက်ရှိတယ်ဆိုတာပြောဖို့မေ့တော့မလို့... ဒါပေါ့ ကိုယ်တော်ကလည်း အပြန်အလှန်ယုံကြည်ခံချင်ပါတယ်...."
ထန့်ယွင်က ရွှယ်ကျွင်းလျန်ကိုလှည့်မကြည့်ရဲချေ။ သို့သော် ရွှယ်ကျွင်းလျန်က သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေမှန်းသိပေသည်။ သူ့လက်များကို ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ကိုင်လိုက်၍ ရုတ်တရက်ပူနွေးသွားရသည်။
ထန့်ယွင်က ရွှယ်ယွီကိုခပ်မြန်မြန်ကြည့်လိုက်သည်။
ရွှယ်ယွီ၏ခေါင်းက တစ်ခုခုကိုအလေးအနက်စဉ်းစားနေသည့်အလား ငုံ့ကိုင်းနေသည်။ သူက ရွှယ်ကျွင်းလျန်၏လှုပ်ရှားမှုလေးကိုအာရုံမရှိနေကြောင်းသိသာနေသည်။
ရွှယ်ယွီခဏမျှ ငြိမ်ကျသွားသည်။
ရွှယ်ကျွင်းလျန်ပြုံးရင်းပြောလိုက်သည်။
"ဘာများလဲ... ကိုယ်တော်ရဲ့စကားတွေက အတော်လေးအတွေးပွားစေလို့လား... တကယ်လို့ နယ်စားမင်းကျန့်ကျန်းသာတွေးကြည့်မယ်ဆိုရင် အခုက မင်းကိုယ်တော်ကိုတစ်ခုခုပြန်ပြောရမယ့်အချိန်ပဲမဟုတ်လား..."
ရွှယ်ယွီခဏမျှတန့်သွားပြီး ပြောလိုက်သည်။
"အရှင်မင်းကြီးက စိတ်ရင်းနဲ့ပြောပြမှတော့ ဒီငယ်သားလည်းပြောပြရတော့မှာပေါ့... ဒါပေမဲ့ အစေခံတွေကိုထွက်သွားခိုင်းဖို့တောင်းဆိုပါရစေ... မဟုတ်ရင် ကျွန်တော်မျိုးမကောင်တစ်ခုခုပြောမိပြီး အပြင်လူတွေနားကိုပေါက်ကြားသွားရင် လှောင်ရယ်ခံရမှာစိုးရွံ့လို့ပါ..."
YOU ARE READING
"အကျည်းတန် ဧကရီ"
FantasyDescription စစ်မြေပြင်တွင် ၁၀နှစ်ကြာပြီးနောက် ထန့်ယွင်သည် သူ၏တိုင်းပြည်ကိုကာကွယ်ရင်း နယ်မြေချဲ့ထွင်နေသည့် ရွှယ်ကျွင်းလျန်နှင့် တွေ့ဆုံခဲ့သည်။ သူကိုယ်တိုင်က သူ့နှလုံးသားကို မြှားဖြင့်ပစ်ကာ အဆုံးသတ်စေခဲ့၏။သူနိုးထလာသည့်အချိန်တွင် အနှီယောက်ျား၏ ရုပ်ဆိ...
