"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 131

“မင်းတို့ ဒါကို လုပ်သင့်တာ ဖြစ်လောက်တယ်....ဧကရာဇ်ရွှယ်က ပေါ့ဆလွန်းတယ် လို့လဲ ပြောကြတယ်... သူတို့ ပြောတဲ့စကားက ဘယ်နှစ်ခွန်းမှန်မလဲ... ဘယ်နှစ်ခွန်းမှားမလဲ.... တကယ်တော့ ငါကိုယ်တော်က ရင်ထဲက လာတဲ့လာတဲ့ စကားတချို့ကို ပြောနေတယ်ဆိုတာ လူတိုင်းကို ပြောနိုင်တယ်.... ဒါပေမဲ့ ပြောသမျှ စကားတိုင်းက အခွန်းတစ်ထောင်တန်တယ်.....အားလုံးကို နောင်တရနေမှာ မဟုတ်ဘူး....."

ထန့်ယွင်က ခဏတာ မှင်တက်သွား၏။ ရွှယ်ကျွင်းလျန်က သူ၏နဂါးဝတ်ရုံ သို့မဟုတ် သရဖူကို မဆင်မြန်းထားသော်ငြား သူ၏ အရှိန်အဟုန်သည် ဧကရာဇ်တစ်ပါး ဖြစ်နေသေးပြီး သူ၏ သိက္ခာခမ်းနားမှုတို့က အမေးထုတ်စရာ မရှိပေ။ 

သူ မှန်ပေသည်။ ဘုရင်ထန့်နှင့် ယှဥ်သည့် အချိန်၌ ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်ပြီး သဒ္ဓါတရားထက်သန်သော ဧကရာဇ်တစ်ပါးဖြစ်သည်။ ယင်းက သူ၏မူလရည်ရွယ်ချက် ဟုတ်သည်ဖြစ်စေ၊ မဟုတ်သည် ဖြစ်စေ၊ သူ လိုချင်သည် ဖြစ်စေ မလိုချင်သည် ဖြစ်စေ၊ ဘုရင်ထန့်ကို သူ သတ်မည်မဟုတ်ပေ။ သို့သော် သူ့ကို အရပ်သားအဖြစ်သို့ ရာထူးချလိုက်မည်။ သူက ထန့်ရှင်းကို မသတ်ခဲ့လျှင် ထန့်ရှန့် သို့မဟုတ် သူ သေလောက်သည်။ သူက ရွှယ်ယွီကိုလည်း မထိခဲ့ပေ။ 

သို့သော် ရွှယ်ကျွင်းလျန်က အလွန်ကြင်နာတတ်သည့် လူတစ်ယောက် မဟုတ်ပေ။ အသတ်မခံရနိုင်သည့်သူများ ရုံးတော်၏ နေရာထဲတွင် ရှိနေသူများ ထိုလူများက သူ အသုံးချတာ မည်ကဲ့သို့ မခံရဘဲ နေမည်နည်း။ ရာထူးလျော့ချခံလိုက်ရသူတွေ နိမ့်ပါးသွားသည့်သူများက သူ့အတွက် ဘာမှအသုံးမဝင်သည့် လူများသာ ဖြစ်သည်။ 

ထန့်ယွင် မှင်တက်နေစဉ် ထန့်ရှင်းက အချိန်ကိုက် ပြောလိုက်၏။ 

“အရှင်မင်းကြီးက ဉာဏ်ပညာကြီးမားလှပါပေတယ်....”

ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ပြောလိုက်သည်။ 

“အဲလိုပြောရတာ အသုံးမဝင်ဘူး... တကယ်တော့ မင်းကို ပြောချင်တာ ရှိတယ် ထန့်ရှင်း.. မင်းက ရွှယ်မိသားစုက လာတာ မဟုတ်ပေမဲ့ ငါ ကိုယ်တော်က မင်းကို စားစရာနဲ့ လစာပေးခဲ့ပြီး တရားဝင်အမှုထမ်းတစ်ယောက် ရာထူးကို ပေးခဲ့တယ်....မင်း သွားတဲ့စစ်မြေပြင်မှာ မင်းရဲ့ရည်မှန်းချက်ကြီးကို ပြသနိုင်ခဲ့တာ... အခုကစပြီး မင်းက ရွယ်မိသားစုရဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်သွားပြီ...တပ်ဖွဲ့ကို ဆက်ပြီး ဦးဆောင်ချင်တယ် ဆိုရင် မင်းရဲ့ခွန်အားကို ငါကိုယ်တော် ရှေ့မှာပြသပေတော့...."