"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 122

ရွှယ်ကျွင်းလျန်က နန်းတွင်းအစေခံများကို မီးအိမ်များကိုင်ခိုင်းပြီး ကိုယ်ခံပညာလေ့ကျင့်ရေးကွင်းကို သွားခိုင်းလိုက်သည်။ ပေအနည်းငယ်ကွာတိုင်း မီးတုတ်တစ်ခုစီရှိနေလေရာ ကွင်းပြင်ထဲ၌ မှုန်ဝါးဝါးမြင်နေရသေးသည်။ ညအမှောင်တွင် မီးပွားအချို့က လက်ခနဲဖြစ်ဖြစ်သွား၍ အလွန်ခမ်းနားကြီးကျယ်သယောင်ဖြစ်နေသည်။ ကိုယ်ခံပညာလေ့ကျင့်ကွင်းရှိလေထုက တင်းမာနေပြီး စစ်မြေပြင်ရှိ ငရဲလိုခံစားချက်ကို ပေးစွမ်းနေသည်။

ကျန်းယွီက အစောင့်အချို့ကို မြင်းများထုတ်လာခိုင်းလိုက်သည်။ တစ်ကောင်က ဟယ့်ညီအစ်ကိုများအတွက်ဖြစ်ပြီး တစ်ကောင်က ထန့်ယွင်အတွက်ဖြစ်သည်။ မြားပစ်ရန်အတွက် ပစ်မှတ်ကို ခပ်လှမ်းလှမ်းတွင်ထားထားပြီး ပစ်မှတ်များအနောက်တွင် မီးတုတ်နှစ်ခုကို ထွန်းညှိထားသည်။ ပစ်မှတ်များက လင်းနေပါသော်လည်း ညအမှောင်ကြောင့် မှိန်ဖျော့ဖျော့သာမြင်ရလေသည်။ အမှောင်ထုအပါအဝင် မှိန်ဖျော့ဖျော့အလင်းကြောင့် ပစ်မှတ်ကိုပင် မနည်းမြင်အောင်ကြည့်ရပြီး အလယ်တည့်တည့်ကိုပစ်ခွင်းနိုင်ရန်မှာ ခက်ခဲလှပေသည်။ သို့သော် ဤလေးယောက်မှာ မြှားပစ်ရုံတင်မက မြင်းစီး၍ မြှားပစ်ကြမည်ဖြစ်လေရာ ပိုမိုခက်ခဲပေသည်။

သို့သော် ဤကဲ့သို့မြင်းစီးရင်း မြှားပစ်ရသည်မှာ ဤလူလေးယောက်အတွက် ကိစ္စအသေးလေးသာဖြစ်သည်။ စစ်မြေပြင်တွင်တိုက်ခိုက်ရာ၌ ညအချိန်များတွင် ချောင်းမြောင်းလုပ်ကြံခံရခြင်း တိုက်ခိုက်ခံရခြင်းမျိုးက မလွဲဧကန်ဖြစ်သည့်အရာများဖြစ်ပေသည်။ စစ်သားများက ညအချိန်၌ပင် မြင်းစီးခြင်းနှင့် မြှားပစ်ခြင်းကို လေ့ကျင့်ရပေသည်။

ဟယ့်ညီအစ်ကိုသုံးယောက်တွင် သူတို့၏ကိုယ်ပိုင်လေးနှင့်မြှားရှိပြီး အစေခံများကိုသွားယူရန် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ ထန့်ယွင်က ကျန်းယွီကို သူ့အတွက်လေးတစ်ခုရှာခိုင်းလိုက်သည်။ သို့သော်မထင်မှတ်ထားသည့်အရာမှာ ထန့်ယွင်က ထိုလေးကိုချိန်တွယ်ပြီး ကျန်းယွီကိုဤသို့ပြောလာလေသည်။