"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 80

ထိုလူက လိုက်ထိုင်ချလိုက်ချပြီး ဓားမြောင်ကို သူ့လည်ပင်းသို့ထောက်၍ တဖြည်းဖြည်းအောက်သို့ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။အေးစက်သော ဓားသည် ဝန်မင်းလု၏ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းသို့ ထိသွားသည့်အခါမှ ရပ်တန့်သွားသည်။

လုရှီချန် အံ့သြသွားကာ မေးလိုက်သည်။

"မင်းဘယ်သူလဲ ၊ မင်းကလွေ့ရွှယ်မဟုတ်ဘူး''

ထိုလူက ပြုံးလိုက်ကာ

" ငါ့ကိုဒီလို ပြန်ပြောနိုင်သေးတယ်ဆိုတော့ မင်းမှာ သတ္တိနည်းနည်းတော့ရှိသားပဲ ''

လုရှီချန် တောင့်တင်းသွားပြီး မေးလိုက်သည်။

"မင်းက ကျောက်ထုံလား"

ကျောက်ထုံက သူ၏မျက်နှာမှ မျက်နှာဖုံးကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

''မင်းက ဥာဏ်ကောင်းသားပဲ၊ ဒါပေမယ့် အဲ့လိုဉာဏ်ကောင်းတာကြောင့်ပဲ ငါမင်းကို တစ်ယောက်တည်းလွှတ်ပေးထားလို့မရတာ၊ ဒီနေ့ ဒီလောင်ကျစ်ကသေချာသင်ပြပေးမယ်''

သူကပြောပြီးနောက် သူ့လက်ကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ လှုပ်ခါနေသည်။ လုရှီချန်မှာ ထွက်ပြေးလိုသော်လည်း သူ့ခြေထောက်များက ကောင်းကောင်းမတ်တပ်မရပ်နိုင်ပဲ ထွက်ပြေးရန်ကျရှုံးသွား၏။

ကျောက်ထုံက ပြောလိုက်သည်။

"ဝန်မင်းလုက မဆိုးဘူးပဲ၊ မျှော်လင့်ထားသလိုပဲ မင်းက လူကြီးလူကောင်းဆန်ချက်၊ ငါ့သခင် ထွက်သွားတာနဲ့ မင်းကဒီနန်းတော်ထဲမှာ မှောင်တဲ့ထိနေတယ်၊ ဖုန့်ဘုရင်ရဲ့နှုတ်ခမ်းက ဘယ်လိုအရသာလဲ"

"မင်းရဲ့ ညစ်ပတ်တဲ့ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်စမ်း၊ ဘယ်လိုအဓိပ္ပါယ်မရှိတဲ့စကားတွေပြောနေတာလဲ"

သူ့မျက်နှာ နီမြန်းလာပြီး ပြောလိုက်သည်။ သူက အိမ်ထောင်လည်းမပြုရသေးသလို ယောက်ျားများနှင့်ပျော်ပါးဖို့နေနေသာသာ ဤနယ်ပယ်တွင် အတွေ့အကြုံတောင် မရှိပေ။ ထိုစကားကိုကြားရခြင်းက သူ့အား နီရဲသွားစေသည်။

ကျောက်ထုံက သူ့ကိုကောက်မကာ ပြောလိုက်သည်။

"မင်းပြောရခက်နေလည်း ကိစ္စမရှိဘူး၊ ငါမင်းလိုလူတွေကိုလည်း ဂရုမစိုက်ဘူး၊ ငါနဲ့လိုက်ခဲ့၊ မဟုတ်ရင် မင်းကို အခုပဲသင်းကွပ်ပစ်မယ်''