"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 15
- အနမ်း

ရှို့ယောင်က ပါးစပ်ကနားရွက်တက်ချိတ်မတတ်အထိအောင် ပြုံးကာ ထန့်ယွင်ကိုကြည့်လိုက် ပြုံးလိုက် ဖြစ်နေလေသည်။ သူမက အရယ်တစ်ဝက် စပ်စုခြင်းတစ်ဝက်ဖြင့်ပြောသည်။

"ဧကရီ... သင့်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်... အမ်၊ သင် အဆင်ပြေရဲ့လား၊ အဆင်မပြေတဲ့နေရာရောရှိပါလား၊ ကျွန်တော်မျိုးမကတော့ အရှင်မ နည်းနည်း ဖြူဖပ်ဖြူရော်ဖြစ်နေတယ်လို့ထင်တယ်၊ ပင်ပန်းနေလားဟင်၊ ကျွန်မ အရှင်မအတွက် ရေချိုးကူမယ်လေ"

ထန့်ယွင်က ရှို့ယောင်၏ စကားများက ထူးဆန်းနေသည်ကို သိလိုက်သည်၊၊ သူမ၏ မရေရာသော အပြုံးက သူမ၏ စကားလုံးများကို ပို၍ ထူးဆန်းသွားစေသည်။ ရွှယ်ကျွင်းလျန်က ရှို့ယောင်ကို ရှုပ်ထွေးအောင်ပြောပြီး သူမနားလည်မှုလွဲအောင် ပြုခဲ့ခြင်းဖြစ်ပေလိမ့်မည်။

"ရေချိုးစရာမလိုပါဘူး၊ မျက်နှာနဲ့ပါးစပ်ကိုပဲ ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပဲ ဆေးကြောလိုက်လို့ရတယ်"

သူက မနေ့ညကပင် ရေချိုးခဲ့သည်။ ထန့်ယွင်၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ယခုအခါ အမျိုးသမီးတစ်ဦးဖြစ်သော်လည်း မကြာခဏ ရေချိုးရန် မလိုအပ်ဟုထင်မိသည်။ ယင်းက အသားအရည်ကို ပျက်စီးစေနိုင်သည်။

ရှို့ယောင်က အံ့အားသင့်သွားပြီး

"ရေချိုးစရာ မလိုဘူးလား?၊ အရှင်မ ... အဲဒါကလေ ... ရေမချိုးဘူးဆိုရင်...၊ အရှင်မအနေနဲ့ သေသေချာချာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရမယ်လေ... "

ထန့်ယွင်မှာ ခေါင်းကိုက်နေပြီး ဖြူဖပ်ဖြူရော် ဖြစ်နေသော်လည်း ယင်းက တစ်ညလုံး တောင့်တင်းနေခဲ့သဖြင့် သူ အိပ်မပျော်နိုင်ခြင်းကြောင့်သာဖြစ်သည်။ ရွှယ်ကျွင်းလျန်က သူ့ဘေးမှာ အိပ်နေမှတော့ သူ ဘယ်လိုလုပ် အနားယူနိုင်မယ်တဲ့လဲ။

-

နောက်ဆုံးတွင် ရွှယ်ကျွင်းလျန်က မနက်ခင်းညီလာခံကို တက်ခဲ့သည်။သူက ထန့်ပြည်၏သံတမန် ထန့်ရှန်ကို လက်ခံကြိုဆိုခဲ့ပြီး ထန့်ပြည်မင်းသမီးအတွက် အသစ်တည်ဆောက်ထားသောနန်းဆောင်တစ်ခုကို စီစဉ်ပေးသည်။ နန်းဆောင်ကို တည်ဆောက်ထားသည်မှာ အချိန်ကြာမြင့်နေသလိုဖြစ်နေပြီဖြစ်သော်လည်း တစ်ကြိမ်မှအသုံးမပြုရသေးသဖြင့် မိဖုရားအသစ်အတွက် အဆောင်ပြုလုပ်လိုက်သည်။