"အကျည်းတန် ဧကရီ"

Chapter 57

ထန့်ရှန် ယွင်ဖုန့်နန်းဆောင်မှ ပြန်လာချိန်တွင် ရွှယ်ကျွင်းလျန်ကလည်း ရွှယ်ဟုန်ယန်နှင့် နှုတ်ဆက်ပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ ထန့်ရှန်နှင့် ရွှယ်ဟုန်ယန်က စစ်သားများကိုဦးဆောင်ပြီး နယ်နိမိတ်သို့ ထွက်သွားကြသည်။

ထန့်ရှန်က ယွင်ဖုန့်နန်းဆောင်သို့ ရောက်ရှိခဲ့ကြောင်းကို  ရွှယ်ကျွင်းလျန်သိသော်လည်း စိုးရိမ်ခြင်းမရှိပေ။ ထိုနေရာတွင် ကျောင်းရွှေ ရှိနေ၍ သူ့ကို အားလုံးပြန်လျှောက်တင်မည်သာဖြစ်သည်။

မကြာမီအချိန်မှာပင် ကျောင်းရွှေက အပြင်ထွက်ရန် ဆင်ခြေတစ်ခုရှာပြီး ရွှယ်ဝမ်၏နန်းဆောင်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။

" ထန့်ရှန်က 'အဲ့ဒီသင်ခန်းစာကို မှတ်သားထားတာ တော်လိုက်တာ... စကားလုံး တစ်လုံးမှ မမှားဘူး' လို့ ပြောပါတယ်... ဒီအစေခံကတော့ အဲ့စကားက နည်းနည်း သံသယဝင်စရာကောင်းတယ်လို့ ထင်မိတယ်..."

ရွှယ်ကျွင်းလျန်က စားပွဲခုံကို လက်မဖြင့် ခပ်ဖြည်းဖြည်းခေါက်နေသည်။ သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် မည်သည့်အမူအရာမှ မဖြစ်ပေါ်နေသော်လည်း ရင်ထဲတွင်မူ ဧကရီက ထန့်ရှန်နှင့် အချိန်ကြာမြင့်စွာ သိကျွမ်းခဲ့သည့်အပြင် အလွန်ရင်းနှီး‌လိမ့်မည်ဟု တွက်ချက်နေမိသည်။

ကျောင်းရွှေပြောလိုက်သည်။

" ဧကရီ့ကို ဒီရက်ပိုင်း ခစားနေတုန်း ဒီအစေခံ တစ်ခုခုထူးခြားတာကို သတိထားမိပါတယ်... ဧကရီက ဒီရက်ပိုင်း နည်းနည်း ထူးဆန်းနေပါတယ်... အရှင်မက ဘယ်သူ့မှ သူမဘေးမှာ ခစားနေတာကို သဘောမကျပဲ တစ်ယောက်ယောက်က အဝတ်ကူလဲပေးတာ မိတ်ကပ်လိမ်းပေးတာကိုလည်း သဘောမကျပါဘူး... အားလပ်ချိန်တွေမှာဆိုရင် စစ်ရေးနဲ့ဆိုင်တဲ့ စာအုပ်တွေကိုပဲ ဖတ်လေ့ရှိပါတယ်... အိမ်ရှေ့စံမင်းသားလေး လာလည်တုန်းကလည်း မင်းသားလေးကို ကိုယ်ခံပညာနဲ့ လေးပစ်နည်းတွေ သင်ပေးပါတယ်... ဧကရီရဲ့ပုံစံက စစ်သည်တစ်ယောက်နဲ့ ပိုတူတယ်လို့ ဒီအစေခံထင်မိပါတယ်... ဖုန့်တိုင်းပြည်က မင်းသမီးက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သိုင်းပညာပါ တတ်နေရတာပါလိမ့်..."