Bir Deniz Sevdim

Tek Çocuk

Eve geldiğimde annem tahmin ettiğimden çok daha sakindi, normal şartlarda şimdiye dek evhama kapılmış olması ve ananemin çeyizine koymuş olduğu bir yemeniyi başına bağlayarak, evin içinde dolaşması gerekiyordu. Annemde bunların hiçbiri yoktu ve konu Deniz'in parkasına gelse de siyasal bir tartışmaya dönüşmemişti!

Aslında annemin benim üzerime bu kadar düşmesine şaşırmıyordum, zira bir evin tek çocuğu olmak her zaman böyle bir ilgi getirirdi. Annemin benden sonraki iki hamileliği de düşükle sonuçlanınca ellerinde sıkı sıkıya sarılabilecekleri bir tek ben kalmıştım. Bu yüzden biraz evham kesinlikle makuldü. Ancak evham annemin kişiliğinin bir parçası olduğu için üzerine düştüğü tek kişi ben değildim, babam da bu evhamdan nasibini her zaman alırdı! Annem evhamlı olduğu kadar otoriter de bir kadındı. Öğretmen olmasının vermiş olduğu deformasyonla evde hem bana hem de babama öğrencisiymiş gibi davranır, bize bir şeyler öğretmeye bayılırdı. Babam asker disiplinini hayatı boyunca korusa da tahmin edilenin aksine yumuşacık kalbe sahip biriydi. Beni kırmaz, kırmaktan bilhassa kaçınırdı. En azından ben o zamanlar istediğinde ne kadar kırıcı biri olabileceğini henüz bilmiyordum!