Bir Deniz Sevdim

Eskisi Gibi

O günlerde Alparslan'la eskisi gibi olmaya başlamıştık; en azından artık birlikte uyuyor, birbirimizin olmasak da, birbirimize dokunmaktan çekinmiyorduk. İyiydi ilişkimiz, yeniden iyiye gidiyordu...

"Sevgilim günaydın..."
"Günaydın..."
Saçlarımı öpen Alparslan, gözüyle ben uyurken ortamıza aldığı Canan'a işaret etti.

"Senin gibi, çok güzel uyuyor. İkinizi aynı anda izlemek... Sanırım bana daha iyi bir hediye veremezdin. Teşekkür ederim sevgilim, çok çok teşekkür ederim!"
Alparslan'a gülümsüyordum. Yerimden hafifçe doğrularak onu öpmek istediğimi gösterircesine dudaklarına doğru uzandım. Dakikalarca süren öpüşmemiz, sevgili kızımızın ağlamasıyla kesilmişti.

"Bence kızın seni benden kıskanıyor, hep beni öperken ağlayamaz ama!"
Bir yandan da Canan'ı kucağıma almış, yeniden uyuması için çabalıyordum. Alparslan gülüyordu.
"Kıskanma kızımı, o da annesi gibi biraz asi o kadar..."
Sinan'ın da odaya dalmasının ardından kesinlikle kusursuz aile tablomuz yatak odamızda, birçok kavgaya, şehvete ve hazza tanıklık eden yatağımızda oluşuvermişti.

***
Birkaç gün sonra Alparslan'dan aldığım telefonla heyecanlanmıştım. Bana bir sürprizi olduğunu söylüyor, hazır olmamı istiyordu. Çocuklara bakmak için gelen annelerimiz belli ki bir şeyler biliyordu.

"Neymiş Alparslan'ın sürprizi?"
"Aa söylenir mi kızım öyle, adı üstünde sürpriz işte!"
"Nursel anne merak ediyorum ama..."
"Gelir zaten şimdi merak etme."
Annemlerle birkaç dakika sohbet ettikten sonra çalan kapıyla ayaklandım.

"Evet kıymetli hanımlar ben gidiyorum. Bakalım kocam ne karıştırmış..."
İkisi de gülüyor, yeniden eski hallerimize dönmüş olmamızın keyfini sürüyordu. Onlara Canan için bir dizi öğüt sıraladıktan sonra kapıdaydım.

"Adnan Bey yok mu bugün?"
"Hayır sevgilim, ben götüreceğim seni sürprizine."
"Şimdi daha da heyecanlandım!"
"Sabret biraz..."
Önce kısa bir araba yolculuğu, ardından ise vapur yolculuğu yapmıştık. Ada'daydık ve ben sürprizimi tahmin etmeye çoktan başlamıştım.

"Şimdi senden bir şey rica edeceğim."
Cebinden çıkardığı siyah bir fuları sallıyordu.
"Alparslan gözlerimi bağlayamazsın...."
"Kesinlikle bağlarım! Adı üstünde sürpriz... Dön hadi ardını."
Onu kırmayarak ardımı döndüm ve gözlerimi bağlamasına izin verdim. Hemen ardından beni kucakladı ve bir süre öylece beni taşıdı.

"Etrafımızadakilere rezil oluyoruz Alparslan, indir beni!"
"Hayır sevgilim, şu an etrafımızdaki herkes sana aşık olduğumu düşünüyor ki, bence mahsuru yok; zira bu son derece doğru!"
Bir süre sonra beni indiren Alparslan, bir şeylerin kilidini açmaya çalışıyordu; kesinlikle söylediğini yapmıştı, bana ev almıştı... Kapıyı açtığını anladığım anın hemen ardından beni kucağına alarak biraz daha taşıdı. Kapının kapanış sesini duyduğumda sanırım sürpriz için artık hazırdık.

"Aç artık gözümü, lütfen..."
"Sakin ol..."
Adımları bana yaklaşıyordu, ardımda durdu ve yavaşça gözlerimdeki bağı çözdü. Gördüğüm manzara inanılmazdı; burası kesinlikle bir evdi ve şimdiye dek gördüğüm en güzel ada evi olabilirdi...

"Sakın yaptım deme?"
Alt dudağını ısıran Alparslan tepkimi kestiremiyor olsa da başıyla yaptığını gösteriyordu, almıştı, burayı kesinlikle almıştı! Neşeyle kucağına atlayarak ona sarıldım.

"Beni azarlayacağını düşünmüştüm..."
"Kabul etmek gerekir ki, gereksiz bir masraf. Ama burası benim bugüne dek gördüğüm en iyi ada evi Alparslan, teşekkür ederim..."
"İstemediğini sanıyordun..."
Konuşurken hala kucağındaydım.

"Yani evet bence şart değildi, hatta kabul etmen gerekir ki gereksiz bir masraftı. Sonuçta Deniz'in burada bir evi var ve o ev, biliyorsun ki Sinan'ın üstüne; demem o ki, istesek zaten kullanabilirdik. Bir ev daha almak saçma gelmişti açıkçası, ta ki burayı görene kadar!"
Alparslan kaşımın üstüne kocamanca bir öpücük kondurdu ve beni yavaşça indirdi.