Lost in Harry Potter - Vengeance

Diagon Alley

'Doei! Ik ben weg!' ik pakte mijn rugzak, Galjoenen, en wilde via de achterdeur vertrekken, toen mijn moeder me met haar vinger terug wenkte. 

'Wees een beetje de verstandige vandaag, oké?' vroeg ze, 'Teddy kennende zal hij het wel heel fijn vinden om de vrijheid te hebben te kunnen doen en laten wat hij wilt.'

'Maak je geen zorgen mam, ik ben altijd verstandig,' zei ik, wijselijker dan ik me voelde op dit moment. Ze trok een wenkbrauw op, waardoor ik wist dat ze dwars door me heen keek. 

'Zorg ervoor dat de Dreuzels je niet zien,' ze gaf me een zoen op mijn voorhoofd, en liet me gaan.

Ongeveer een half uurtje later klopte ik aan bij het gezin Potter.

'Emma!' riep de achtjarige James, die opendeed en me glimlachend aankeek. 'Je komt zeker voor Teddy?'

Ginny verscheen achter hem, en glimlachte naar me, 'kom even binnen Emma,' zei ze uitnodigend, 'heb je wel ontbeten? Je bent zo vroeg. Teddy is nog niet klaar.' 

'Nee,' gaf ik toe, 'ik heb nog niet ontbeten. En ik wacht wel.'

'Doe of je thuis bent,' glimlacht Ginny, en ze verdween naar de keuken. Ik was bijna kind aan huis hier, net zoals Teddy bij mij. 

Of eigenlijk, mijn kamer, want daar kwam hij blijkbaar het liefst. 

Ik plofte op de bank, en meteen kwam Albus naar me toe-rennen, 'Emma!' 

Een beetje verlegen kwam Lily er ook bij zitten. Zij en ik deelden een naam... 

'Vertel nog eens over die keer dat jij en Teddy bijna betrapt werden toen jullie wilden-' 

Vlug duwde ik mijn hand voor James' mond, toen Ginny weer binnen kwam, met een bord met een ontbijtje erop. 

'Je hebt Harry net gemist,' vertelde ze, terwijl ze in de stoel tegenover me ging zitten, 'ze hadden hem nodig op het Ministerie.'

'Misschien zie ik hem nog even als Teddy en ik terug komen van de Wegisweg,' zei ik, terwijl ik mijn bord pakte en een grote hap van mijn toast met roerei nam. 

'Em!' Teddy komt binnen, en voor ik hem tegen kan houden heeft hij een hap uit mijn toast genomen. Waarschuwend kijk ik hem aan.

'Doen jullie voorzichtig alsjeblieft?' vraagt Ginny, die ons even glimlachend aankijkt. Teddy kan zich tegenover mij soms zo close gedragen, dat het er voor buitenstaanders moet uitzien alsof we een stelletje zijn. 

'We doen voorzichtig,' grinnikt Teddy, en hij trekt zijn jas aan. 

Ik sta op, en neem de rest van de toast mee. 

'Zorg er in godsnaam voor dat Dreuzels jullie niet zien!' 

Dat is de tweede keer vandaag dat iemand het tegen mij zegt, maar ik stoot Teddy aan, 'ze bedoelt jou,' zeg ik plagerig, terwijl ik mijn bezem pak. 

Hij steekt zijn tong uit, en nadat hij even zijn ogen gesloten heeft, is zijn haar vuurrood, 'zo goed?' hij grijnst guitig naar Ginny, die hem een veelbetekenende blik toewerpt. 

'Teddy Lupos,' zegt ze met een waarschuwend toontje. Maar voor ze een preek kan beginnen, veranderd hij zijn haar naar normaal asblond. 

'Hebben jullie alles? Geld? Toverstokken?'

Nadat we Ginny ervan verzekerd hebben dat we echt alles hebben, en weten hoe we moeten vliegen, laat ze ons gaan. De deur is nog niet goed en wel achter ons gesloten, of Teddy schiet als een pijl als uit een boog de lucht in.