Lost in Harry Potter - Vengeance

The disloyal dog

Meteen als we verschijnen, begint er een alarm te krijsen. 

Ik zie dat we in Zweinsveld terecht gekomen zijn.

'Duiken!' Vaalhaar duwt me tegen de grond, en boven onze hoofden zoeven spreuken, van nog onzichtbare tovenaars. 

Maar die komen al snel tevoorschijn.

'Ga van mijn dochter af Vaalhaar!' hoor ik een stem vol van woede roepen. 

'Pap!' ik duw Vaalhaar van me af, en ja hoor, ik kijk naar mijn vader, die zijn toverstok op Vaalhaar gericht heeft. 

En hij is niet de enige.

Ik zie Harry, Ginny, Ron en Hermelien. Naast hen zie ik ook Madame Rosmerta staan en Desiderius Perkamentus. 

Ze staan in een kring om ons heen, en allemaal hebben ze hun toverstok op Vaalhaar gericht.

'Wacht even papa!' ik steek mijn handen op, 'hij zal me niets doen.'

'Waarom zijn jullie hier!?' roept Professor Perkamentus.

'We zijn hier zodat ik jullie kan vertellen wat Jeweetwel van plan is,' zegt Vaalhaar, die zijn eigen toverstok ook in de lucht heeft gestoken. 

Ik duw zijn arm omlaag, en kijk de kring rond, iedereen kijkt Vaalhaar woedend aan. En natuurlijk kan ik hen daar geen ongelijk in geven, als ik in hun schoenen gestaan zou hebben, zou ik het ook voor geen meter vertrouwen. 

'Je bent meer dan een maand vermist geweest Emma!' zegt Harry, 'dan duik je ineens op met die weerwolf? Wat moeten we dan denken? Hij zou zo maar onze schuilplaats kunnen verraden aan Jeweetwel!'

'Ik snap hoe je je voelt Harry,' zeg ik, 'maar ik sta voor hem in. Als hij besluit ons te verraden aan Jeweetwel, neem ik hem voor mijn rekening.' 

Vanuit mijn ooghoek zie ik nog een stel mensen staan, die me net niet zijn opgevallen. Narcissa en Lucius. 

En naast hen staat een jongen van Harry's leeftijd. Hij lijkt zo op Lucius, dat ik er niet aan twijfel dat dat Draco moet zijn. 

Hij kijkt misschien nog wel bozer naar Vaalhaar dan zelfs papa.

'Vertrouw hem niet!' zegt hij tegen me, als hij ziet dat ik naar hem kijk. 'Hij is voor geen meter te vertrouwen.

'Zonder zijn hulp weten jullie niets,' werp ik in. 'Als hij niet vertelt wat Jeweetwels plan is, blijven jullie hier verborgen, zonder iets te kunnen doen, is dat wat je wilt?' Ik kijk papa aan, hulpzoekend aan.

'Hoe weet je zo zeer dat hij te vertrouwen is?' vraagt hij aan me, zonder zijn toverstok te laten zakken. 

Naast me heft Vaalhaar opnieuw zijn toverstok. Hij vind het maar niks dat zoveel mensen ons omsingeld hebben. Ik kijk papa aan, en tik even tegen mijn neus, hopend dat hij de hint snapt. 

Het is een bluf, ik kan niet ruiken of Vaalhaar te vertrouwen is ja of nee. Maar het is de beste optie die ik nu heb voor de groep om hem te vertrouwen. 

Ik richt me tot de weerwolf, 'je helpt niet,' ik duw zijn hand naar beneden, wat hij tot ook mijn verbazing, toelaat. 

Eindelijk, eindelijk laat papa zijn toverstok zakken, komt naar me toelopen, en trekt me in zijn armen. 

'Ik heb me gek gezocht,' zegt hij in mijn oor. 'Tot je bericht kwam.'

Hij houdt me weer op een armlengte afstand, en ik zie dat de rest van de groep hun stokken ook weer hebben laten zakken. Van iedereen die ik zie, mis ik toch een gezicht. Dat van Teddy.