Lost in Harry Potter - Vengeance

The Order back together?

'Uitgesloten!'

We kijken allemaal mijn vader aan. Hij zit rustig door te eten, maar ik zie aan zijn gezicht dat hij een verbeten uitdrukking heeft.

'Waarom? Pap, ik kan hier niet blijv-'

'Emma, je blijft hier!' papa kijkt me aan. 'Het risico dat Jeweetwel je gaat laten ontvoeren, is te groot!'

'Je kunt me hier niet voor altijd houden pap,' zeg ik zacht, 'ik moet weer terug naar school. Ik kan en mag geen lessen missen.'

'Je mag best lessen missen, je wilt het niet, dat is iets anders.'

Ik prik in een worteltje, en bijt in mijn wang, ik heb het gevoel dat hij niet wilt dat ik wegga. Maar dat zal hij nooit hardop aan me toegeven, zoveel is me wel duidelijk geworden in de korte tijd dat ik hier nu ben. 

'Weet je wat ik denk?' zeg ik uiteindelijk voorzichtig.

'Nou?' vraagt hij nogal kortaf. De Malfidussen kijken van de één naar de ander.

'Ik denk dat de Orde van de Feniks weer nieuw leven ingeblazen moet worden,' zeg ik, en ik laat mijn vork vallen. Ik heb totaal geen honger meer. 

Papa kijkt me met een mengeling van verbijstering en boosheid aan, 'je maakt een grapje, toch?' zegt hij dan ook. 

Maar meteen schud ik mijn hoofd, 'ik en Teddy hebben het er wel eens over gehad, om de Orde opnieuw te starten, maar het is er nooit van gekomen.'

'Mooi!'

'Pap. Ik denk echt dat het zou kunnen helpen. En het zou jou kunnen helpen. Je doet nu zoveel alleen. Ik denkt dat je heel wat meer rust zou vinden, als je de taken zou kunnen verdelen,' blijf ik volhouden.

'Ze heeft een punt,' waagt Lucius het te zeggen, en die opmerking levert hem een dodelijke blik van mijn vader op. 

Zijlings kijk ik naar Lucius, 'zouden jullie hem helpen?' vraag ik, 'wetende dat je daarvoor je oude collega's zou moeten schaduwen?'

Het echtpaar kijkt elkaar even aan, 'ik denk dat we dat verschuldigd zijn aan Robin, die ons heeft geholpen,' zegt Narcissa uiteindelijk stilletjes. 

Haar man knikt beamend.

'Zelfs als de kans van overleven klein is?'

'Ik denk dat ze het begrijpen,' zegt papa chagrijnig, en hij kijkt me even waarschuwend aan. 

Ik kijk hem aan, 'pap, doe het gewoon. Perkamentus was toch ooit de oprichter? Is het niet logisch dat jij, als zijn vertrouweling, de Orde nieuw leven in blaast?'

Er valt een stilte aan tafel, en iedereen lijkt na te denken over de woorden.

'Er zijn teveel oude leden die me haten,' zegt papa, 'en ik kan het ze niet kwalijk nemen.'

'Bewijs dan dat ze het al die tijd mis hadden,' antwoord ik simpel. 

Nu wordt ik door hen alle drie aangekeken. 

'Zo simpel is dat niet, als mensen eenmaal een mening over je hebben, of een oordeel over je hebben geveld, laten ze dat niet zomaar los,' zegt papa. En ik moet toegeven dat hij daar een punt heeft. 

'Draco had ook geen goede naam bij Harry Potter,' zegt Narcissa, 'en toch is hij naar hem toegegaan, om hem om hulp te vragen.'

'Het zou niet de eerste keer zijn, dat Potter het leven van jullie zoon redt,' zegt papa. Ik zie Narcissa even geschrokken kijken, en Lucius knijpt zijn ogen tot spleetjes, maar hij zegt niets. 

Het is me wel duidelijk dat dat een behoorlijke steek onder water was.

'Wat zou Perkementus gedaan hebben?' vraag ik, en ik leun met mijn kin in mijn hand, terwijl ik de volwassenen aan kijk.

Vermoeid kijkt papa me aan. Hij lijkt geïrriteerd dat ik de vraag heb gesteld, want ik hoor hem even zacht zuchten. 

'Hij zou de Orde weer bij elkaar gebracht hebben,' zegt hij, en hij klinkt net zo geïrriteerd als dat hij eruit ziet.

'Nou dan,' zeg ik triomfantelijk. 'Wat houdt je tegen? Behalve dan misschien de meningen van ex-leden.'

'Ik ga niet de Orde weer bij elkaar brengen Emma!' nu klinkt hij wel degelijk boos. 'Ik ben daar niet de juiste persoon voor.'

'En wie zou dat dan wel zijn, hm?' vraag ik geïnteresseerd.

'Perkementus!' zegt papa, nog steeds boos, 'maar die is dood. Door míj!'

Ik glimlach, 'pap, er loopt op dit moment wéér een Perkamentus rond op school.'