Lost in Harry Potter - Vengeance

First Transformation

Langzaam doe ik mijn ogen open. 

De geur van pannenkoeken dringt mijn neus binnen, en terwijl ik mijn ogen uitwrijf, ga ik overeind zitten. 

Teddy staat in de keuken, en kijkt even op, als hij ziet dat ik wakker ben, 'goedemorgen,' glimlacht hij. 

Als een boer met kiespijn glimlach ik terug, ik voel me niet echt lekker, aangezien vannacht dé nacht is.

Ik stap in mijn sloffen, en loop naar hem toe, een gezellig muziekje speelt al uit de radio die we bij ons hebben, en ik buig me even over de koekenpan. 

'Ruikt lekker, keukenprinses,' zeg ik, en pak twee borden. 

Hij grijnst, 'bedank hier mijn oma maar voor,' zegt hij, 'zij heeft me geleerd te koken.'

'Ik zal het onthouden,' ik pak bestek, en drinkglazen, en leg die ook op tafel. Teddy komt achter me aan met een bord, waar een hele stapel pannenkoeken op ligt, hij heeft een fles stroop in zijn andere hand.

'Na jou,' zegt hij galant, terwijl hij me het bord voorhoudt. 

Ik pak een pannenkoek, en kwak hem, omdat hij nogal heet is, snel op mijn bord.

'Ben je zenuwachtig?' vraagt Teddy, die hetzelfde doet, en stroop op die van hem doet.

Zelf pak ik de suiker, en strooi dat over mijn pannenkoek. 

'Bang,' antwoord ik.

'Je hoeft niet bang te zijn, ik ben bij je,' zegt Teddy geruststellend, en bijna geloof ik hem. 

'Ja,' zeg ik zacht, 'maar daar ben ik juist bang voor-'

'Ik heb je al verteld dat dat niet hoeft,' zegt hij glimlachend, 'zal ik het je laten zien?'

'Wat?' ik kijk op, met een stukje pannenkoek nog aan mijn vork. 

'Mijn oma vertelde me dat mijn moeder haar neus kon veranderen in die van een dier,' zegt Teddy, 'en toen vroeg ik me dus af, of ik dat misschien ook zou kunnen, aangezien ik me ook zonder wisseldrank in iemand kan veranderen.'

Ik staar hem aan, en zie vanuit mijn ooghoek het stukje pannenkoek slap van mijn vork vallen. 

Voor mijn neus, laat Teddy zíjn neus veranderen in die van een vogel, al zou ik even niet kunnen plaatsten wat voor vogel. 

'Dat is toch niet genoeg, Ted,' zeg ik hoofdschuddend. 'Niet dat ik het niet knap vind, dat je het kan, maar-'

'Weet ik,' zegt Teddy, 'maar let op.'

Voor mijn ogen, begint hij te veranderen, en ineens staat er een wolf voor mijn neus. Met grote ogen, en met open mond kijk ik hem aan. Een faunaat, hij is nu dus naast een Transforamgiër ook een faunaat. 

Hij lacht, als hij weer in zichzelf veranderd, en tikt me even tegen mijn wang, 'je laat de vliegen binnen,' zegt hij simpeltjes.

'Hoe-' stamel ik, terwijl ik als verdoofd weer op mijn stoel plof. 

'Sirius,' zegt Teddy simpel, 'hij heeft me een klein beetje geholpen. En ik denk dat het me nog makkelijker afgaat omdat ik een Transformagiër ben, ik hoef er niet zoveel moeite voor te doen.'

Ik weet niet wat te zeggen.

'Dus je ziet, dat je je om mij geen zorgen hoeft te maken,' voegt hij eraan toe. Ik geef geen antwoord, wat zou ik ook moeten zeggen? Hij heeft dit gedaan, alleen maar speciaal voor mij? Ik staar naar mijn bord, en half opgegeten pannenkoek. Waar heb ik het aan verdient dat hij zoiets groots zou doen? Alleen maar voor mij?