Lost in Harry Potter - Vengeance

Back to the Castle

Met gesloten ogen zit ik tegen een van de vele bomen aangeleund. Beelden van de afgelopen nacht blijven langs mijn netvlies schieten. Ik wist niet dat ik me zo bewust zou zijn van alles om me heen, als ik de drank niet zou drinken. De geuren zitten nog steeds in mijn neus, en naast me zie ik nog steeds Fenrir in zijn wolvenvorm lopen.

'Jij bent er vroeg bij.'

Langzaam doe ik één oog open, en kijk naar hem op. 

Vaagjes glimlach ik, maar ik geef geen antwoord. Wel pak ik de boterham aan die hij me aanreikt. 

Hij heeft er ham op gedaan. 

'Weet je zeker dat je je ham niet liever zelf opeet?' vraag ik pesterig.

'Ja, natuurlijk eet ik het liever zelf op,' zegt hij meteen, terwijl hij achter me tegen de boom aanleunt. 'Maar jij wilt dat ik socialer wordt, toch?' 

Verbaasd draai ik me om en kijk hem aan, 'en daar heb je serieus naar geluisterd?'

Hij kijkt me aan, maar geeft verder geen antwoord.

Ik kijk weer voor me, naar de waterval. Het voelt lekker om hier te zijn. Deze plek bevalt me. Maar, ik weet ook dat we waarschijnlijk toch wel weer moeten verhuizen. En als het niet vanavond is, is het wel morgen. 

Het lijkt of Fenrir mijn gedachten leest; 'we moeten een nieuwe kampeerplek vinden, voor we naar Zweinstein gaan vanavond.'

'Ja.'

Ik hoor hem een beetje geërgerd zuchten, 'ga nou niet weer beginnen over dat je eigenlijk helemaal niet weg wilt, want dat weet ik nu wel, oké?' 

Ik bijt om mijn tong, om me in te houden, en hem niet iets toe te snauwen. 

Wees de verstandigste, daag hem niet uit. Daag hem niet uit.

Dus sta ik op, trek mijn schoenen en sokken uit, en loop het koude water in. Ik voel zijn ogen in mijn rug branden, maar negeer het. Ik moet het negeren.

Hou je kop erbij Sneep...

Ik ga deze plek gewoon missen. Maar aan de andere kant, is het een plek met emoties. Even sta ik het mezelf toe om weer aan Teddy te denken. Hoe zou het nu met hem zijn? Ik vraag me af of hij nu plezier aan het maken is met Victoire, om de vreselijke dingen die gebeurd zijn te vergeten.

Heb ik de goede beslissing gemaakt? Door hem los te laten? 

Hij kan nu in ieder geval zonder schuldgevoel zijn aandacht richten op zijn nieuwe relatie. Met mijn teen poke ik in de modder, en ik zie kleine visjes langs mijn voeten wegschieten van schrik. 

Ik bijt op mijn lip, ik had verwacht dat ik Teddy erger zou gaan missen, nu ik hem niet meer heb, dan ik daadwerkelijk doe. Waarom schaam ik me daar voor, maar lijkt mijn hart er al vrede mee gesloten te hebben? 

Ik buig voorover, en splash wat water in mijn gezicht. Het koele water voel fijn tegen mijn, door de zon opgewarmde, gezicht, en even sluit ik mijn ogen. 

Waarom kunnen hoofd en hart het nooit eens zijn met elkaar?

'Een knoet voor je gedachten?'

Ik draai me om, Fenrir staat nonchalant tegen een boom geleund naar me te kijken.

'Volg je me ofzo?'

'Ja,' hij grijnst bij het zien van mijn gezicht. 'Dat was een weggevertje.'

'Ik dacht nergens aan.'

'Je bent nog net zo'n slechte leugenaar als de eerste keer dat ik je op een leugen betrapte, Emma.' 

Hij komt naast me in het water staan.