Lost in Harry Potter - Vengeance

Loss

A/N Met betrekking tot het nummer; ik weet dat "Temmy" nog niet zover is, maar damn bij dit nummer denk ik wel aan hen :3

------------------------------------------------

'Emma!'

Teddy's stem wekt me uit mijn soezen, en ik open mijn ogen. 

Met een half oog kijk ik naar de klok, en zie dat het pas half negen is. Teddy stond buiten, en wenkt me. 

Ik stap in mijn sloffen, en sla mijn vest nog een keer lekker warm om me heen. Als ik naast hem kom staan, weet ik meteen waarom hij me geroepen heeft. Voor onze tent, staan de hinde en het hert van de dag ervoor. 

Rustig kijkt de hinde ons aan, en schuw doet ze een klein stapje naar ons toe. Alsof ze ons vertrouwt. Voorzichtig loop ik achteruit de tent weer in, en pak een paar boterhammen die op het aanrecht liggen. Met een boterham in mijn hand, ga ik weer naast Teddy staan. Ik steek, zonder onverwachte bewegingen te maken, mijn arm naar haar uit.

Even hoor ik haar snuiven, en ze kijkt me met haar grote bruine ogen schattend aan. Dan lijkt ze toch te besluiten dat ik in mijn eentje ook te vertrouwen ben, want zelfverzekerd komt ze naar me toe lopen, en neemt voorzichtig een hapje van de boterham in mijn hand.

Op dat moment hoor ik iets klikken, en verbaasd kijk ik op. Teddy staat met het fototoestel in zijn handen. Ik kijk echter weer naar de hinde als ik een tong over mijn hand voel. Ze heeft niet op het fototoestel gelet, of zich erdoor laten afleiden, en heeft de boterham in een keer opgegeten. Ik onderdruk de neiging haar over haar kop te aaien, en glimlach alleen maar.

Als deze dieren me al geen monster vinden, kan het echt onmogelijk zo zijn dat ik er ook echt een bén, toch? 

Werkt het zo?

Als ik me omdraai naar Teddy, zie ik hem naar de foto kijken die hij net heeft gemaakt. Maar ik kan de blik in zijn ogen niet helemaal peilen. 

'Wat is er?' vraag ik, en loop naar hem toe.

'Ja, ik weet het niet,' zegt Teddy, 'maar-nou- je ziet er vreemd uit op de foto.'

'Nee!' ik wil de foto uit zijn handen trekken, maar hij houdt hem buiten mijn bereik. 

'Teddy, geef op!' roep ik, en spring, in de hoop dat ik de foto dan te pakken kan krijgen. 

Maar lachend blijft Teddy hem buiten mijn bereik houden, 'nee, ik vind hem leuk,' zegt hij pesterig, 'ik stop 'm thuis in mijn fotoalbum.'

'Nee!' roep ik paniekerig, en ik spring opnieuw, maar bij het neerkomen verlies ik mijn evenwicht, en val ik tegen Teddy aan. Hij is daar niet op bedacht, en samen belanden we in de koude sneeuw. Met een kreet val ik bovenop hem. Achter me hoor ik hoefgetrappel.

Grijnzend ligt Teddy me aan te kijken, 'lig je lekker?'

'Ik wil weten waarom ik er vreemd uitzie op de foto!' zeg ik, zijn opmerking negerend. Teddy gaat overeind zitten, en ik glijd op zijn schoot. 

'Als je het dan echt wilt weten,' zegt hij, en hij geeft me de foto.

Ik staar ernaar maar- zie helemaal niets vreemds.

Ted ik-'

Ik voel zijn hand onder mijn kin, en zachtjes duwt hij mijn hoofd omhoog. 

Zijn gezicht is ineens wel erg dichtbij, terwijl hij me glimlachend aan zit te kijken. 

'Je straalt weer, Em,' zegt hij zacht.

Ik slik terwijl ik naar hem kijk. Ik straal weer? Zijn dat echt dingen waar hij op let?