Lost in Harry Potter - Vengeance

Malfoy Manor

Ik sta in de deuropening, die me mijn kamer laat zien, en laat mijn rugzak van mijn schouder glijden. 

Er staat maar één bed, een kast, een stoel, en een wastafel waarboven een spiegel hangt.

Als ik omkijk, zie ik nog net, hoe Narcissa Fenrir zijn kamer laat zien, en even kijken we elkaar aan. 

Het voelt niet fijn dat ik niet bij hem in de buurt kan zijn, of gewoon vrij in huis kunnen laten zien wat we voor elkaar voelen. Behalve misschien als we alleen zijn met oma.

Pas als hij naar binnen is gelopen, doe ik dat ook. Ik pak mijn rugzak, en leg die op de stoel. Als ik uit het raam kijk, kijk ik uit over de grote tuin van de Malfidussen. 

Het zal geen straf geweest zijn hier op te groeien.

'Emma?'

Met een ruk draai ik me om, en kijk wel iets meer dan verbaasd naar Teddy, die in mijn deuropening staat. 

'Wat doe jij hier nou?' vraag ik verbijsterd.

'Ik hoorde van oma dat je hier was,' zegt Teddy, 'ik-ik kom vrijwel elke avond om- om te helpen waar dat kan.'

'O.'

'Hoe- hoe gaat het met je?' hij haalt even onwennig een hand door zijn blauwe haar, en leunt tegen de deurpost. 'Behandeld Fenrir je nog steeds zo goed als de laatste keer dat we elkaar spraken?'

'Ja,' zeg ik alleen maar, 'en- het gaat goed, dank je.'

Even valt er een stilte.

'Hoe is het tussen jou en Victoire?'

Ik zie een glimlach om Teddy's lippen spelen, en hij bloost, 'ja, goed,' zegt hij, 'we- we hebben besloten samen op vakantie te gaan, als het ervan komt, in de zomer. Waar het kan zijn we bij elkaar.'

Ik knik alleen even, 'hoe- eh- hoe gaat het met Melissa?'

'Melissa zit beneden, wil je haar zien?' vraagt Teddy.

'No way, is ze hier!?'

Teddy knikt.

Meteen loop ik langs hem heen, de trap af. 

Als ik de huiskamer in loop, zie ik haar zitten praten met pap en Draco.

'Melis?'

Meteen kijkt ze op, 'Em!' roept ze blij, ze springt op, en komt op me afrennen. 

Tegelijk vliegen we elkaar in de armen, 'ik ben zo blij je weer te zien!' roept Melissa. 'Hoe gaat het met je? Je ziet er goed uit. Hoe lang blijf je?'

Ik lach, door al haar vragen, 'ik ben ook blij jou weer te z-' mijn stem stokt in mijn keel, als ik nóg een bekend iemand zie zitten. 

'Cormac?' vraag ik verbaasd.

Hij glimlacht alleen maar even, en steekt zijn hand op.

'Hij is de enige Zwadderaar die dapper genoeg was om voor de Orde te kiezen!' zegt Melissa trots, en ik kijk hen om beurten aan.

'Het had niet zoveel met dapperheid te maken Melissa,' gromt hij.

'Waarmee dan?' vraagt ze, en zet haar handen in haar zij, 'ik kan van je klasgenoten niet echt zeggen dat ze besloten hebben bij wie ze nou eigenlijk willen horen!'

Draco schraapt zijn keel, 'hij is niet de enige Zwadderaar binnen de Orde,' zegt hij.

'Wel van onze generatie,' zegt Melissa bijdehand.