Lost in Harry Potter - Vengeance

St. Mungo's

Mijn ogen beginnen te tranen van de rook die naar buiten komt, terwijl ik verbijsterd naar het Duistere Teken kijk. 

Mijn benen lijken zich uit zichzelf te bewegen, als ik ons brandende huis binnen ren. 

Ik hoor Teddy achter me mijn naam roepen. Ik ren door de gang, terwijl ik mijn mouw voor mijn mond houd, en blijf rennen, tot ik de woonkamer zie. 

Tot mijn afschuw zie ik twee benen. Ik denk niet eens na, en ren meteen naar binnen. 

Sirius ligt op zijn buik bewusteloos op de grond. Ik zie een plasje bloed bij zijn hoofd. 

Nee, nee, nee. God, nee!  

Vlug hurk ik bij hem neer, en bekijk hem even voorzichtig. Mijn hart maakt bijna een vreugdesprong, als ik hem oppervlakkig zie ademen. 

Hij leeft nog! 

Vlug pak ik mijn toverstok, Wingardium Leviosa! Denk ik, en tot mijn opluchting zie ik het lichaam van Sirius omhoog komen. 

Zo snel ik kan, ren ik, met Sirius voor me uit-zwevend, naar buiten. 

Hoestend struikel ik naar buiten, en terwijl ik op mijn knieën val, valt ook Sirius met een doffe plof  in de zachte sneeuw. 

'Nee, nee, nee,' stamel ik zachtjes, en kruip naar hem toe. Hij is niet bijgekomen. Tranen stromen stilletjes over mijn wangen, terwijl ik naar het met roet besmeurde gezicht van mijn peetvader kijk.

'Emma.'

Ik voel een arm om me heen. Ik ruik een bekende geur. Iemand die me warm tegen zich aantrekt in een omhelzing. Teddy.

'Wat is dit?' horen we een stem zeggen, en tegelijk kijken we op. 

De tranen stoppen niet, als ik Romeo zie staan, met een stuk of wat schouwers bij zich. 

Hij kijkt ons aan, 'wat is hier aan de hand?' zegt hij. 'Ik kwam hier omdat de berichten over illegaal spreukgebruik ongeopend weer terug werden gebracht door onze uilen!' 

Meteen staat Teddy op, 'ik kan het uitleggen!' zegt hij, en loopt naar Romeo toe. Terwijl ik Sirius' hoofd in mijn schoot leg. 

Ben niet dood, alsjeblieft, ik smeek het je, ben niet dood. Ik heb je nodig...

'Emma?' klopt het wat Teddy zegt?' Romeo hurkt bij me neer, maar ik kijk hem niet aan. 

In mijn hoofd speelt steeds dezelfde gedachte; Ben niet dood, ben niet dood, ben niet dood.

Ik kijk pas met een betraand gezicht op, als hij even mijn arm aanraakt. 

Meteen trek ik mijn arm terug, en kijk hem aan, 'wat!' roep ik fel, en trek daarbij Sirius nóg dichter bij me op schoot. 

'Ik doe je niks, niemand hier zal je iets doen,' zegt Romeo kalm. 

Ik kijk op naar de schouwers, en tot mijn woede zie ik Terrence er ook bij staan. Maar met hem wil ik me nu helemáál niet bezig houden. 

'Klopt het, dat jullie aan het kamperen waren, en eigenlijk vandaag opgehaald hadden moeten worden?' vraagt Romeo. 

Ik snik, en knik, maar zeg niets. 

'En dat Robin jullie op zou komen halen?'

Ik knik opnieuw.

'Ze kwam niet opdagen,' zegt Romeo, en het is meer een conclusie dan een vraag. 

Maar toch knik ik opnieuw. Ik voel nieuwe tranen komen, en ik houd ze niet tegen. 

'Jullie besloten toen zelf hierheen te verschijnselen, klopt dat?' vraagt Romeo door. 'En toen troffen jullie het huis zo aan.'