Lost in Harry Potter - Vengeance

The Hogwarts Express

'Liefje, ga je langzaamaan opstaan!?' hoorde ik roepen. 

Vaagjes murmelde ik wat, waarvan ik me niet besefte dat ze het toch niet hoorde, en kroop nog iets verder weg in de dekens. 

'We gaan je wegbrengen naar Zweinstein,' de deur ging open, en ik voelde een koude windvlaag toen mijn deken weggetrokken werd. 

Ik wreef in mijn ogen, en keek op, mijn moeder stond liefdevol naar me te kijken, 'waag het niet weer te gaan slapen,' zei ze, nog steeds met die blik op haar gezicht, maar met een strenge ondertoon. 

Ik ging overeind zitten, gaapte en rekte me uit, 'hoe laat is het?'

'Vroeg genoeg voor jou om je klaar te maken,' was het simpele antwoord, ze draaide zich om en liep mijn kamer uit zodat ik me aan kon kleden.

'Wauw, mooi hoofd,' grijnst Teddy, als ik de keuken binnen kom lopen. Harry, Ginny en hun kids zitten op de bank. 

Ik werp Teddy een nogal dodelijke blik toe, en pak de jus d'orange die mijn moeder me voorhoudt 

'Ik waarschuw je Lupos,' zeg ik. Terwijl ik een slok neem. 

Hij kijkt me liefjes aan, 'agossie, is er iemand geen ochtendpersoon?' zegt hij pesterig, en alsof hij het tegen een kleuter heeft. 

'Oh, ze heeft geen moeite met opstaan als het háár uitkomt,' zegt Sirius wijselijk, en zowel hij als Teddy schieten tegelijk in de lach. 

'Ja, echt hilarisch,' zeg ik met mijn ogen rollend, 'ik ga mijn hutkoffer halen.' 

Vlakbij de deur, draai ik me half om, 'goedemorgen trouwens,' zeg ik even mijn hand opstekend naar de familie Potter. 

Ik word door vrijwel het hele gezin glimlachend aangekeken. 

James springt op, 'ik help wel!' roept hij.

'Waar wil een zevenjarige me bij helpen?' vraag ik, terwijl hij voor me de trap oprent, naar mijn kamer. 

Als ik mijn kamer binnenloop, zit hij op mijn bed, 'je zou nog vertellen over die keer dat jij en Teddy Vilder te slim af waren!' zegt hij. Aha, dus daarom wilde hij me "helpen". 

'Is dat zo? Daar kan ik me niets van herinneren,' zeg ik, trek mijn ingepakte hutkoffer onder mijn bed vandaan. 

'Toe?' hij kijkt me met puppyoogjes aan. 

'Punt één, kleine,' begon ik, en keek James glimlachend aan, 'denk ik niet dat je ouders het zo op prijs stellen als je in Teddy's voetstappen zou treden. Ten tweede, Vilder is één van de makkelijkste mensen om te slim af te zijn. Hij is namelijk een Snul.'

'Serieus?' James keek me opgewonden aan, 'dus hij kan helemaal niet toveren!'

'Laat ik niet horen dat je later op Zweinstein net zulke streken uit gaat halen als Teddy, James, want ik kom je persoonlijk op je donder geven als je dat doet.' 

James grijnsde en keek me aan, 'waarom doe jij dan mee Emma?' 

'Omdat iemand het brein van de operatie moet zijn,' zei ik simpel, en sleepte mijn hutkoffer achter me aan de trap af.

'Dit jaar wordt echt ons jaar Em,' zegt Teddy zachtjes tegen me, als we met zijn allen een plek hebben gevonden in de Collectebus. 

'Jouw jaar, Ted,' zeg ik vermoeid, en met gesloten ogen. We zijn op een van de tweepersoonsbedden gaan liggen. Teddy heeft zogenaamd een boek op zijn borst liggen, maar ik weet toevallig dat hij daar de Sluipwegwijzer in heeft verstopt.