Lost in Harry Potter - Vengeance

The river

Gedachteloos zit ik met de Tijdverdrijver in mijn hand, die ik nu een paar maanden geleden van Terrence gejat heb. Ik heb er nog niets mee durven doen. Ik weet ook niet wat er kan gebeuren als ik hem wél besluit te gebruiken.

Hij zou me een paar uur terug in de tijd kunnen brengen, of een paar jaar.

'Ik wist het wel.'

Geschrokken, en betrapt, klem ik mijn vuist om de Tijdverdrijver heen. 

Ik heb Fenrir helemaal niet aan horen komen! 

Hij komt naast me zitten, en kijkt me grijnzend aan, 'ik wist wel dat je het niet had laten vallen.'

'Ik ben ook zo'n slechte leugenaar,' zeg ik, een tikje cynisch. 

Hij steekt zijn hand uit, en ik leg de Tijdverdrijver in zijn hand. 

'Ben je er al uit wat je hiermee wilt gaan doen?' vraagt hij, en kijkt me aan. 

Ik haal mijn schouders op, 'proberen wat voor Tijdverdrijver het is, denk ik,' zeg ik, 'of hij me een paar uur terug brengt de tijd in, of een paar jaar.'

Fenrir kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan, 'enkelvoud? Je wilt me toch niet vertellen dat je dit in je eentje wilt gaan doen?'

'Het kan gevaarlijk zijn,' werp ik in, 'en eerlijk gezegd wil ik je niet steeds in levensgevaar brengen,' zeg ik, en ik kijk hem aan, hoeveel moeite ik daar ook mee heb. 

Bedenkelijk kijkt hij me aan, 'ik kies er zelf voor om mee te gaan ja of nee, schoonheid, dat hoef jij niet te doen.'

Schoonheid, hij heeft echt geen idee wat het met me doet als hij me zo noemt. 

'Dan nog, ik weet dat je het met de meeste van mijn plannen toch niet eens bent,' zeg ik zo nuchter mogelijk, terwijl ik het bonken van mijn hart negeer.

'Ik ga mee Emma, of je dat nu wilt of niet.'

Even blijft het stil.

'Ja, wel,' geef ik uiteindelijk toe. 

En hoewel ik niet naar hem kijk, kan ik me voorstellen dat Fenrir een grijns om zijn mond heeft. 

'Dus?' vraagt hij, 'wanneer was je van plan hem uit te proberen?' 

Ik haal mijn schouders op.

'Ik weet nog wel dat wij met Jeweetwel naar deze tijd kwamen,' zegt Fenrir, bedenkelijk, 'dat was een rare gewaarwording, kan ik je vertellen. 

Zo kwamen we erachter dat Bellatrix eigenlijk al dood was, en ik zat in Azkaban.'

'Dat wist ik ja,' zeg ik droogjes, 'je vond me oh zo lekker ruiken,' ik rol met mijn ogen. 

Hij komt voor me zitten, en kijkt me aan, 'dat doe je nog steeds.' 

Ik voel mijn wangen warm worden, maar ik probeer er niet op te letten.

'Toen je in het verleden verscheen kon ik ruiken dat je de dochter was van Robin en Severus. Ze hebben hun relatie goed verborgen weten te houden, al die tijd. Maar toen jij opdook, wist ik het,' hij grinnikt, 'Jezus wat haatte ik je.'

'Nou dat was dan wederzijds,' zeg ik. 'Maar dat doe ik allang niet meer.'

Hij kijkt me aan, 'nee,' zegt hij, en ik zie een klein glimlachje om zijn mond, 'nee zoiets vermoedde ik al.'

Hij weet het! 

Schiet het meteen door mijn hoofd, en ik voel een klein beetje paniek borrelen in mijn binnenste.