Lost in Harry Potter - Vengeance

Changes

Ik word vroeg wakker, en ben blij dat ik door de slaapdrank zonder verdere nachtmerries heb kunnen slapen. Terwijl ik overeind ga zitten, wordt door mijn beweging Teddy ook wakker. Hij gaapt en rekt zich uit. 

'Hey,' zegt hij suf, 'goed geslapen?' 

Ik knik, 'ik heb slaapdrank gekregen.' 

Madame Pleister kwam naar ons toelopen, 'ik stel voor dat jullie je opfrissen, en je dan gaan aankleden om naar de lessen te gaan,' zegt ze, dusdanig ferm dat ik niet de behoefte voel tegen haar in te gaan.

'Hoe gaan we uitleggen dat we geen huiswerk meer hebben? Geen boeken, en niet eens perkament, een veer en inkt om mee te schrijven!' mopper ik, als we weer op weg zijn naar onze leerlingenkamer. 

'We zouden kunnen zeggen dat Foppe onze tassen heeft gejat, en dat we geen idee hebben waar hij ze verstopt heeft?' oppert Teddy. 

'Dat is de enige optie die we hebben,' zeg ik, 'dus laten we dat dan maar doen.'

'Je bent er weer!' Melissa geeft me een knuffel, 'heb je lekker geslapen?' 

Ik beantwoord de knuffel lachend, 'ja, ik heb goed geslapen. Ik heb een slaapdrankje gekregen.' 

'Hopelijk slaap je vanavond weer als een veertje!' zegt Olivia, die op één been hupst, en de ander in haar broekspijp steekt. 

Ik glimlach en knik, eerlijk gezegd vraag ik me af of de nachtmerries gaan verdwijnen. Maar ik heb niet echt de tijd daarover na te denken, aangezien we meteen, als we ons allemaal hebben aangekleed, naar boven gaan om te ontbijten. 

Het liefst wil ik vandaag zo onopvallend blijven, maar iedereen aan onze tafel weet wat er vannacht allemaal is gebeurd. En ook Professor Stronk komt aan me vragen hoe het nu met me gaat. 

Ik verzeker haar dat ik prima geslapen heb, en ze loopt door naar de leraarstafel. Ik wil net een hap van mijn eitje nemen, als iemand naast ons de keel schraapt. 

Als ik opkijk zie ik Professor Anderling staan, met een geïrriteerde blik in haar ogen. 

'Juffrouw Sneep,' begint ze, 'mag ik vragen wat uw en Lupos' tas te zoeken hadden in mijn kantoortje?' ze trekt steng een wenkbrauw op, ze houdt onze tassen omhoog. 

'Eh- daarover wilden we net vandaag naar u toekomen, Professor,' stamel ik, 'Foppe stal onze tassen, ziet u, hij moet ze in uw kantoortje verstopt hebben.' 

Blijkbaar kom ik geloofwaardig over, want ik hoor haar boos iets mompelen, dat verdacht veel klinkt als "Foppe!" Voor ze onze tassen aan me teruggeeft en ook naar de leraarstafel beent. 

Teddy en ik kijken elkaar aan, als onze tassen weer hier zijn, kan dat toch maar één ding betekenen? Ik geef hem zijn tas terug, terwijl ik me angstig af zit te vragen wie er naar deze tijd is gekomen... 

Zou het Voldemort dan gelukt zijn de kapotte Tijdverdrijver te maken? 

Meteen heb ik geen honger meer, en schuif mijn bord van me af, als ik naar Teddy kijk, zie ik dat hij zit te kijken of alles nog wel in zijn tas zit. 

'Foppe die nu ook al tassen jat?' Helena zit me ongelovig aan te kijken, 'dat geloof je toch zeker zelf niet?'

'Ik meen me te herinneren dat jou geliefde make-up vorig jaar door hem gejat werd, en gedumpt in het Grote Meer,' zegt Olivia droogjes, 'dus waarom zou hij dan niet overgaan op de tassen van gestreste vijfdejaars.' 

Helena geeft geen antwoord, maar kijk nogal chagrijnig. 

Onze eerste les is toverdranken, en ik ben blij als ik zie dat mijn huiswerk nog gewoon in mijn tas zit. Dus overhandig ik, met een glimlach, wat ik thuis heb geschreven aan Professor Slakhoorn.